Merhaba Arkadaşlar,
yıllardır siteyi ara ara takip etmekle beraber, bu aralar vaktim çok olduğundan yine daha sık girmeye başladım ve bu gece size biraz içimi dökmek istedim. ben 3.5 yıllık evliyim ve 2.5 yaşında bir oğlum var. eşimle evliliğimizin ilk 2 yılında yurt dışında yaşadık, 1.5 yıldan beri de Türkiye'deyiz. ondan öncesinde ben yüksek lisansı ve üniversiteyi de yurt dışında okuduğum için yaklaşık 8 yıldır Türkiye'de değildim. Gelelim sıkıntıma: eşim iş hayatında başarılı ve dikkat çeken biri ve klasik her iş ortamında olduğu gibi saçma sapan insanların takıldığı, amiyane tabiriyle asıldığı oluyordu. ama ne eşim ne de ben bunlara takılmaz, güler geçerdik. ilişkimizin başından beri bu böyleydi ve ben son 6-7 aya kadar bu durumu hiç takmıyordum, ta ki eşimle aynı şirkette çalışmaya başlayana kadar. eşim aile şirketinde çalışıyor, ben de çocuğumuz olduktan sonra iş tempom biraz daha yavaşlasın diye onların şirketine geçtim. normalde iş hayatında çok profesyonelimdir, her zaman işime odaklanırım. ama aynı şirkette olduğumuzdan beri yakın çalıştığı bütün bayanlardan rahatsız olmaya başladım. eşim de artık anlayıp, sen böyle değildin ne oluyor sana bu aralar diye sormaya başladı. örneğin dün gece şirketin akşam yemeğine gittik, şirketimizden bir bayanın eşimle 10 dk karşılıklı konuşmasını sorun yapıp, eve gelene kadar arabada suratım asıktı, eve gelince de biraz tartıştık. ona hiç bir zaman sesi yükseltmedim, çünkü biliyorum suçu yok. bir suçu olsa bağırayım, çağırayım ama benim kendi kuruntumdan dolayı onu üzmek istemiyorum ama içimi de rahatlatamıyorum. bu akşam oturduk uzun uzun konuştuk, ona: "bu aralar yaptıklarım bana çok yabancı, bu kadar ilkel duygular hissedeceğimi hiç düşünmemiştim, kendi kendimi tanıyamıyorum dedim." eşim de "seneler sonra Türkiye'ye döndün, çocuğumuz oldu, yeni bir ortamda işe başladın, hayatın tamamen değişti. istersen ara ver, kısa süreli bir şeyse, iyi gelir diyorsan tatile gidelim kafanı toplayabileceksen, ya da alışamam diyorsan başka şirkete geç dedi. içimden bir ses başka bir şirkette iş bulmam daha iyi olacak, çünkü eşimin şirketindeki iş ortamına alışamadım, herkes çok laubali geliyor. içimden başka bir ses de o kadar okudun ettin, iş hayatına dair bir sürü şey öğrendin sandın, iki kıskançlık için, işini mi değiştireceksin, nerede senin ciddiyetin diyor? siz olsaydınız ne yapardınız? ya da bana tavsiyeleriniz neler?
yıllardır siteyi ara ara takip etmekle beraber, bu aralar vaktim çok olduğundan yine daha sık girmeye başladım ve bu gece size biraz içimi dökmek istedim. ben 3.5 yıllık evliyim ve 2.5 yaşında bir oğlum var. eşimle evliliğimizin ilk 2 yılında yurt dışında yaşadık, 1.5 yıldan beri de Türkiye'deyiz. ondan öncesinde ben yüksek lisansı ve üniversiteyi de yurt dışında okuduğum için yaklaşık 8 yıldır Türkiye'de değildim. Gelelim sıkıntıma: eşim iş hayatında başarılı ve dikkat çeken biri ve klasik her iş ortamında olduğu gibi saçma sapan insanların takıldığı, amiyane tabiriyle asıldığı oluyordu. ama ne eşim ne de ben bunlara takılmaz, güler geçerdik. ilişkimizin başından beri bu böyleydi ve ben son 6-7 aya kadar bu durumu hiç takmıyordum, ta ki eşimle aynı şirkette çalışmaya başlayana kadar. eşim aile şirketinde çalışıyor, ben de çocuğumuz olduktan sonra iş tempom biraz daha yavaşlasın diye onların şirketine geçtim. normalde iş hayatında çok profesyonelimdir, her zaman işime odaklanırım. ama aynı şirkette olduğumuzdan beri yakın çalıştığı bütün bayanlardan rahatsız olmaya başladım. eşim de artık anlayıp, sen böyle değildin ne oluyor sana bu aralar diye sormaya başladı. örneğin dün gece şirketin akşam yemeğine gittik, şirketimizden bir bayanın eşimle 10 dk karşılıklı konuşmasını sorun yapıp, eve gelene kadar arabada suratım asıktı, eve gelince de biraz tartıştık. ona hiç bir zaman sesi yükseltmedim, çünkü biliyorum suçu yok. bir suçu olsa bağırayım, çağırayım ama benim kendi kuruntumdan dolayı onu üzmek istemiyorum ama içimi de rahatlatamıyorum. bu akşam oturduk uzun uzun konuştuk, ona: "bu aralar yaptıklarım bana çok yabancı, bu kadar ilkel duygular hissedeceğimi hiç düşünmemiştim, kendi kendimi tanıyamıyorum dedim." eşim de "seneler sonra Türkiye'ye döndün, çocuğumuz oldu, yeni bir ortamda işe başladın, hayatın tamamen değişti. istersen ara ver, kısa süreli bir şeyse, iyi gelir diyorsan tatile gidelim kafanı toplayabileceksen, ya da alışamam diyorsan başka şirkete geç dedi. içimden bir ses başka bir şirkette iş bulmam daha iyi olacak, çünkü eşimin şirketindeki iş ortamına alışamadım, herkes çok laubali geliyor. içimden başka bir ses de o kadar okudun ettin, iş hayatına dair bir sürü şey öğrendin sandın, iki kıskançlık için, işini mi değiştireceksin, nerede senin ciddiyetin diyor? siz olsaydınız ne yapardınız? ya da bana tavsiyeleriniz neler?