Sen Ruh Hastasısın

Ben evlenince ablamla görüşmeyi pek istemiyorum. Evlilik olmasa da kpss ile başka ile gidecektim sırf onun yüzünden. Beni defalarca evden kovdu zaten. Bize zararın var git de kurtulalım vs. der hep.
Ablamın da bana iyilikleri oldu ama ya yüzüme vurdu, ya gözüme soktu ya da başka türlü şeyler işte...
Geçen sözlümün ailesi yemeğe geldi, yemekleri ablam yapmak istedi ben ondan bunu asla talep etmedim. Yaptı ve sonra da bunla övündü ve benim beceriksizliğimden dem vurdu.
Eskiden ona soru götürmeye korkardim. Az bir sey anlamasam aşağılardı çünkü . O ise gururundan bana soru getirmezdi.
Ahhh böyle bişey mümkün olsa önce annem beni tüm aileye düşman eder.
Ben şunu bir türlü anlamıyorum
Kardeş dediğin herzaman senin eksigine kusur bulmaz seni her halimle kabul eder
Aman Allahım benim ablam herseye eleştiri yapardı benden hariç diğer ailedekilerede
Ona göre ebni eşimden başkası çekmez mis düşün.ben nasıl bir insandan.
Yani yaşadıklarımı anlatsam Varya roman olur.ama dediğim gibi herşeyi annem yüzünden kardeşler arasında hiçbir zaman dengeli olmadi.hep tavır aldı hep arkadan eleştiri dedikodu yaptı.
Senin başlığın tam bizim hayatımızdaki mesur laf hasta hasta hep dedikleri ünlü söz .su an iki kızım var benim
Yüce Rabbimden tek temennim asla benim gibi kardeş olmasınlar bende annem gibi anne olmayayım.kizlarimla hep ilgileniyorum eşit davranmaya çalışıyorum bütün hayattaki amacım onları güzel yetiştirip onları okutmak onlara hayatlarında hep yardım Edip yanlarında olmak.destek olmak.
 
Kız kardeş eksikliğini yaşayan biri olarak üzüldüm doğrusu. Kiymet bilip birbirinizin açığını kapatıp hep birbirinize destek olsanız hayatınız değişir. Aklıma suda geldi acaba çocukluktan beri sürekli sen büyüksün sus, yapma, ver gibi seyler cok söylendi de simdi onun acısı mi bunlar psikologlar boşuna demiyor çocukluga inmek lazim diye
Kesinlikle inmek lazım ama bunlar işte anne babadan oluyor anne oturup dedikodu yaparsa kardeşler niye yapmasın
Ben mesela evlendim ablam
Aldığım perdeden tutunda seçtiğimiz mobilyaya kadar yüzüme eleştiri yaptı
Evime gelir yemek yaptım mesela çorbamız kişi sayısına az geldi servis öncesi mutfKt bu ney bu kime yetecek ama sürat ifadesini görseniz benim çok canımı yaktı bende hep soğuk davrandım ailede hepsi beni soğuk bilir o cana yakın ama işte bunun sebebi var karşıdaki Lee nasılsa ben böyleyim
 
Konu sahibi kusura bakma bende iç doktum biraz
Ama sana tavsiyem evlendikten sonra görüşmeme şansın varsa uzak dur
İnsan maalesef kardeşide olsa
Silip atıyor.tek temennim evlatlarim onlarda asla asla bizim gibi bir ilişkiyi kaldıramaz bizim gibi olmamamlilar
 
Oho bizim evin reisi ablam. Kimse ona dur diyemez malesef.
Ev yaptırıyoruz ( yani müteahhite verdik)istediği olmadığı zaman babama
"Bu bu olmazsa o eve adım atmam" diyen biri. Ki babam yeni kaza geçirmiş yani adam bunalımda. Buna ragmen iyice bunalıma sokuyor kendi isteklerinin olması için.
Ailem de ona tabi oluyor kısacası.
Mesela 8 binlik bilgisayar alacak durumumuz yok. Ben tez yazarken bile ihtiyaç vardı ailem alamadi, ben de zorlamadım. Ama o gitti en alasını aldırdı.
Edepsizligiyle baskinlik kuruyor ben sizin yerinizde olsaydım ya evi terkederdim yada bı durun derdim siz biraz sakinsiniz galiba ondan oluyordur bence dış gecirmenin zamanı gelmiş geçiyo sizde dalga geçin ablanizla
 
