Başınız sagolsun çok üzgünüm kaybınız için. Ayrıca yanıt verdiğiniz için de çok çok teşekkür ederim. İnanın bu sayfayı en başından başlayarak tek tek okuyorum, okudukça iyileşiyorum sanki. En başından başlayıp o ilk acılarına tanık olup, tekrar bebek istemeye başlamaları , hamile kalmaları ve pozitif doğum hikayeleriyle son bulan hikayeleri okumak ruhuma nasıl iyi geldi anlatamam. Geçmişte yazan herkesin tek tek diğer mesajlarına girip doğurmuşlar mı be zaman doğurmuşlar diye bakıyorum ve bunu başardıklarını gördükçe sanki ben de başarmışım gibi rahatlıyorum. Bizi bizden başka kimse anlamaz biliyorum bu yüzden hepimizin birbirine görülmez bağlarla bağlandığımızı hissediyorum. Asla geçmeyecek biliyorum çünkü bunu yaşayan hiçbir anne geçmesini istemeyecek. Evlatlarıyla anıları yok ama onlardan kalan bu acı var ve tek şey içimizde onlardan bize kalan bu acı. Kim vazgeçer ki bundan? O sızı olmasa ne kalacak elimizde. Allahım hepimize cennette yarım kalan her güzelliği onlarla tamamlamamızı nasip etsin. Ben inanın o kadar korktum ki doktoruma bir daha ne zaman hamile kalabilirim diye sorduğumda bahsettiği olasılıklardan. Beynim bütün vucudumu kitledi felç geçiriyorum sandım. Doktorumla ilgisi yok bunun yaşadığım acıyı bir daha yaşama olasılığı öyle alarm verdi ki kendimden geçtim. Her ağlayısımda dua ediyorum allahım kimseye yaşatma bu acıyı diye. Ama şimdi sizin söyledikleriniz okuduklarım bana öyle umut oluyor ki. Ben bir seneden önce düşünmem diyordum korkudan. Şimdi 8-9 ay sonra denerim diyorum. Gerekli kontrollerden sonra tabiki. Başka doktorlara da gideceğim ben de. Kilo veririm daha sağlıklı olurum bunlar beni rahatlatır diye düşünüyorum
melek annesi