Seninle Başım Dertte...

Duygusal meseleler ve insan ilişkilerinde ilk kez bu denli zordayım. Dışarıdan gözlere öyle ihtiyacım var ki, kalbim, vicdanım, geleceğim arasında sıkıştım kaldım hatta muhatabımı da sıkıştırdım belki yardım edersiniz ki umarım yapıcı yorumlarınızla… Maalesef herkesin sonuna kadar okuyamayabileceği kadar detaylı yazdım mevzu anlaşılsın diye okuma zahmetine katlananlara teşekkürler.

4 yıldır hayatımda biri var, hayatımda onu nereye koyduğumu sorarsanız sürekli haberleştiğim, çok sevdiğim, saydığım, görüşlerine çok değer verdiğim bir insan. 30lu yaşlarında ve 20 yaşından bu yana ölümcül bir hastalıkla uğraşıyor, her seferinde atlattı çok şükür ama onun atlattığı sağlık sorunlarından sonra çok az insan hayatta kalabiliyor ki o da hayatı boyunca izlerini taşıyacak yaşadıklarının hem ruhsal hem bedensel.

Bu yılları sadece hastalıkla geçirmedik, birbirimizi mutlu etmek için tüm özel günlerde hatta kafamıza estikçe de hediyeleştik, farklı şehirlerde hatta bölgelerdeyiz ve sağlığı sadece üç kez yanıma gelmesine elverdi onun dışında her gün saatlerce telefonda, netteydik.

O aramızdaki durumun evlilikle sonuçlanmasını istediğini en başında söyledi, öyle iyi niyetli, temiz bir insan ki, ailesi de öyle, ben de her an bir arada olma fikrine zaman zaman çok yaklaştım, onun ailesinden herkes benden haberdardı benimse sadece bir kişi biliyordu ailemden, o da arkadaşım olarak.

Ben ne olduğumuza, olacağımıza bir türlü karar veremedim çünkü sürekli tartışacak bir şeyler buluyorduk, üstelik günlerce, haftalarca sürüyordu ve bu durum başta onun sağlığı olmak üzere ikimize de zarar veriyordu, ben arkadaştan başka bir şey olamayacağımızı söylüyordum her tartışmada ki içten içe iyi anlaşabilsek bizden daha mutlusunun olmayacağını biliyordum ama öteden beri süregelen birinin sorumluluğunu alma korkusu, kavgalarımız vs eklenince tekrar tekrar yineledim sadece arkadaşlığı çünkü iyiyken inanılmaz mutluyken tartışınca ölesiye kinleniyorduk.

Derken onun hastalığı tekrar nüksetti ve söylediğim bir cümleyi o psikolojiyle yanlış anlayarak “tamam bundan sonra sadece arkadaşız sen zaten beni hiç anlamamışsın” dedi daha bir sürü suçlayıcı ifadeyle ki bunu ilk kez söylemiyor ama yine arkadaştan fazlasına dönüyor mesele. Aslında söylediğim bana daha evvel bahsettiği bir konuydu ama öyle büyüdü, öyle derinlere daldık ki… Ben daima onun yanında olmak istiyorum hatta aynı yerde olsak hastanede her gün başında bekleyecek, yemeğini yapıp ilaçlarını verecek kadar ama daha evvel benzer tartışmalarımız çok olmasına rağmen ilk kez onun artık beni hayatında arkadaş olarak bile istemediğini hissettim bu son tartışmadan sonra, onun halini hiç anlamadığımı öyle yineledi ki iki yabancı olduk sanki o an...

Yaşadıklarının ağırlığıyla mı böyle davranıyor yoksa gerçekten zarar mı veriyorum ona, rahatsız mı ediyorum onu bilemiyorum. Espriler yapıyoruz, haberleşiyoruz ama durumu çok hassas, benden uzak durmak istiyorsa onu bunaltıyorumdur diye korkuyorum. Şu durumda ikimizi konuşarak onu yormak da istemiyorum, sürekli hastanede hatta bugün üstü kapalı ifade ettim telefon görüşmelerimizin onu yoracağını söyleyerek, görüştüğümüz için mutlu olduğunu aksini düşünürsem kırılacağını söyledi… Ben onu çok seviyorum ve yanında olmak istiyorum ama nasıl görünüyor oradan, destek mi oluyorum yoksa yoruyor muyum onu? Ne yapmamı önerirsiniz? Bu seferki tedavi süreci bitene kadar desteğe devam edip sonra tamamen hayatından çıkıp onu kendimden doğal olarak tartışmalarımızdan kurtarsam mı diye düşünmeye bile başladım üzülerek… Ne dersiniz?