Marhaba arkdaslar. Hemen konuya giriyorum. Nasil giris yapacagimi da bilmiyorum ....
Bu cümle yani " sen ruh hastasısin" cümlesi ablamın bana yıllarca söylediği bir cümle.
Yıllarca bunu bana soyledi. En ufak bir hata, hatta hata denmeyecek basit şeylerde bile bana her zaman bunu söyledi.
Bende de soyle bir durumun oluşmaya başladığını farkettim, sürekli içten içe kendime kendimin deli olmadığını kanıtlamaya çalışıyorum. Oturup kalkmam, konuşmalarmi neredeyse her şeyimi bu ithami haketmedigimi kanıtlamaya çalışırmış gibi belirliyorum.
Artık bu cümleye tahammül edemiyorum .
Ornek verecek olursam, mesela bugu n arkadaşımla pasta aldık ve cay yaptık bunları hazırlıyoruz bir yandan da muhabbet ediyoruz. Ablam da okuldan geldi ve hadi hadi kes pastayı artık dayanamıyorum gibi cümlelerle konusmalarimizi bolerek saygısızlık yapmaya başladı. Ben de sinir oldum beklemesini söyledim ama bu yine aynı hareketleri yaparak bizi bölüyordu. Aşkını anlatıp durma gibi laflar ediyordu. Sonunda dayanamadım bıçağı sertce masaya vurarak al sen kes ne bu ya!! Tarzında tepki verdim. O da arkadaşıma dönerek " gordun mu normal degil hasta işte" dedi. Her zamanki cumlesini kullandı. Bu kez aglama krizi geçirdim. Gerçekten bahsettiği ruh hastasına dönüştüm.
Ablamın bu tavirlari beni çabuk sinirlenen biri haline getirdi. Bir de saygı takıntısı oluştu. Insanlarla iletişime geçerken sürekli bana olan saygılarını ölçüyorum. En ufak bir cümle bile olsa acaba bu saygısızlik mi diye olcup biçiyorum. Saygısızlık olarak görürsem tepki veriyorum. Bütün bunların ablamın yüzünden olduğunu dusunuyorum.
Kendisi sürekli beni eleştirir. Kendisi ile karşılaştırır. O düzenli ise giremez, o okuyamaz, o bir sey beceremez, benim matematiğim ondan daha ileri seviyede vs vs.
Özel ders verirken ders anında anlatımıma bile müdahale etti öğrencimin yanında. Bu gibi şeyler işte. Şunu çok merak ediyorum acaba sorun bende mi? Hep bunu sorguluyorum. Iyice bunaldim . Bir de beni sürekli evden kovuyor. Evlen de git artık rahat edelim diyor. Evde eşyalara zarar veriyormusum.
Vs vs işte ...
Sizi dibe cekmeye calisan belkide kiskanan sorunlu bir abla gordum ben oyununa gelmeyin kendi normal degil
 
Ahanda ayni benim ablam oda bana pimpirikli psikopat takıntılı der ama tam tersi benim gözümde de o öyle..
Kendinde olan şeyi baskasi yapiyomus gibi gosterir..
Mesela haftada bir banyo yapar ben elimden geldiginde her gün yaparim ama bana pis kokuyon pasaklisin der ama kendinde görmez fazla takma..
Ruh hastasi degilsin ablana tahammülün kalmamış sadece
 
Arkadaşlar hayatım boyunca başarıma, fiziğime, güzelliğime, zekama kısacası hicbir alandaki olumlu yönüme inancım olmadi. Çünkü küçüklükten bu yana ablam her zaman beni küçümsedi. Ablam her konuda beni aşağıladı. Bulaşık yıkamam , el yazımın güzelliği, yaptığım temizlik, okul başarılarım, katladigim çamaşır, sectigim elbise, kalçamin yapısı, dinledigim muzikler ... Allahim düşündükçe uzuluyorum. Neden bu kıyas? Benle ne zorun var? Kendime olan inancımı bitirmiş :KK43:
Sanırım bu sorulari sormanız gereken kisi ablanizdan önce anne ya da babaniz. Ablanizda varolan aşağılama potansiyelini ortaya çıkaran bir şey olmak zorunda. Bu konuda profesyonel destek almanızı tavsiye ederim. İfade ettiğiniz gibi belki hiç dusunmediginiz şeyleri birer birer çıkaracaksınız içinizden ve anlatabilmiş plmanin rahatlığı sizi daha dayanıklı yapacak
 
