- 19 Ocak 2014
- 2.821
- 4.195
- 448
- Konu Sahibi poyrazinmelegi
- #1
Ortaokuldan beri tanıdığım ve yaklaşık 2 yıldır görüştüğüm. (Lise döneminde de görüştüğüm ama çeşitli nedenden ayrıldığımız). Inanın o benim canımın içi. Birini böylesine sevmek, benimsemek, sahiplenmek mükemmel bir duygu. Aslında böyle mükemmel olmasına sebep o. Kızlar size böyle romantik yazdım ama ona biraz odunum. ☺️ Neyse. Değerli üyeler, benim sevgilim çok iyi kalpli, fedakar, beni çok seven, zarar gelse canından can giden biri. Nasıl bu kadar emin oldun diyeceksiniz? Ben 7 ay önce karaciğer ameliyatı oldum. 4 gün yoğun bakımda kaldım. Babama karaciğerimi verdim. 8 saat ameliyatta kalmışım. Sevgilim çöktü. Ameliyattan sonra ilk gördüğümde iyice kilo vermiş ve beni görür görmez gözyaşlarına boğulmuş haldeydi. Size bunları neden anlatıyorum? Ilk konum detaycı davranmak istiyorum. Diğer konularıma önbilgi olsun daha iyi yardımcı olabilirsin belki diye. Enfeksiyon nedeniyle dokunması yasaktı. Uzaktan gözleri ile beni nasıl sevdiğini gördüm.. Sizi daha fazla sıkmadan konuya gelmek istiyorum. Kötü bir huyu var. Bana sürekli söz geçirme çabasında. Yani sözü geçmesine bayılıyor. Aile yapısı da öyle. Babası da etkin biri yani. Ben de fazla dikbaşlı, dominant, ters biriyim. Bugüne kadar kimseye taviz vermemişti çünkü yıllardır tanıyorum. Ben ise sürekli onun tavizini kötüye kullanıyorum. Kızıyorum, durduk yere ters gidiyorum, olur olmadık yerde sorun çıkarıyorum, her şeyine karışıp karşı çıkıyorum, canından bezdiriyorum. Yine de hep yanımda ama artık çok olmaya başladım. Bu da onun farkında. Ona sürekli iyi bir eş olmazsın, senden memnun değilim gibi laflar ettim. Sinirle söyledim bu zamana kadar. Artık söylememeye çok dikkat ediyorum. Çok kırıp döktüm. Benim fikir almak istediğim nokta ise eşiniz size söz geçirmeye çalışır mı? Onun dediklerini yapmanızı ister mi? Eş dediğin söz dinler der mi? Bu durumu nasıl aşabilirim ve size göre sorun nerede?