Bu öylesine yorum yapılamayacak kadar hassas bir konu. Size ilişkinizin devamı ile ilgili bir hayali olduğunu belirttiğinde keşke yavaş yavaş çıksaydınız hayatından. Şu an ne onun oluyorsunuz ne onsuz duruyorsunuz. Aklınızda soru işaretleri var belli ki ama ona boşuna ümit de veriyorsunuz bence.

Yerinizde olsam çok da geciktirmeden yavaş yavaş hayatından çıkmaya çalışırdım.

labfaresi .!.:

Bu öylesine yorum yapılamayacak kadar hassas bir konu. Size ilişkinizin devamı ile ilgili bir hayali olduğunu belirttiğinde keşke yavaş yavaş çıksaydınız hayatından. Şu an ne onun oluyorsunuz ne onsuz duruyorsunuz. Aklınızda soru işaretleri var belli ki ama ona boşuna ümit de veriyorsunuz bence.

Yerinizde olsam çok da geciktirmeden yavaş yavaş hayatından çıkmaya çalışırdım.

Genişletmek için tıkla...

Onunla tanışmadan çok evvel rüyamda görmüştüm onu, tedavisi saçlarını döküyor, o haliyle görmüştüm.

Bu kaç kişinin başına gelebilecek bir durum bilmiyorum, sanki özel bir insanım ya, bunu ilahi bir mesaj olarak aldım, hayatında kalmak istedim onca tatsızlığa rağmen.

Zaten öyle temiz, iyi niyetli bir insan ki kim olsa ona destek olmanın iyi bir fikir olduğunu düşünürdü zaten rüyasında görmeksizin.

Evliliği hayat boyu düşünmediğim halde onun beni çok yönden hayata bağlayışı, benim ona destek oluşum kopmamızı imkansız hale getirdikçe bağlandık, ben de "acaba" dedim dönem dönem, görüşmeyelim dediğimiz dönemlerde bunu kaldıramayacağını söyledi zamanla ben de kaldıramayacağımı düşündüm onsuzluğu. Hastalığı nüksettikçe hayattan nasıl koptuğumu, nasıl korktuğumu anlatamam.

Yatış kalkış saatlerinden, yediğine içtiğine kadar takip ettim kilometrelerce öteden, tüm tedavi seyirleri ajandalarıma kayıtlı, beraber doktor araştırıyoruz, raporları yorumluyoruz, ona ne iyi gelir ne zarar verir hepsi ezberimde, öyle bir durumdayım ki hem ona zarar verdiğimi düşünüyorum hem de hayatından çıksam bir şeyler aksayacak gibi hissediyorum.

Dediğinizi uygulamayı düşünüyorum bir yandan. Bilemiyorum. Teşekkür ederim yorumunuz için...

sen ona aşık mısın yoksa arkadaş olarak mı görüyor ve hastalığı süresince destek oluyorsun? burası netlik kazanmamış yazında

Meggieee .!.:

Seviyor musunuz?
Bana şöyle geldi bu durum; sürekli olamayacağınızı söylemişsiniz oda sizin istemediğinizi düşünmüş bu yer edinmiş kafasında.
Sizde kararsızsınız, net bir şekilde davranmalısınız.
İstemiyorsanız çıkın hayatından seviyorsanız sonsuz destek olun.
Sonuçta hasta ve haliyle oldukça hassastır.
Ona hep yanında olacağınızın güvenini verin veya vermeyin.
Öncelikle buna karar verin.
Acil şifalar diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ben kendimi evlenecek yeterlilikte hissetmiyorum, o sorumluluk, bir yandan iş, bir yandan ev...

Küçüklüğümden beri böyle düşünüyorum, evlilik benim için bir kabus ve bunu ona bu şekilde çok açıkladım, etrafımdaki herkes, ailem biliyor evliliği hiç düşünmediğimi.

O birlikte üstesinden geleceğimize inanıyor ama ben kendime inanmıyorum.

O benimle ilgili tek hayalinin aynı çatı altında olmamız olduğunu söylüyor öteden beri, ailesi de biliyor bunu ama ben hiç aksini söylemedim ki ona, hep korkularımdan bahsettim.

Ona yakın ve destek olmayı bu kadar istiyor oluşum hep bu engele takıldı onun nazarında, bunu söylediğim kadar istiyor olsaydım kabul edeceğime inandı, o nedenle çok tartıştık, tartışıyoruz.

Ona zarar veriyorum, çok üzülüyorum.

ROSE ROSE .!.:

sen ona aşık mısın yoksa arkadaş olarak mı görüyor ve hastalığı süresince destek oluyorsun? burası netlik kazanmamış yazında

Genişletmek için tıkla...

Ben evliliği hiç düşünmemiş ve düşünmeyen biriyim, bunu ona söylediğim için arkadaş kalmamızı kabullendi sön dönemde.

Hissettiğimin ne olduğunu sorarsanız dönem dönem onun tüm fikirlerimi değiştirecek özel adam olduğunu düşündüğüm oldu.

Ama sık sık tartıştıkça dünyada kendimi en yakın hissettiğim çoğu geceler aynı rüyayı gördüğümüz ve onunla tanışmadan onu tedavi olurken rüyamda görüşüm gibi başkası söylese inanmayacağım durumlara rağmen içimdeki yalnızlık sevgisi, hayatı paylaşma sorumluluğunun ağır gelme tedirginliği arttı ve aramıza çizgi çektim daima.

JessicaJoy .!.:

Ben kendimi evlenecek yeterlilikte hissetmiyorum, o sorumluluk, bir yandan iş, bir yandan ev...

Küçüklüğümden beri böyle düşünüyorum, evlilik benim için bir kabus ve bunu ona bu şekilde çok açıkladım, etrafımdaki herkes, ailem biliyor evliliği hiç düşünmediğimi.

O birlikte üstesinden geleceğimize inanıyor ama ben kendime inanmıyorum.

O benimle ilgili tek hayalinin aynı çatı altında olmamız olduğunu söylüyor öteden beri, ailesi de biliyor bunu ama ben hiç aksini söylemedim ki ona, hep korkularımdan bahsettim.

Ona yakın ve destek olmayı bu kadar istiyor oluşum hep bu engele takıldı onun nazarında, bunu söylediğim kadar istiyor olsaydım kabul edeceğime inandı, o nedenle çok tartıştık, tartışıyoruz.

Ona zarar veriyorum, çok üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bence bu korkunuzu birlikte aşabilirsiniz.
Ne zamana kadar korkacaksınız ki?
Bırakıp gitseniz içinizde hep acabalar olacak belki de keşkeler olacak.
Bence birbirinize destek olmalısınız.
Bu zor süreçler yüzünden gerginsinizdir ondandır bu tartışmalar karamsarlıklar.
Bu kadar kolay harcamayın, seviyorsunuz işte ne kadar düşündüğünüzü gördüm.
Bu kadar benimsemişken kendinize de acı çektirmeyin, ona da.

Oncelikle ona karşı olan hissiyatinizi belirleyin.

Seviyor musun? Merhametinden dolayi sefkat mi gosteriyorsun?

Duygularin net degil.

Bir sekilde hayatindan çıksan bile vicdanın seni rahat birakmayacak diye dusunuyorum.

Yanina gitme imkanin yok mu? Yüz yüze gorusseniz sorunlarinizi halledip ileriye dönük karari ortak alirdiniz.

Konu o kadar hassas ki yanlış bir sey soylemek ya da yanlış yonlendirmek istemiyorum. Sadece yüz yüze konusmanin gerekli olduğu üzerinde dururum.

Anlamadım bişey..
Seviyonmu şimdi bitirmek mi istiyon..
Neden yorduğunu düşünüyon.adam demiş öyle düşünürsen üZülürüm diye.
Hasta adam zaten ,seviyosan sev,gitmek istiyosan git.kimseyi bi sevda öldrmeZ.
Ne istiyorsunuz anlamadımki yorum yapayım .
Ayrılmak istiyorum ama hasta şimdi olmaz mı diyosun.
Seviyorum ama zarar da veriyorum,neyapmalıyım mı diyosun

bi arkadasin dedigi gibi sefkat duygunuz oyle agir basmis ki danko onu sevgi ask saniyorsunuz
ask boyle olmaz ki ..askin icinde merhamet vardir merhametin icinde ask drgil...
ayrica duygulariniz cok yakin bir arkdasa hissedilen duygular gibi
askin icinde sevgi sefkat merhamet sehvet cinsellik sahiplenme beraber olma istegi surekli beraber zaman gecirme istegi hepsi var ki ..arkadasliktan ayrimina dikkat etmelisiniz bence

Bırakın evliliği, fedakar bir arkadaş olmanın bile her babayiğidin harcı olmadığı bir ilişki ikinizinki.

Evliliği hiç düşünmeyen insanlar vardır. Ben onlardan biriydim. Birine aşık olunca evliliği pekala düşünebileceğimi hayretle farkettim. Siz henüz bunu farketmediğiniz için belki de ona aşık olmadığınızı düşünüyorum. Veya hastalığından dolayı onu henüz bu gözle göremediniz.

Bazı kadınlar hayatlarındaki erkeğin sevgilisi olmak yerine onun annesi hatta sizin durumunuzda olduğu gibi hemşiresi olmayı tercih ederler. Bu rol onlar için yeterince tatmin edicidir. Sizin evliliğe sıcak bakmayışınızı haklı olarak onu sevmediğiniz veya onunla evli olmanın getireceği yükten çekindiğiniz şeklinde yorumlamış ve kendini geri çekmiş olabilir.

Siz gelecekten ne bekliyorsunuz? Onunla sevişmeyi mi hayal ediyorsunuz, yoksa onun ilaçlarını içirip tedavisini takip etmeyi mi?

Ölümü ensesinde hisseden bir insanin halinden gerçekten kimsenin tam anlamayacagi kesin. O yüzden bu dedigine takilip kalmayin, adam hakli.
Siz tam anlamiyla onun yaninda olmak istediginizden eminseniz, bunu net bir sekilde dile getirin, ya hep ya hic bundan sonra diye, sen nasil istersen.
Tartismalarinizla ona zarar verdiginizi sanmiyorum. Guzel seydir tartisabilmek, aksine kafasi dagilir. Aksine surekli olumlu modda, onun her dedigine tamam derseniz hastaligindan dolayi ona aciyor oldugunuzu dusunecek, asil o zaman incinecektir.

Ben farkli bir acidan bakmak istiyorum olaya.
Onu seviyorsun, o da seni seviyor.
Ve o, büyük bir hastalikla uğraşıyor.
Sen ondan ayrildiginda onu mutlu edecegini, hic olmazsa tartismalarimizdan dolayi uzulmeyecegini dusunuyorsun.
Oysa hasta bir insanin dusunecek baska seyleri de olmali.
Konusacak bir aşkı olmali hatta sevdigiyle tartismali ki hastaligi aklina gelmesin. Sadece tartismayi düşünsün, acaba nasil arayi duzeltebilirim diye düşünsün ki bunlar ona ilham olsun ve hastaligiyla basetmeyi de ogrensin...
Eger seviyorsan birakma onu, hic olmazsa tam iyilesene kadar!.
Allah sifasini versin...

Merhamet ,yardımetme duygulariniz daha yuksek gibi geldi bana mesela ;surekli ćocuk doguran kadinlar birilerinin ona muhtac olma duygusundsn haz alirmış.
Sevgi aßk degil sizinki onda ki olabilir ama bu durumda uzak durmalısıniz .Yada o size aßıksa böyle zor bir duruma sizi niye suruklesin belki ondaki de ask deģil.Sizin şevkat ve ilginiz hosuna gidiyordur.

FrKafka .!.:

Oncelikle ona karşı olan hissiyatinizi belirleyin.

Seviyor musun? Merhametinden dolayi sefkat mi gosteriyorsun?

Duygularin net degil.

Bir sekilde hayatindan çıksan bile vicdanın seni rahat birakmayacak diye dusunuyorum.

Yanina gitme imkanin yok mu? Yüz yüze gorusseniz sorunlarinizi halledip ileriye dönük karari ortak alirdiniz.

Konu o kadar hassas ki yanlış bir sey soylemek ya da yanlış yonlendirmek istemiyorum. Sadece yüz yüze konusmanin gerekli olduğu üzerinde dururum.

Genişletmek için tıkla...

Yanına gitme imkanim yok hem sorunlarım var hem de onun sabit bir yeri yol hastane, ve ablalarinin evi arasında mekik dokuyor kendi şehrinde yurutulemiyor tedavisi.

Yuz yuze gorusmenin daha sağlıklı olduğuna kesinlikle katılıyorum ama su an karşısinda olsa ne derdim, bu durumu nasıl cozerdim bilmiyorum.

Bu yazdiklarimi o kadar çok konuştuk her seferinde korkularimdan ve arkadaştan fazlası olamayacagimizdan o kadar bahsettim ki su an bu konuyu tekrar etmek beni bile yoruyor.

Benim derdim nerede duracagimi bilememek artık... Aradigimda, ona yazdığımda çok mutlu olduğunu söylüyor ama yakınlık gosterdikce aynı yerde olamayışımiz ve buna benim engel olmam konusu açılıyor. Bu kez bu konuyu bir daha acmayacagimiza karar verdik ama bu karar o kadar çok tekrarlandı ki...

O nedenle ona zarar verdigimi düşünüyorum hem yakın olmak istiyorum hem uzak durmam gerekiyor gibi geliyor.

cleo35 .!.:

Sanki sevmekten çok o hasta diye yanındasınız gibi geldi bana. Bilemiyorum...

Genişletmek için tıkla...

Bunu ben de düşündüm.

Ama öyle mutluyum ki yanında, konuştuğumuzda, espriler yaptığımızda...

Çok sağlıklı olsaydı da yanında olmak isterdim, tanidigim en zeki, merhametli, ahlaklı adam diyebilirim.

benlacivert .!.:

Merhamet ,yardımetme duygulariniz daha yuksek gibi geldi bana mesela ;surekli ćocuk doguran kadinlar birilerinin ona muhtac olma duygusundsn haz alirmış.
Sevgi aßk degil sizinki onda ki olabilir ama bu durumda uzak durmalısıniz .Yada o size aßıksa böyle zor bir duruma sizi niye suruklesin belki ondaki de ask deģil.Sizin şevkat ve ilginiz hosuna gidiyordur.

Genişletmek için tıkla...

Özellikle son yazdiginiza şiddetle katiliyorum.

Ona çok kereler onun hissettiğini de aşk olmadığını, biz karşı cins değil de hem cins olsaydık da bu kadar bağlı olacağımizi söyledim.

Bizim aramızda geçenler, paylasimlar, hediyeler, surprizlerimiz onun ailesi ve benim arkadaşlarim tarafından romantizm olarak algılanıyor ama bunun çok ötesinde bir bağ var aramizda.

Hangi birini anlatsam, biz daha tanışmadan aynı yıl farklı hastanelerin aynı bölümlerinde vücudumuzun aynı yerindeki problem için tedavi olmusuz, çocukken annelerimiz sel baskinindan tavuklarini kurtarmislar mesela, terasta salataliklarinin yanina kümes yaparak, belki bunu o yıllarda yapan yüzlerce insan vardir ya da okuyunca belki saçma gelecek ama daha neler neler...

Yani 'bunlar çok iyi anlaşıyorlar, benziyorlar, evlensinler'le sinirlandirilamayacak kadar güçlü bir bağ var aramızda, biz Ahmet ve Mehmet olsaydık da böyle olurduk bence ya da Ayse ve Fatma. O zaman da bunlar aynı derecede hayret verici olurdu ve ben o durumda onun yanında hiçbir beklenti olmadan kalmak istedigimi, onu cok sevdigimi ispatlayabilir, gerçekten seviyor olsaydım evliliği dusunurdum diye tartışmak zorunda kalmazdim evliliği hayat boyu dusunmedigim halde.

Yoksa sen hep uzaktan uzağa ilişki sürsün..büyü bozulmasın mı istiyorsun..

Ayrıca arkadasların dediğine katılıyorum..tartışmalarınız dönüp duran bi hayat verir ona..onun zihnine meşgale oluyorsun..aksi halde bomboş bir insan oluverir..sadece hastalığı ve o kalır geriye..