Benim de bir kız kardeşim var küçükken kıskançlık yapıyormuşum ki o yaşlarda gayet normal. Ama aklımız erdiğinden beri gayet iyi anlaşırız.

Ablanız acaba sizi hala kıskanıyor da sizde olup onda olmayan şeylerden dolayı aşağılık kompleksine mi kapılıyor? Çünkü aşağılık kompleksi olan kişiler karşısındaki insanı sürekli eleştirir, kendi gibi dibe çökmesini ister. Ben anne-babanızda da suç buldum kusura bakmayın ama. Bizim de ergenlikte ufak tefek atışmalarımız olurdu kız kardeşimle ama annem hep ara buluculuk yapardı. Ne kardeşim bana saygısızlık yapabilirdi ne de ben onu ezebilirdim.
 
Arkadaşlar hayatım boyunca başarıma, fiziğime, güzelliğime, zekama kısacası hicbir alandaki olumlu yönüme inancım olmadi. Çünkü küçüklükten bu yana ablam her zaman beni küçümsedi. Ablam her konuda beni aşağıladı. Bulaşık yıkamam , el yazımın güzelliği, yaptığım temizlik, okul başarılarım, katladigim çamaşır, sectigim elbise, kalçamin yapısı, dinledigim muzikler ... Allahim düşündükçe uzuluyorum. Neden bu kıyas? Benle ne zorun var? Kendime olan inancımı bitirmiş :KK43:
Ah benim ablam aklıma geliyor sen söyledikçe.Benim için de çok üzücüydü hala bir buruktur bu konuda görüşmem pek kendisiyle ama yine birşey olmamış gibi yazıyor sataşıyor.
 
Marhaba arkdaslar. Hemen konuya giriyorum. Nasil giris yapacagimi da bilmiyorum ....
Bu cümle yani " sen ruh hastasısin" cümlesi ablamın bana yıllarca söylediği bir cümle.
Yıllarca bunu bana soyledi. En ufak bir hata, hatta hata denmeyecek basit şeylerde bile bana her zaman bunu söyledi.
Bende de soyle bir durumun oluşmaya başladığını farkettim, sürekli içten içe kendime kendimin deli olmadığını kanıtlamaya çalışıyorum. Oturup kalkmam, konuşmalarmi neredeyse her şeyimi bu ithami haketmedigimi kanıtlamaya çalışırmış gibi belirliyorum.
Artık bu cümleye tahammül edemiyorum .
Ornek verecek olursam, mesela bugu n arkadaşımla pasta aldık ve cay yaptık bunları hazırlıyoruz bir yandan da muhabbet ediyoruz. Ablam da okuldan geldi ve hadi hadi kes pastayı artık dayanamıyorum gibi cümlelerle konusmalarimizi bolerek saygısızlık yapmaya başladı. Ben de sinir oldum beklemesini söyledim ama bu yine aynı hareketleri yaparak bizi bölüyordu. Aşkını anlatıp durma gibi laflar ediyordu. Sonunda dayanamadım bıçağı sertce masaya vurarak al sen kes ne bu ya!! Tarzında tepki verdim. O da arkadaşıma dönerek " gordun mu normal degil hasta işte" dedi. Her zamanki cumlesini kullandı. Bu kez aglama krizi geçirdim. Gerçekten bahsettiği ruh hastasına dönüştüm.
Ablamın bu tavirlari beni çabuk sinirlenen biri haline getirdi. Bir de saygı takıntısı oluştu. Insanlarla iletişime geçerken sürekli bana olan saygılarını ölçüyorum. En ufak bir cümle bile olsa acaba bu saygısızlik mi diye olcup biçiyorum. Saygısızlık olarak görürsem tepki veriyorum. Bütün bunların ablamın yüzünden olduğunu dusunuyorum.
Kendisi sürekli beni eleştirir. Kendisi ile karşılaştırır. O düzenli ise giremez, o okuyamaz, o bir sey beceremez, benim matematiğim ondan daha ileri seviyede vs vs.
Özel ders verirken ders anında anlatımıma bile müdahale etti öğrencimin yanında. Bu gibi şeyler işte. Şunu çok merak ediyorum acaba sorun bende mi? Hep bunu sorguluyorum. Iyice bunaldim . Bir de beni sürekli evden kovuyor. Evlen de git artık rahat edelim diyor. Evde eşyalara zarar veriyormusum.
Vs vs işte ...
Ablan evlimi. Belliki onda bir sıkıntı var
 
