Bir önceki konumu hatırlayanlar olacaktır, yada olmayacaktır bilemiyorum. üzerinden 8 ay geçmiş ne de olsa.. bir çok arkadaşımın sayesinde mutlu sonla bitmişti derdim..
Ve biz beraber olmaya başlamıştık daha doğrusu zaten berabermişiz,adını koymustuk.. sevgili gibi geçen 3 yılın üzerine, beraberliğimizi kabul edeli 8 ay kadar oluyor.. neyse.. konum şu ki arkadaşlar, çok şükür yine belki fazla bir dert değil ama canımı sıkan beni üzen bir durum var..
o (sevgilim) çok sinirli olmaya başladı. aslında hep sinirliymiş ama belki ben yeni yeni hissediyorum.. yada bu beni yeni yeni üzmeye başladı. en basitinden bir kaç örnek vermem gerekirse; ortak 2 erkek arkadaşımızında bizimle beraber olduğu bir ortamda sohbet ederken, konu açıldı bir bayan arkadaşla ilgili, bende o kişiyle anlaşabileceğimi çünkü ortak noktamız olduğunu söyledim dövme konusunda (ben dövmeyi çok severim), beyfendi sinirlendi birden yüz ifadesi değişti ve ortamdaki herkes de bunu hissetti. bozuldum haliyle.. daha sonra söylediği şey ise ne biçim konuşuyorsun insanların yanında oldu
ne kadar kötü hissettiğimi anlatamam... kıskanıyor mu diye düşünüyorum ama bunda kıskanılacak ne var bilmiyorum açıp dövmemi göstermedim kimseye... sadece dövmeleri sevdiğimden ve o bayanla iyi anlaşacağımızdan bahsetmek üzereydim ki, takındığı tavır sayesinde susup oturdum ve sonrasında da keyfim bozuldu tabi sohbet felam hakgetire.. ve sadece bu olaydan dolayı sinirinin geçmesi bir tam günümüzü aldı.. tabi ertesi sabah dönüp aradı hiçbirşey olmamış gibi kedi gibi bir sesle mırıl mırıl (hatalıysa hep bu şekilde arar) özür diledi... kızdığında gözü hiçbirşey görmüyor. sesini yükseltiyor. ve ben yüksek sese hiç alışkın olmadığım için ağlamaya başlıyorum 
ben sana bağırmıyorum diyor ama bunu bile o kadar yüksek sesle söylüyor ki... bizim ailemizde hiç ses yükselmez. ben böyle birşey görmediğim için yüksek sesle tartışamıyorum onunla sorun varsa oturulur konusulur diye düşünüyorum. ama her sorunda konusmanın sonu aynı bitiyor onun sesi yükseliyor ben susuyorum bitmesini bekliyorum, sustuğum için daha çok çıldırıyor...az buz bağırmıyor kızlar, beni ağlatabilecek kadar bağırıyor.. bu 8 ayda 3 -4 kez tekrarlandı. saman alevi gibi sönüyor ama parladığındada kırıp döküyor... mantıklı yada mantıksız olması değilmiş konu, konu onun kızacağını bile bile kızdığı işleri yapmammış.. artık öyle bir hale geldim duygusal taciz denen olayı mı yaşıyorum diye düşünmeye başladım. sana bağırabilirim çağırabilirim ama 10 dk sonra seni saracağımı bilmelisin diyor.. ama o 10 dk lık arada olan bana oluyor işte.. harika birgün gülüyoruz eğleniyoruz, sonra benim bir kelimeme yada bir hareketime kızıyor ve günümün geri kalanı zehir oluyor kızlar, kendine de zehir ediyor. çünkü siniri gerginliği geçmiyor tüm güm üzerinden atamıyor.. bir de nasıl bir şeyse sonuçta onu seviyorum ben bazen kıskandığım durumlar oluyor içten içe.. tabi yansıtmamayı tercih ediyorum. çünkü ona güveniyorum, beni rahatsız eden 3. bir şahsın tutumu oluyor. ama o bunu hissediyor (yüzüme yansıyormuş), sonra bir tartışma daha... nasıl böyle birşey düşünebilirsin diyerek... yani düşüncemi dillendirmiyorum bile, kafamdan gelip gecen seyler, onada yansıtmamaya çalıştığım halde üstelik.. bendeki anlık değişimleri bile farkediyor,sonrada biliyorum sorsam şimdi yok bişi diyceksin ama var birşey söylemesende bunu düşünmen bile yetiyor diyerek önce sakin sakin konusmaya anlatmaya, arkasından bağırmaya başlıyor... sinirli çok sinirli.... bana çok düşkün yanlış anlamama, üzülmeme, 3. şahıslardan dolayı canımın sıkılmasına dayanamıyor ve kavgamızda burda başlıyor zaten, ya sen nasıl ya nasıl ya böyle birşey düşünebilirsin diye başlayan cümleler gelin görün ki çok kırıyor döküyor bunları bana izah ederken.. bu ne perhiz bu ne lahana turşusu anlamıyorum..
