Canım ben sezeryan ile eylül ayında doğum yaptım ama hamileliğin son ayında zaten o bölgeye olan basınçtan dolayı minik bir basur oluşmuştu, bunu da ben değil hemşire farketmişti zaten ama doğumdan sonra ne yazıkki o minik basur yüzünden çok sıkıntılı anlar yaşadım. Yani demem o ki bu basur olayı sadece normal doğumda olmuyor ne yazıkki.
Fikir olması açısından ben de doğumumu anlatmak isterim. 37. haftaya kadar doktorum da ben de hep normal doğum olur diye düşünüyorduk ki ben o kadar canı az ağrı eşiği düşük bir kadınım ki iğne bile vurulurken neredeyse ağlamalara gelirim o derece. Buna rağmen dayanırım dedim nolucakki eskiden sezeryan mı varmış dedim o kadar kadın nasıl doğuruyor dedim sezeryanı keyfi olarak hiç düşünmedim bile. 37. haftada çatı muayenesinde doktor çok zorlandı öyle ki parmakları sıkıştı. Normal doğum süreci hakkında bilgin varmı dedi, teorik olarak biliyorum dedim. Çok fazla tepki verdin, canın çok yandı, parmaklarım sıkıştı bu şekilde normal doğum yapamazsın söyleyeyim dedi. Kendini bu fikre alıştırabiliyorsan deneyelim ama 1 hafta içinde karar ver çok vaktimiz kalmadı dedi. Eve döndükten sonra biraz araştırdım annem tanıdığı ebelere sordu soruşturduk; bu tip durumlarda bebek kanalda sıkışabiliyormuş, boğulma riski oluşabiliyormuş, kalıcı sakatlıklar meydana gelebiliyormuş. 9 aydır karnımda taşıdığım bebeğimi riske atamazdım. Tamam normal doğum çok güzel bir hediye çocuğa ve toparlanma açısından anneye ama çok da abartmamak lazım ortada bir risk varsa neden bebeğimin hayatıyla kumar oynayayım? Gün aldık, doktoruma da çok güveniyordum çok da seviyordum kendisini sağolsun aklıma takılan herşeyi günün her saati arayıp sordum içim rahat gittim. Giyindik, lavman, damar yolu derken hazırlandık ameliyathaneye gittik, anestezi uzmanına çok çektirdim çünkü sırtımdan gıdıklanıyorum =) Omurganıza kıl gibi minnacık bir iğne sokuyor hiç canınız acımıyor ama dediğim gibi dokundukça doktor ben gıdıklandım ve kendimi geri çektim, 5. seferde ilacı verebildi =) Doğum anında zaten canın yanmıyor hemşireyle sohbet muhabbet, doktorum fotoğraf makinesini hazırlayın dedi, hemşire hemen gitti o anda ilk ağlama başka da ağlamadı yavrum öyle etrafa bakıyor bana bakıyor o an ömrümce gözümün önünden gitmeyecek... Sonrasında bebeği giydirip götürdüler benim dikişlerim bitince de beni çıkardılar odama... Doğum olayı bu kadar ama o güne kadar özellikle son hafta baya baya sancı çekmiş olmama rağmen bebek hiç aşağı inmemişti, rahim ağzımda hiç incelme yoktu, doktorum doğumdan sonra yanıma geldiğinde zaten her şartta normal doğuramayacakmışsın, illaki sezeryan ile doğum yapmak zorunda kalacakmışsın rahmin çok kalındı dedi, Allah anneyi yönlendiriyor dedi. Hakikaten de ne kadar şöyle istiyoruz böyle istiyoruz desek de ben hep hayırlısı neyse onu nasip dedim ve beni Allah bu yola soktu. Bebeğim 39+1'de 3680gr doğdu, sezeryan olmama rağmen doğumdan çıkar çıkmaz sütüm geldi ve çok şükür bebeğim şu an 8 ay 14 günlük koca kış ben o kadar hasta oldum o hiç hasta olmadı ( sezeryan ile doğanlarda bağışıklık zayıf olur diyenler için)
Elimde olsaydı normal doğum isterdim tabiki, sezeryandan sonra hiç bel ağrısı çekmedim ama gaz çıkartamadığım için çok sancım oldu, yürümekte zorlandım, ama bunlar bana özgü hallerdi, ağrı eşiğim çok düşüktü. Ablam ve görümcem de sezeryan ile doğum yaptı ama onlar hiç sancı çekmedi doğumdan sonra ablam aynı gün tek başına tuvalete felan gidiyordu, beni annecim taşıdı =)) Zaten doğum olayı öyle bir hal ki artık saldım çayıra mevlam kayıra diyorsunuz =))
Ne yazdım yaa
kadınların doğum hikayeleri hakikaten bitmiyormuş
Bu arada görümcem de normal doğumu bekliyordu ama doğumda bebek plesantayı parçalayıp önden yollamıştı onu da acil sezeryana almışlardı. Yani bu hiç belli olmuyor kendini her iki fikre de alıştır derim ben ve hayırlısı neyse onu dile kendin ve bebeğin için =))
Hayırlısıyla, sağlıkla, sıhhatle kucağına alırsın inşallah =))