canım kendine yapacağın en büyük iyilik beklememek...
biliyorum çok zor ama kabul et bu durumu ve iyi hissetmeye çalış kendini...
tabii içimizden gelmelerini dilemeye devam edeceğiz ama bu ikisi farklı...
en azından her geçen dakikayı onların gelmesini bekleyerek geçirmeyeceğiz...
aynen dediğin gibi rahat olmasalar gelirlerdi... ama rahatlar onlar kendi yollarına gitmeyi seçtiler ve ilerliyorlar... biz neden duralım ; neden geçmişte kalalım ki ??
onun yaptığı hatanın cezasını neden biz çekelim ; neden hayatımızı bu kadar olumsuz etekilemesine izin verelim... ?
bence şimdi sen ufak ufak bişilerin ucundan tut... arkadaşın geldiğinde de kendini daha hazır hissedersin... lütfen dene... hatta şimdi kalk bakıım burdan ve çalışmaya git... ve yapabileceğine inan... ben inanıyorum... hadi princessiiiimmmm ... yerimseniben
yok ben iyi hissetmyorum kendimi.
kütüphaneye gidebilecek halim bile yok..
bekliyorum kız gelince çalışırız.
hatta anneme söyleyip girmemeyi düşünüyorum ama kararsızım.
iyi hissetmiyorum ya..
dediklerinde tamamen haklı olduğunu düşünemiyorum. düşünebiliyor olsam vazgeçebilirim belki.
ya adam sevmiyormuş şimdi mutlu diyor olsam o gerçekle yüzleşebiliyor olsam belki vazgeçerim..
ama böyle öyle bi aralıktayım ki.
dün bir arkadaşa anlattım yine forumdan..
ona şunu dedim en son. beni otobuse bırakmaya götürürken..
bu yollarda ben varım dedim. şu an bile aklında ben varım dedim.
ne görüyosun bensiz dedim. napıcaksın artık dedim.
karanlık herşey dedi. hiçbişi düşünmüyorum önümü göremiyorum dedi.
allah büyük belki bi gün karşılaşırız dedi.
e bunlar tamam
ama bi yandanda bana seni sevmiyorum diyen bi adam var. iki gün sonrada bunu diyor ya..
yoruldum ya.
arada kaldım.
bazen sevdiğine inanıyorum.
bazen sevmediğine..
sevse gitmez diyorum dayanamaz diyorum.
sevmese gitmek zorunda kalmıştır diyorum. ne bu anlamadımki..
klava:
''