biliyorum bu yaşından sonra değişmez. defalarca konustum sakinken çocuk değiliz ikimizde neden bağırıyorsun dedim. hoş bağırmasada surat ifadesiyle canıma okuyor, siniri geçene kdr öyle soğuk uzak bir adam oluyor ki anlatamam... iyi bir huyu varsa küsmez, yine konusur ne yapacaksak yaparız ama canımı da alır yani o sinirli surat ifadesiyle, gel de neşeli ol, bu seferde benim suratım asılıyor üzülüyorum tüm enerjimi çekiyor.. büyük bir tartışma değilse şakaya vurur sonrasında sırnaşır hatasını farkedip unutturmaya çalışır, ciddi bi tartışmaysa bir iki gün sürer siniri ama dediğim gibi küsmez yine arar sorar ,ama çok ciddi bir ifadeyle, sizde gülecek konusacak hal bırakmaz...hoş tartışmalarımızda genellikle hep onun bu sinirinden çıkıyor.. bazen inanın anlamıyorum bile neye kızdığını.. benle ilgili değilse söylemiyor da sebebini üstüme gelme sinirliyken bekle geçicek diyor, bende üstelemiyorum ama neşem gidiyor tabi.. belki tek olmusuz yanı bu ama ilerde aynı evde yaşayınca ne olacak...
uzadı baya biliyorum ama, mutlaka eşi yada erkek arkadaşı sinirli olanlar vardır aramızda siz buna nasıl bir çözüm buldunuz yada bunun çözümü var mı.... şimdiden herkese teşekkürler işyerinden yazıyorum cevaplar gecikebilir ama dikkatle okuyacağıma ve cevaplayacağıma emin olun lütfen .. sevgiler..
Ve biz beraber olmaya başlamıştık daha doğrusu zaten berabermişiz,adını koymustuk.. sevgili gibi geçen 3 yılın üzerine, beraberliğimizi kabul edeli 8 ay kadar oluyor.. neyse.. konum şu ki arkadaşlar, çok şükür yine belki fazla bir dert değil ama canımı sıkan beni üzen bir durum var..
o (sevgilim) çok sinirli olmaya başladı. aslında hep sinirliymiş ama belki ben yeni yeni hissediyorum.. yada bu beni yeni yeni üzmeye başladı. en basitinden bir kaç örnek vermem gerekirse; ortak 2 erkek arkadaşımızında bizimle beraber olduğu bir ortamda sohbet ederken, konu açıldı bir bayan arkadaşla ilgili, bende o kişiyle anlaşabileceğimi çünkü ortak noktamız olduğunu söyledim dövme konusunda (ben dövmeyi çok severim), beyfendi sinirlendi birden yüz ifadesi değişti ve ortamdaki herkes de bunu hissetti. bozuldum haliyle.. daha sonra söylediği şey ise ne biçim konuşuyorsun insanların yanında oldu
ne kadar kötü hissettiğimi anlatamam... kıskanıyor mu diye düşünüyorum ama bunda kıskanılacak ne var bilmiyorum açıp dövmemi göstermedim kimseye... sadece dövmeleri sevdiğimden ve o bayanla iyi anlaşacağımızdan bahsetmek üzereydim ki, takındığı tavır sayesinde susup oturdum ve sonrasında da keyfim bozuldu tabi sohbet felam hakgetire.. ve sadece bu olaydan dolayı sinirinin geçmesi bir tam günümüzü aldı.. tabi ertesi sabah dönüp aradı hiçbirşey olmamış gibi kedi gibi bir sesle mırıl mırıl (hatalıysa hep bu şekilde arar) özür diledi... kızdığında gözü hiçbirşey görmüyor. sesini yükseltiyor. ve ben yüksek sese hiç alışkın olmadığım için ağlamaya başlıyorum ben sana bağırmıyorum diyor ama bunu bile o kadar yüksek sesle söylüyor ki... bizim ailemizde hiç ses yükselmez. ben böyle birşey görmediğim için yüksek sesle tartışamıyorum onunla sorun varsa oturulur konusulur diye düşünüyorum. ama her sorunda konusmanın sonu aynı bitiyor onun sesi yükseliyor ben susuyorum bitmesini bekliyorum, sustuğum için daha çok çıldırıyor...az buz bağırmıyor kızlar, beni ağlatabilecek kadar bağırıyor.. bu 8 ayda 3 -4 kez tekrarlandı. saman alevi gibi sönüyor ama