Biz bunu ilk konuşmada konusmustuk. Benim babamın sınırları var ve aşamam yani. bende belki alıskanlıktan ya da kişisel sebeplerden çok açık giyinmeyi sevdiğimi söyleyemem. Hani bulunduğum durumun dısına çıkmadığım sürece benım için sorun değil
Giyim konusu benimde “normal”in ama iş mevzusunda ailesi çalısmaya karsıyken beni destekleyen o. Su an çocuklarla çalışıyorum. Yetişkin gruba geçmek istediğim için kendisi yardımcı olmaya çabaladı. Ki normalde sıkacak olsa bunu yapmazdı diye düşünüyorum
Ben tansiyon ve şekerli bir çocukluk/ergenlik geçirdim. Auralı migrenim, sinüzitim… önce saç dökülmelerim ve kepeklenmelerim başladı. Kepeklerim öyle büyüktü ki artık kadınların yanında da saçımı açmaya utanır olmuştum. Saçlarım öyle dokulurdü ki takip ederek gittiğim yeri bulabilirdiniz. Üniversite de “saçlı kız” derlerdi bana.
Saçımı yıkamadan asla çıkmam. Kurutmadan nemli saçı kapatıp üzerine de boneyi saçım çıkmasın diye çok sıkınca.. migren ataklarımın bu sıkmalardan meydana geldiğini söyledi doktor. İnanmadım 1,2,3 . Damarlarım baskılanıyor tansiyon değerlerim bozuluyormus. Kistik yapılı sinüzitim de zarar görüyormuş. Saçıma gelince ılık, nemli ve loş ortamda mantarlar özgürce yaşıyormuş.
Yani aslında kepek değil seboraik dermatitmiş. 11 ayrı hekime göründüm. Açılmadığın sürece düzelemez dediler. Kendime bir süre tanıdım ve sonucunda açıldım. Çok açık saçık olmasam da basımı açık tutuyorum hatta öyle uzun sure çektim ki bu tedavi sürecini(ilaçlar, kremler, yağlar, vitamini, kolajeni, şampuanı…) hem maddi hem de manevi anlamda çok yıprandım. Sabah 4 de kalkar saçlarımı arındırmaya çalısırdım gece sürdüğüm bakımlardan falan
