Kızlar merhaba,
Benim problemim erkek arkadaşım. Kendisiyle 8 aydır birlikteyiz. Tanıştıktan 2 ay sonra ben İngiltere'ye gitmek zorunda kaldım, 4 ay kaldım. Döndüm şimdi de o yurtdışına çıktı çalışmak için. Kısacası birlikte sadece 2 ay geçirebildik. Küs barış geçen bir 8 ay aslında. Benim ilk ciddi ilişkim diyebilirim. O yüzden çok tecrübesizim. Her ilişki mi böyle yürüyor, abartıyor muyum acaba diye sizlere sormak istedim.
Kendisiyle ilk tanıştığımızda çok iyi bir insan olduğunu düşündüm. Her şeyime koştururdu, beni geçtim arkadaşlarımın bile başı sıkışsa ilk o yardım ederdi. Biraz sever kilit adam rollerini (en azından artık böyle düşünmeye başladım). İlişkimiz başladı çok kıskanç olduğunu görmeye başladım. Zaten o sırada da yurtdışına çıktım. İdare etmeye çalıştım hep onu , hala da öyle. Ama şu sıralar bambaşka bir boyuttayız. Ona göre hiç bir işte başarılı değilim.
Ders çalışsam "100 alıcaksın ya çalış" diyo mesela.
Yemek yaptım desem "senin yaptığın yemeği ben biliyorum" der.
İş başvurusunda bulundum, maaşı pozisyonu çok büyük fırsat benim için "sen o işi kıvıramazsın, heveslenme" diyor mesela.
Bugün çok yoruldum desem ne yaptın ki benim yaptıklarımın yanında der. der de der yani. ilk tanıdığımda bu adam dünyanın en yardımsever adamıydı her an yanımda destekti bana. Şuan tam tersi. Şöyle düşünmeye başladım demek ki benim düşmemden hoşlanıyor bu adam. ben düşünce o elimden tutucak evet çünkü kahraman olucak. Ne sevincimi ne üzüntümü paylaşamaz duruma geldim. Hep o anlatıyor ben dinliyorum. Bitirdiğim de oldu başka sebeplerden mutlu günlerimiz aklıma geliyor tekrar şans veriyorum. Dönmesine de 2 ay kaldı. Yanımda nasıl olucak onu da görmek istiyorum galiba(kendime bile itiraf edemediklerimi yazdım gibi oldu :).
Bunları ona söylesem bağırır çağırır bugüne kadar yaptıkları iyilikleri yüzüme vurur gibi geliyor. Anlatamam zaten anlamaz. Başka nasıl açıklayabilirim kendimi bi yol gösterin bana lütfen