parladığındada kırıp döküyor... mantıklı yada mantıksız olması değilmiş konu, konu onun kızacağını bile bile kızdığı işleri yapmammış.. artık öyle bir hale geldim duygusal taciz denen olayı mı yaşıyorum diye düşünmeye başladım. sana bağırabilirim çağırabilirim ama 10 dk sonra seni saracağımı bilmelisin diyor.. ama o 10 dk lık arada olan bana oluyor işte.. harika birgün gülüyoruz eğleniyoruz, sonra benim bir kelimeme yada bir hareketime kızıyor ve günümün geri kalanı zehir oluyor kızlar, kendine de zehir ediyor. çünkü siniri gerginliği geçmiyor tüm güm üzerinden atamıyor.. bir de nasıl bir şeyse sonuçta onu seviyorum ben bazen kıskandığım durumlar oluyor içten içe.. tabi yansıtmamayı tercih ediyorum. çünkü ona güveniyorum, beni rahatsız eden 3. bir şahsın tutumu oluyor. ama o bunu hissediyor (yüzüme yansıyormuş), sonra bir tartışma daha... nasıl böyle birşey düşünebilirsin diyerek... yani düşüncemi dillendirmiyorum bile, kafamdan gelip gecen seyler, onada yansıtmamaya çalıştığım halde üstelik.. bendeki anlık değişimleri bile farkediyor,sonrada biliyorum sorsam şimdi yok bişi diyceksin ama var birşey söylemesende bunu düşünmen bile yetiyor diyerek önce sakin sakin konusmaya anlatmaya, arkasından bağırmaya başlıyor... sinirli çok sinirli.... bana çok düşkün yanlış anlamama, üzülmeme, 3. şahıslardan dolayı canımın sıkılmasına dayanamıyor ve kavgamızda burda başlıyor zaten, ya sen nasıl ya nasıl ya böyle birşey düşünebilirsin diye başlayan cümleler gelin görün ki çok kırıyor döküyor bunları bana izah ederken.. bu ne perhiz bu ne lahana turşusu anlamıyorum.. biliyorum bu yaşından sonra değişmez. defalarca konustum sakinken çocuk değiliz ikimizde neden bağırıyorsun dedim. hoş bağırmasada surat ifadesiyle canıma okuyor, siniri geçene kdr öyle soğuk uzak bir adam oluyor ki anlatamam... iyi bir huyu varsa küsmez, yine konusur ne yapacaksak yaparız ama canımı da alır yani o sinirli surat ifadesiyle, gel de neşeli ol, bu seferde benim suratım asılıyor üzülüyorum tüm enerjimi çekiyor.. büyük bir tartışma değilse şakaya vurur sonrasında sırnaşır hatasını farkedip unutturmaya çalışır, ciddi bi tartışmaysa bir iki gün sürer siniri ama dediğim gibi küsmez yine arar sorar ,ama çok ciddi bir ifadeyle, sizde gülecek konusacak hal bırakmaz...hoş tartışmalarımızda genellikle hep onun bu sinirinden çıkıyor.. bazen inanın anlamıyorum bile neye kızdığını.. benle ilgili değilse söylemiyor da sebebini üstüme gelme sinirliyken bekle geçicek diyor, bende üstelemiyorum ama neşem gidiyor tabi.. belki tek olmusuz yanı bu ama ilerde aynı evde yaşayınca ne olacak...
uzadı baya biliyorum ama, mutlaka eşi yada erkek arkadaşı sinirli olanlar vardır aramızda siz buna nasıl bir çözüm buldunuz yada bunun çözümü var mı.... şimdiden herkese teşekkürler işyerinden yazıyorum cevaplar gecikebilir ama dikkatle okuyacağıma ve cevaplayacağıma emin olun lütfen .. sevgiler..
).
,senınkı de kotu huylarını gostermıs sana ,canım sevgılın aslan burcu mu,burclarla cok ılgılenıyorum bu aralar
ama hiç fiziksel şiddet uygulamadı bize, huy işte bağırdığında pişman olcağını bilsede vazgeçemiyor demekki
sen sinirli birine sakinleşene kadar sabredip susabilirmisin bunu yapabilirsen o çocukla o zaman mutlu olabilirsin bence
zaten hissediyorum bakışından siniri ne alemde:)) erkek arkadaşına da üzüldüm o garibim de ben gibi ne yapıcanı şaşırıyordur 