Marhaba arkdaslar. Hemen konuya giriyorum. Nasil giris yapacagimi da bilmiyorum ....
Bu cümle yani " sen ruh hastasısin" cümlesi ablamın bana yıllarca söylediği bir cümle.
Yıllarca bunu bana soyledi. En ufak bir hata, hatta hata denmeyecek basit şeylerde bile bana her zaman bunu söyledi.
Bende de soyle bir durumun oluşmaya başladığını farkettim, sürekli içten içe kendime kendimin deli olmadığını kanıtlamaya çalışıyorum. Oturup kalkmam, konuşmalarmi neredeyse her şeyimi bu ithami haketmedigimi kanıtlamaya çalışırmış gibi belirliyorum.
Artık bu cümleye tahammül edemiyorum .
Ornek verecek olursam, mesela bugu n arkadaşımla pasta aldık ve cay yaptık bunları hazırlıyoruz bir yandan da muhabbet ediyoruz. Ablam da okuldan geldi ve hadi hadi kes pastayı artık dayanamıyorum gibi cümlelerle konusmalarimizi bolerek saygısızlık yapmaya başladı. Ben de sinir oldum beklemesini söyledim ama bu yine aynı hareketleri yaparak bizi bölüyordu. Aşkını anlatıp durma gibi laflar ediyordu. Sonunda dayanamadım bıçağı sertce masaya vurarak al sen kes ne bu ya!! Tarzında tepki verdim. O da arkadaşıma dönerek " gordun mu normal degil hasta işte" dedi. Her zamanki cumlesini kullandı. Bu kez aglama krizi geçirdim. Gerçekten bahsettiği ruh hastasına dönüştüm.
Ablamın bu tavirlari beni çabuk sinirlenen biri haline getirdi. Bir de saygı takıntısı oluştu. Insanlarla iletişime geçerken sürekli bana olan saygılarını ölçüyorum. En ufak bir cümle bile olsa acaba bu saygısızlik mi diye olcup biçiyorum. Saygısızlık olarak görürsem tepki veriyorum. Bütün bunların ablamın yüzünden olduğunu dusunuyorum.
Kendisi sürekli beni eleştirir. Kendisi ile karşılaştırır. O düzenli ise giremez, o okuyamaz, o bir sey beceremez, benim matematiğim ondan daha ileri seviyede vs vs.
Özel ders verirken ders anında anlatımıma bile müdahale etti öğrencimin yanında. Bu gibi şeyler işte. Şunu çok merak ediyorum acaba sorun bende mi? Hep bunu sorguluyorum. Iyice bunaldim . Bir de beni sürekli evden kovuyor. Evlen de git artık rahat edelim diyor. Evde eşyalara zarar veriyormusum.
Vs vs işte ...
Ruh hastası olan bi ablan var. Kendi açığa çıkacak diye,kendi rahatsızlığını sana yakışma yapıp durmuş. Allah şifa versin. Tez zamanda tedavi olsun. Yoksa ileride hiç kimse onu çekemez.
 
Ruh hastası olan bi ablan var. Kendi açığa çıkacak diye,kendi rahatsızlığını sana yakışma yapıp durmuş. Allah şifa versin. Tez zamanda tedavi olsun. Yoksa ileride hiç kimse onu çekemez.
Ruh hastası kelimesini ara ara anneme de kullanıyor. Bu da çok garip gelmeye başladı.
 
Back
X