Merhaba bayanlar,kısa bir süre önce aranıza yeni bir yoldaş olarak katılmıştım :)
Çok uzun süredir tanıdığım ve uzun süredir sevgili olduğum insanla ilişkimi bir kantara koydum. Ailesini düşündüm,kendi ailemi düşündüm,sevgilime olan sevgimi ölçtüm kafamda...
Anladım ki bu iş olmayacak.Eşinizin ailesi gerçekten çok büyük bir faktör ve ben bir öğretmen olduğum için kendi psikolojimi bozmamalıyım ki öğrencilerimle ilişkim daha sağlıklı olsun.
Sevgilimin evlenme teklifini kabul etmedim.
İlişkiyi bitirdikten sonra omuzlarımdan yük kalktı.Ona ve toyluklarına katlanmak istemediğimi farkettim.Duygu sömürüsünün padişahı cahil bir kaynanayla ve tembelliğinden geçilmeyen şımarık bir görümceyle uğraşıp evliliğimi riske atacağıma baştan bu işi bitirmek istedim. Üstelik iki aile tamamen birbirine zıt.Ben düğün nişan kına gibi şeylere mesafeli bakarken annesi abartının kitabını yazıyor.''Oğluşunun düğünü oğluşunun düğünü'' sanki benle değil kendi kendine evlenecek oğluşu.
Çok üzüldü,çok ağlıyor,yalvarıyor ona dönmem için,istediğim her şeyi yapacağını söylüyor ve aileme sen nasıl istersen öyle davranırım diyor.
Yine de bir adama ''Annenle kız kardeşini sevmiyorum görüşme'' denir mi?Bunu da mantıksız bulduğum için ne eğitim ne hayata bakış açısı bakımından bağdaşmayan iki aileyi birbirine bağlamama kararı aldım.
Evlensek kopacak kavga ve fırtınaların haddi hesabı yok çünkü...
Durum böyle kızlar.Doğru kararı verdiğime inanıyorum ve bir evlilikte mantığın çok çok önemli olduğuna inanıyorum.Mantığım da bana bu evliliğin bir hata olacağını söylüyor.
Yüzüğü de geri verdim zaten...
Okuduğunuz için sağolun,siz ne düşünüyorsunuz,siz olsanız ne yapardınız?