olmak istediğim taraf belli. yeni tanıdığım ama bu zamana kadar hiç tanımadığım hisleri birlikte tattığım insan. ama onunda geride bıraktığı biri olacagı için bunun vicdan azabını cekiyorum. ve onunda bu duruma cok üzüldüğünü, kimseyi üzmeden nasıl bu işi yoluna koyacagını düşünüyor.
bugün istanbula geri dönüyor. ben döndüğümde ankarada olacağım. şehirlerimiz ayrı bu o kadar üzücü ki. o bana bekle ben mutlaka geleceğim, hatta beklemezsen bile ben geleceğim senin mutlu olmanı istiyorum sadece dedi. samimiyetine sonsuz güveniyorum çünkü bana yalan söylemedi asla. ve birinin beni sevdiğine hiç bu kadar emin olmamıstım. tek sorun onun üzülmesine deli oluyorum
birde mantıklı düşünemiyorum
onun gerçekten yalan söylemediğine ve beni gerçekten sevdiğine inanıyorum. bütün gece birlikteydik istediğini yapabilirdi dudaklarımdan öpebilirdi mesela ama bunu istemesine ragmen yapmayacağını söyleyip alnımdan öptü
bence beni seviyor. ben de onu cok seviyorum
ama ne yapacağımı bilmiyorum. görüştüğüm kişiye ne diycem onun yüzüne nasıl bakacagım hiç bilmiyorum
geride bekleyenler olmasa belki bu kadar zor olmayacaktı düşünmek. şimdi herşey o kadar ağır ki
umut vermemeye calısıyorum. türkiyedeki arkadaşım farkediyor zaten birşeyler çünkü eskisi gibi aramıyorum msn e girmiyorum normalde çaldırırdım saatte bir kaç kez şimdi çaldırmıyorum. farkında ve neler oluyor diye soruyor. ama söyleyemiyorum