Eşimle 5 yıllık evliyiz.Yeni doğmuş küçük bebeğimiz var.Evlendigimiz günden beri ailesine aşırı düşkün biriydi.Beni savunduğunu o söylese de savundugunu hiç görmedim.Hep beni ikinci plana attığını düşündüm bu da beni çok üzdü.Evlendigimiz günden beri onun ailesi mutlu olsun diye bazı şeyleri yapmamı istedi.Ben de her denilene evet diyemem dedim.Mesela en basitinden bir yere gidelim deniliyorsa hastaysam gidemem dedim.Bu durum esimin ailesini uzdugu için hep eşim bundan etkilenip kavgalara sebep oldu.Bu sadece biri.Cok yiprandik.Benim de bir hatam var.Her kavgada onu sevmedigimi başkasını sevdigimi söyledim.O da çok dövdü her seferinde malesef beni.Benimde hatam vardi.Yalandi onun canını yakmak istedim.Cunku arkamda durmadigini çocuğumla beni ikinci plana attığını düşünüyorum.En son annesinin aramasına geri dönmesinin için kavga çıktı ben de kızgınlıkla onu sevmedigimi soyledim.O da bana bosanalim ev tutayım çocukla kalirsin dedi.Bugun arabaya bindik araba benim dedi.Evde hakkin yok dedi vs..Beni bunlar çok üzdü çok ağladım.Kimsesiz hissettim.Ailem arkamda deil çünkü.Onu sevdiğimi ayrılmak istemediğimi söyledim.O da bana kötü cümleler kurmazsan saygı duyarsan herşeye tamam dedi.Ben anılarımızı nasıl unutursun dediğimde bir gün üzülürüm sonra unuturum dedi.Bu da beni çok üzdü.Simdi soruyorum size bu ilişki yürür mü onu seviyirum o da beni seviyor ama ailesi biraz daha ön planda ve bu söyledikleri beni üzdü anılar gerçekten unutulur mu bu kadar basit unutamıyorum bu sözünü.
Son düzenleme: