- 10 Şubat 2013
- 516
- 577
- 123
Şarkılar...
Bir söz var hani, Müzik Ruhun Gıdasıdır diye, bu sözün değişik bir versiyonunu duydum, Müzik Duyguların Gıdasıdır diye.. İlk söze değil ama ikincisine katılıyorum.
'Müzik Duyguların Gıdasıdır.'
Çok şarkı dinlemem, ama dinlediklerimin de sözünü irdelerim, ne anlatmış, hangi ruh haliyle yazılmış.
Mesela şu şarkı;
https://www.youtube.com/watch?v=LFlHfHv51zc
İlk 1 sene kadar önce bir radyo programının arasında çalmışlardı çok hoşuma gitmişti. Severim bu tarz şarkıları.
Geçenlerde aklıma geldi. Kardeşime de açtım, dinledik. Açtığımda ikimiz de şöyle düşündük, hep adımları karşıdan bekliyor,
kendi bir şey yapmıyor... ama güzel şarkı..:)
Sonra şarkıyı kendi kendime mırıldanırken dedim ki, sadece şarkı sözü için değil gerçek hayatta da geçerli tabi ki bu düşüncem.
Neden? Neden ilk karşıdan bekliyoruz?
Arkadaşlık ilişkilerinde de, dost ilişkilerinde ve gönül ilişkilerinde de, neden?
İlla ki karşıdan ufak da olsa bir ışık, bir adım bekliyoruz!
Sonra kendimce şu cevabı buldum! Korku ve Gurur bize engel!
Korkuyoruz, olumsuzluklarla karşılaşmaktan, ilk adımı atamıyoruz.
Tebessüm etmesini bekliyoruz, ancak o zaman gülebiliyoruz, şarkıdaki gibi...
Adım atmasını bekliyoruz, ancak o zaman koşabiliyoruz şarkıdaki gibi...
Gururumuz bize engel oluyor, attığımız adımı geri atmaktan ve karşımızdan olumlu yanıt alamamaktan korkuyoruz, gurur yapıyoruz. Bence bu gururun ucu da korkuya dayanıyor.
Kırdığımız insandan af dileyemiyoruz, özürümüzü ya kabul etmezse diye düşünüyoruz.
Üzdüğümüz dostumuzun kırılan kalbini onaramıyoruz, kalbini tekrar bize açmayacağından korkuyoruz.
Sevdiğimiz insana bir adım atamıyoruz, önümüze aşılmaz duvarlar öreceğinden korkuyoruz.
Kırdığımız kardeşimizle belki senelerce konuşmuyoruz, bizi affetmeyeceğini düşünüyoruz.
Yaşamadan öğrenemeyeceğimiz şeylere, korkumuz ve olumsuz düşüncelerimiz engel oluyor belki de..
Sözün özü çoğumuz korkuyoruz, ama bunu bir an önce aşmamız lazım.
Zor gibi gözüküyor belki ama Allah yardımcımız olsun..
Gülşah D.
Dediğim şarkının sözleri de şöyle devam ediyor:
Hep böyle dargın mı bakışacağız?
Sen bir tebessüm et ben güleceğim
Hep böyle kırgın mı konuşacağız
Sen damla ol ben çözüleceğim
Kollarını aç ben sarılacağım
Sabrım bitiyor ah yorulacağım
Sen bir adım at ben koşacağım
Yeter ki sen çağla ben coşacağım
Bilirim sık dokur ince elersin
Her zaman ilgili benden beklersin
Artık aramızdaki buzlar erisin
Sen damla ol ben çözüleceğim.
Bir söz var hani, Müzik Ruhun Gıdasıdır diye, bu sözün değişik bir versiyonunu duydum, Müzik Duyguların Gıdasıdır diye.. İlk söze değil ama ikincisine katılıyorum.
'Müzik Duyguların Gıdasıdır.'
Çok şarkı dinlemem, ama dinlediklerimin de sözünü irdelerim, ne anlatmış, hangi ruh haliyle yazılmış.
Mesela şu şarkı;
https://www.youtube.com/watch?v=LFlHfHv51zc
İlk 1 sene kadar önce bir radyo programının arasında çalmışlardı çok hoşuma gitmişti. Severim bu tarz şarkıları.
Geçenlerde aklıma geldi. Kardeşime de açtım, dinledik. Açtığımda ikimiz de şöyle düşündük, hep adımları karşıdan bekliyor,
kendi bir şey yapmıyor... ama güzel şarkı..:)
Sonra şarkıyı kendi kendime mırıldanırken dedim ki, sadece şarkı sözü için değil gerçek hayatta da geçerli tabi ki bu düşüncem.
Neden? Neden ilk karşıdan bekliyoruz?
Arkadaşlık ilişkilerinde de, dost ilişkilerinde ve gönül ilişkilerinde de, neden?
İlla ki karşıdan ufak da olsa bir ışık, bir adım bekliyoruz!
Sonra kendimce şu cevabı buldum! Korku ve Gurur bize engel!
Korkuyoruz, olumsuzluklarla karşılaşmaktan, ilk adımı atamıyoruz.
Tebessüm etmesini bekliyoruz, ancak o zaman gülebiliyoruz, şarkıdaki gibi...
Adım atmasını bekliyoruz, ancak o zaman koşabiliyoruz şarkıdaki gibi...
Gururumuz bize engel oluyor, attığımız adımı geri atmaktan ve karşımızdan olumlu yanıt alamamaktan korkuyoruz, gurur yapıyoruz. Bence bu gururun ucu da korkuya dayanıyor.
Kırdığımız insandan af dileyemiyoruz, özürümüzü ya kabul etmezse diye düşünüyoruz.
Üzdüğümüz dostumuzun kırılan kalbini onaramıyoruz, kalbini tekrar bize açmayacağından korkuyoruz.
Sevdiğimiz insana bir adım atamıyoruz, önümüze aşılmaz duvarlar öreceğinden korkuyoruz.
Kırdığımız kardeşimizle belki senelerce konuşmuyoruz, bizi affetmeyeceğini düşünüyoruz.
Yaşamadan öğrenemeyeceğimiz şeylere, korkumuz ve olumsuz düşüncelerimiz engel oluyor belki de..
Sözün özü çoğumuz korkuyoruz, ama bunu bir an önce aşmamız lazım.
Zor gibi gözüküyor belki ama Allah yardımcımız olsun..
Gülşah D.
Dediğim şarkının sözleri de şöyle devam ediyor:
Hep böyle dargın mı bakışacağız?
Sen bir tebessüm et ben güleceğim
Hep böyle kırgın mı konuşacağız
Sen damla ol ben çözüleceğim
Kollarını aç ben sarılacağım
Sabrım bitiyor ah yorulacağım
Sen bir adım at ben koşacağım
Yeter ki sen çağla ben coşacağım
Bilirim sık dokur ince elersin
Her zaman ilgili benden beklersin
Artık aramızdaki buzlar erisin
Sen damla ol ben çözüleceğim.