biz de farklı şehirlerdeydik, böyle uzaklığa rağmen 5 yıl geçirebildik ama o kadar yıprandık ki.. birbirimizi tükettik resmen, evliliğe daha 2-3 yıl vardı hemen ciddiye de bindiremedik işi.. sonuç olarak ayrıldık..
ayrılığın ardından 1 ay sonra başka birisine aşık oldum, şuanda hayatımın ilişkisini yaşıyorum yakında nişanımız olacak
ve şuan dediğim tek şey, neden kavgalı gürültülü bi ilişkiyi bu kadar devam ettirmişim ki? resmen işkence yapmışım kendime.. bu genç yaşımda resmen alışkanlıklardan ötürü mutsuz bi hayata mahkum ediyormuşum kendimi az kalsın... 5 yıllık ilişki öyle ha deyince kolay kolay bitirilemiyor, en basitinden beraber büyümüşsün resmen onca emek var üzerinde.. ama olmuyorsa olmuyor işte, zorlamanın anlamı yok..
yeni ilişkimde aylar geçti ama inanın bir kez bile kavga etmedik, meğersem huzur buymuş.. kafaların anlaşması diğer her şeyden daha önemliymiş.. hani konu sahibi demiş ya ayrılsan olmuyor sürdürsen olmuyor diye, haklısın insan en başta emeklerine sevgisine üzülüyor harcamak istemiyor.. ama ondan başka bi hayatta da mutluluğu yakayabilirsin bunu gözardı etme olur mu? ben umudumu tamamen kaybetmiştim yeni bi hayat adına, ama Allah karşıma O'nu çıkardı
umarım hakkınızda hayırlısı olur, bu ilişki birbirinizi tüketmeye başladıysa zorlamanın anlamı yok derim, insan her şeye alışıyor.