Merhaba hanımlar. İnsanları tanıya tanıya herkese biraz mesafeleyimdir. Örnek veriyorum sevdiğim gerçekten iyi bir insan olduğunu bildiğim bir abla, sen kilo vermezsen senin çocuğun olmaz! Beni üzmek için söylemediğini biliyorum ama insanlar özel hayatımla ilgili fazla acık sözlü davranıyor. Bende sevdiğim insanlara karsı içim dışım bir olsun gerektiği zaman dertlerimi paylasıyım ama bana en fazla yol göstersinler istiyorum ama direk yargılanıyorum. Ben 1 senedir sıgara kullanıyorum sadece eşim biliyor gecen kuzenim geldi kendisini cok severim kardesim gibi yascada 4 taş büyüğüm erkek neyse dedim eşime sordum yanlarında içsem olurmu diye eşimde güvendiği için sorun olmaz dedi bende yanında kullandım başladı bana kızmaya saglığa zararlı, daha sonra sigara içen kızları itici buluyorum, benim karım sigara içse yanına bile yatmam yok bilmem cocuk olmasını etkiliyor bende dedim ee sen niye içiyorsun baya tepki verdim moralim bozuldu. Bunun gibi daha sonra söylediğime pişman oldum. Mesela ailem annem iyi bir insandır biraz hayata at gözlüğüyle bakıyor daha dogrusu sülalemizin geneli 25 yasına gelmisim milletin içinde soru sormaz dönüp cevap vermez cünkü duymuyor, bazen kardesime seslenirim cevap vermez, ne var diye tepki verir. Mesela lafımı dinlemez. Beni sevdiğini biliyorum bende onu bebek gibi severim 19 yasında ama o bana sevgisini göztermez, her gittiğimde hediye alırım düşünüp almaz ama ben hala kıyamıyorum alıyorum. Babam desen bekarken annemle problemlerımız vardı bende cok hata yaptım annemin bana Karsi davranışlarını kabullenemeyip çok fevri cıkıslarım oldu annemde sürekli onu doldurdu babamda beni kötü bir İnsan olarak biliyor evliliğimde bir problem olsa kesin sen bişey yapmışsındır diye konusuyor. Ben yine kırılıyorum ediyorum dayanamayıp ararım evlerine giderim annemde dayanamaz arar. Ama anne kız ilişkisi yok sarılmam öpmem. Neyse bu konuyu gectim. İnsanlar benim hayatım üzerinden neden akıl veriyor yani en sevdiğim insanlar, ben onlara okadar iyi davranırım mesela benden yasca küçük kuzenlerim dertlerini dinlerim üzülürüm bile onlar bana halimi hatırımı sormaz genel olarak sevdiğim herkes. Bir laf sorarım basitinden şu şöyle olsun derim dinlenmem. Eşimde aynı sana bişey söylücem derim merak edip ne söylüyceksin demez, toplum içinde bu benim karım hissini verdirmez bana. Bende tam tersi sürekli dinleyen üzülen taraf ve hala deger verir konusurum aileme de tam olarak mesafe koyamam özel hayatıma karıstıklarında ben biliyorum desem sana bişey demeye gelmiyo başının dikine git sonrsa böyle böyle olaylarla karşılasırsın! Sizce bendemi problem var cokmu alınganım