Şiddet böyle mi başlar

istegeldimburdayim

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
26 Mayıs 2025
43
23
3
33
Merhaba arkadaşlar. Düşünemediğim değerlendiremediğim için sizlerden yardım istiyorum. Eşimle çok severek ve isteyerek evlendik 9. Yılımız. Son 3 yıldır çocuk istedik ama olmadı maalesef. Tüp bebek sürecine başladık daha fazla beklememek için. Ne kadar fazla ilaç kullanıldığını yaşayanlar bilir. Ben ilk başlarda iyiydim hatta iğneler beni hiç etkilemedi amma da abartıyorlarmış diyordum ama tedavinin ortalarına doğru özellikle opu sonrası sanırım hormonlarım tavan yaptı. Sabah gözümü açtığım andan itibaren içimde sinirden ateş yanıyor resmen. İzinde olduğum için evdeyim sıcaktan çıkamıyorum gündüz o da işleri zorlaştırıyor benim için. Her şeye alınıyorum her gün ağlıyorum. Dün akşam eşim işten gelmeden önce mesaj atmış çok açım ne yemek var diye ben de menüyü söyledim ve hiçbir şey almadan gelmesi gerektiğini yazdım. Beklediğim gibi eline yemekle geldi… bunu çok sık yapıyor yemeği beğenmeyince kendine yemek alıyor bence bu saygısızlık artık. Nereye kadar buzluğa atarsın aynı yemeği kaç gün yersin? Onu öyle görünce tartışmaya başladık ve benim bir anda gözüm döndü koltukta otururken elimdeki kırlenti ona fırlattım. Bir başka kırlenti de yere fırlattım. Sinirimin geçmediğini söyledim. Yemiyorsan atıyorum yeter artık diye mutfağa doğru yürürken eşime yaklaştım o da beni bileklerimden tutup koltuğa geri itti?? Ciddi anlamda şok geçirdim bu böyle mi olacaktı dedim. Arkadaşlar şiddet böyle mi başlar? Bi dahakinde üstüme yürüyecek diğerinde üzerime mi saldıracak? Kendimi odaya kapattım saatlerce ağladım ne yapacağımı bilemiyorum transfer zamanı yaklaşıyor iptal mi etsem boşansam mı evi mi terk etsem? 34 yaşındayım amhım düşük zaten 2 tane embriyom var ikisi de onunkiyle birleştirilip donduruldu. Ne yapacağımı bilemiyorum sabah gözümü gözyaşlarıyla açtım. Bu arada yanıma gelmedi salonda uyudu sabah kalkıp işe gitmiş. Mantıklı düşünemiyorum bu tablo nasıl görünüyor uzaktan?
 
sizin sinirlerniz çok gerilmiş birazcık sakin olmaya çalışın lütfen hem tüp Bebek tedavisi görüyorsnz stres yapmamalsnz sen sinirlenince eşinde sinirlenmş birbirinizi germişsnz ama sizi iteklemesi kabul edilemez
Bide yemek yapmadan önce sorun istemiyorsa yemeği getirsin sizde keyfinize bakın yorulmamışda olursnZ
 
E eşiniz çok açmış ve sevmediği bir yemek varsa ne yapabilir ki yemek alıp gelir buna neden sinirleniyorsunuz ki? Sonrasında da kavga çıkarıp yastık falan atan da siz olmuşsunuz evet hormonlarınız alt üst durumda ama kendinize stres yaratmayın derim ben madem öyle yapmayın yemek alsın gelsin. Siz de uzatın ayaklarınızı dinlenin keyif yapın. Eşinizin davranışı hatalı bu şekilde yapmamalı ama yemek alıp gelen insana da bu hareketlere gerek yok.
 
Yemek hazırlığına başlamadan evvel akşama şu şu var diye yazarım, o da şunu mu yapsak ya da şuraya mı gitsek vs yazar. Ortada buluşuruz.
siz de benzer şekilde ilerleyin.
Ama burada yaşadığınız şey yemek seçimi değil, burda başka birikimler var. Bu birikimlerden arınmak için de sakinleşip güzel güzel konuşabileceğiniz kadar sakinleşip bir kaç gün rutin dışına çıkmanızı tavsiye ederim.
Yaşadığınız süreç kolay değil, burada birbirinizden destek istemenin ya da kuralları esnetmenin size yararı olur.
 
Bence 9 yıldır olmayan şey sizin hormonlarınızın yüksek değişimiyle aynı zamana denk geldiği için sebep-sonuç ilişkisi olmuş.

Hormon sonucu oluşan ani davranışlarınız eşinizin sinirini bozmuş.

Keşke diyorum böyle iniş çıkışlarda eşlerin inzivaya çekilecek bir konutları daha olabilseydi. