Merhaba arkadaslar,
Erkek arkadasimi taniyali bir sene oldu, ve o bir sene icerisinde onu tanidikca cok aci cektim..
22yasindayim ve onu tanidigim gune kadar hic asik olmadim. Hep dogru kisiyi bekledim ve gecen yil onu tanidim sevdim, tanidikca asik oldum ve simdi cok daha fazla seviyorum. Hatta kismetse onumuzdeki yil evlenmek istiyoruz..
5ay once aids oldugundan suphelendigini soyledi, ilk duydugumdaki tepkim - oyle birsey varsa eger biter! Di
Sonra buyuk bi ihtimal degildir diye dusunmeye basladik tabi taaki sonuclar gelene kadar.
Aglayarak yanima geldi vedalasmaya, bende agliyordum hayatimdan gitmesini istemiyordum. Ama kendimede bunu yapamazdim. O an yuzume bile bakamiyordu, sadece agliyordu. Moral olmaya calistim herne kadar canim yansada elini birakamazdim, onu seviyordum ve en basindan beri her ne olursa olsun hep yanînda olucam diye soz vermistim hem ona hem kendime!
Sarildim ve onun omzunda ölmeyi onsuz yasamaktan cok tercih ettigimi anladim.
Hastalik hakkinda arastirmalara basladik, bikac farkli hastaneye gidip emin olmak istedik. Bolbol konustuk iliskimiz hakkinda ilerisi hakkinda falan...
Hatta hastaligîn bana bulasmasindan bile korkmadim. Tek korkum ona birsey olmasiydi..
Agir gelmisti basta, bibaskasi yuzunden hayatimiz mahfolmustu bebegimiz olmucakti surekli olum korkusu ilac tedavisi aylik hastane kontrolleri falan filan beynimi yiyordu ama ben kalbimi dinledim
<3 tek duamda onun sagligi, allahim onu benden almasin!
Allah kimseyi sevdikleriyle sinamasin..
Erkek arkadasimi taniyali bir sene oldu, ve o bir sene icerisinde onu tanidikca cok aci cektim..
22yasindayim ve onu tanidigim gune kadar hic asik olmadim. Hep dogru kisiyi bekledim ve gecen yil onu tanidim sevdim, tanidikca asik oldum ve simdi cok daha fazla seviyorum. Hatta kismetse onumuzdeki yil evlenmek istiyoruz..
5ay once aids oldugundan suphelendigini soyledi, ilk duydugumdaki tepkim - oyle birsey varsa eger biter! Di
Sonra buyuk bi ihtimal degildir diye dusunmeye basladik tabi taaki sonuclar gelene kadar.
Aglayarak yanima geldi vedalasmaya, bende agliyordum hayatimdan gitmesini istemiyordum. Ama kendimede bunu yapamazdim. O an yuzume bile bakamiyordu, sadece agliyordu. Moral olmaya calistim herne kadar canim yansada elini birakamazdim, onu seviyordum ve en basindan beri her ne olursa olsun hep yanînda olucam diye soz vermistim hem ona hem kendime!
Sarildim ve onun omzunda ölmeyi onsuz yasamaktan cok tercih ettigimi anladim.
Hastalik hakkinda arastirmalara basladik, bikac farkli hastaneye gidip emin olmak istedik. Bolbol konustuk iliskimiz hakkinda ilerisi hakkinda falan...
Hatta hastaligîn bana bulasmasindan bile korkmadim. Tek korkum ona birsey olmasiydi..
Agir gelmisti basta, bibaskasi yuzunden hayatimiz mahfolmustu bebegimiz olmucakti surekli olum korkusu ilac tedavisi aylik hastane kontrolleri falan filan beynimi yiyordu ama ben kalbimi dinledim
<3 tek duamda onun sagligi, allahim onu benden almasin!
Allah kimseyi sevdikleriyle sinamasin..