• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sevgiliden ayrılamama

besnabredney

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
30 Ocak 2023
5
-4
1
28
Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.
 
85A8E3B502A77AA7F085171A3475F781.webp
 
Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.
Psikiyatri ye git antidepresan al ne ayrılık korkusu kalır ne bişey o hayatında olduğu sürece ona daha çok bağlanacaksın
 
Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.
Antidepresan al ne ayrılık korkusu nbr bişey bence sende yalnız kalma korkusu da var ama o yanı da oldukça daha çok baplsnscaksın
 
Kendinizi kullandirmaya devam etmis olursunuz. Daha cok gencsiniz. Kimler cikar karsiniza. Niye illa bu adam?
Niye bu adam sorusuna cevap bende veremiyorum beyin ölümü gerçekleşen bir ilişki ama bir umut diye yaşam destek makinesine bağlıyorum resmen düzelir diye. Ruh hali ve keyfi iyi ise ilişkim dört dörtlük oluyor o an ki süreç sanırım beni buna bağlayan etken
 
Narsiste maruz kalan kişi acaba ben miyim narsist diye sorgular. Çünkü size sorun bende değil sende dayatmasini yapıyor. Eleştirmiş,degersizlestirmis. Bağımlı olmuşsunuz. Tez zamanda kurtulun.
Tamamen bağımliyim sonrası yok gibi düşünmeye başladım beni ilk günler gökyüzüne çıkartıp sonra bıraktı çakıldim asfalta yapışmış gibiyim
 
9 yaş var arada.
Adama bak ya ne terbiyesiz.
Tamam senin duyguların olabilir de bu kadar da üstüne gidilmez insanın seviyor diye.
İlla ki bir yerde sıtkın sıyrılır bırakırsun zaten
 
Siz kendinize iş mi arıyorsunuz anlamadım ki, salın gitsin bu ne? Berbat hissettirecek biri, kendinize acıyın nolur, annesi sevsin onu.
 
Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.
Resmen bir inek gibi olup kendini sağdırmaya başlamışsın, aç artık gözlerini, sen itiraf ediyorsun istediği zaman arar istemediği zaman aramaz diye, hiç mi gururun yok hiç mi insan değilsin hiç mi erkek kalmadı, allah akıl versin.
 
Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.
laflara bak ya.. ne zannediyor kendini acaba yüceltmek zorundasın falan ne demek öfff. Tedavi olun lütfen, bu narsist mi adam mıdır nedir tepe taklak olur siz onu bırakırsanız ama hiç beklemiyor şu an muhtemelen, kararlı da olmanız gerek
 
Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Lütfen kendine bir iyilik yap ve sana değer vermeyen adamı hayatından çıkar. Aslında şu bile yeter ayrılmak için neyi bekliyorsun
 
Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.
Daha 3 ayda bu hale geldiyseniz süreç uzadıkça daha zorlaşır. Yol yakınken dönün derim
 
Lütfen kendinize değer verin ve bitirin bu ilişkimsiyi, hiç kimse size böyle davranamaz, aynanın karşısına geçin ve bir bakın tüm bunları hak ediyor musunuz ?? Kırılıp kırılmayacağınızı umursamadan resmen sizden sağladığı çıkarları yüzünüze söylemiş. Eğer ortada bağlanmayla ilgili psikolojik, duygusal bir sorun olduğunu düşünüyorsanız uzman desteği alabilirsiniz.
Sorunu olan da hep sevgilisinden ilişkisinden çıkartıyor acısını, tamam hepimiz daralıyoruz bunalıyoruz kendi kendimize kalmak istiyoruz ama bunlar olsa olsa hadi 3 gün 5 gün 10 gün falan, bu süreci alışkanlık haline getirip ( ya da bahane ) sürekli bunalım edebiyatı yapan birisinden de zaten hayır gelmez insanın ruhunu emer.
 
Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.
Yakında o sizi bırakır zaten takmayın kafanıza.
 
Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.
3aylik ilişki için çok yoğun şeyler değil mi sizce de ? 3ayda sizi bu hale getiren yıllar içinde ne yapar. Numaranı değiştir kararını ver sizi resmen kullanıyor ve bunu açık açık söylüyor sen işinde gücünde bir kadınsın yakışıyor mu ? Lütfen silkelen ve kendine gel.daha da ilerlemeden ayrıl.
 
Bayıl istersen feriha resmi mi?

Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.
Konu sahibi neden kendinizi bu kadar kullandırıyorsunuz?Şimdiden kölesi olmuşsunuz.O size gram değer vermiyor.Yapmayın bunu kendinize.
 
Back
X