- 2 Haziran 2016
- 4
- 2
- 16
- Konu Sahibi huzursuzda olmuyor
- #1
neden sessiz insanlar küçük görülüyor neden yetersiz, bir şeyleri başaramayacak insanlarmış gibi algılanıyor ki ? bunun nereden çıkarttın diyecekseniz bende sessiz bir insanım mesela ben bir şey başardığımda insanlar ben sanki balıkmışım da ağaca tırmanmışım gibi davranıyor şaşırıyorlar falan abartıyorlar başkası aynısını yapsa aynı tepki verilmeyecek.
aslında ben neden sessiz biri olduğumu anlatmak istiyorum küçükken ıssız denebilecek bir yerde otururduk. bir iki komşu dışın pek kimseyle iletişimimiz yoktu akrabalarla da görüşmezdik.
ailem baskıcı bir aile beni çocukken hep kısıtladılar sus konuşma onu yapma ona dokunma oynama ses çıkarma bozarsın beceremezsin dökersin gibi bir sürü kelimeyi her gün duyuyordum babamda sessiz biri.
her çocuk ilgi ister sevgi ister ama ben çok ilgisiz sevilmeden sanki evde bir beslemeymişim gibi büyüdüm bu yüzden özgüven sorunu yaşadım hep çekingen oldum ama anlayışlı herkesle anlaşabilen akşama kadar sokakta oynayan biri olduğum için çocukken çok arkadaşım vardı hep ilk adımı onlar atmıştı ve ben hiçbir şeyin farkında değildim. sonra liseye geçtim ama lisede her şey farklıydı kimse bizim mahallede oturmuyordu hepsi şehirde büyümüştü ve soğuklardı bazıları arkadaş olmak için adım attı ama ben kimseyle konuşamadım nedense çok sessiz ve içine kapanık biri oldum galiba onlarla kendim gibi olmadıkları için arkadaşlık kurmayı beceremedim önyargılı biriydim biraz da.
öyle işte şimdi düzeliyor her şey daha konuşkan ve girişimci bir insanım artık beni sessizlikten kurtaranda sevgilim oldu çünkü içimdeki sevgi ihtiyacı biraz olsun doldu değerli olduğumu hissetmeye başladım inşallah evleniriz bir gün. benim gibi sessiz olanlar hadi sizde neden sessiz biri olduğunuzu anlatın
aslında ben neden sessiz biri olduğumu anlatmak istiyorum küçükken ıssız denebilecek bir yerde otururduk. bir iki komşu dışın pek kimseyle iletişimimiz yoktu akrabalarla da görüşmezdik.
ailem baskıcı bir aile beni çocukken hep kısıtladılar sus konuşma onu yapma ona dokunma oynama ses çıkarma bozarsın beceremezsin dökersin gibi bir sürü kelimeyi her gün duyuyordum babamda sessiz biri.
her çocuk ilgi ister sevgi ister ama ben çok ilgisiz sevilmeden sanki evde bir beslemeymişim gibi büyüdüm bu yüzden özgüven sorunu yaşadım hep çekingen oldum ama anlayışlı herkesle anlaşabilen akşama kadar sokakta oynayan biri olduğum için çocukken çok arkadaşım vardı hep ilk adımı onlar atmıştı ve ben hiçbir şeyin farkında değildim. sonra liseye geçtim ama lisede her şey farklıydı kimse bizim mahallede oturmuyordu hepsi şehirde büyümüştü ve soğuklardı bazıları arkadaş olmak için adım attı ama ben kimseyle konuşamadım nedense çok sessiz ve içine kapanık biri oldum galiba onlarla kendim gibi olmadıkları için arkadaşlık kurmayı beceremedim önyargılı biriydim biraz da.
öyle işte şimdi düzeliyor her şey daha konuşkan ve girişimci bir insanım artık beni sessizlikten kurtaranda sevgilim oldu çünkü içimdeki sevgi ihtiyacı biraz olsun doldu değerli olduğumu hissetmeye başladım inşallah evleniriz bir gün. benim gibi sessiz olanlar hadi sizde neden sessiz biri olduğunuzu anlatın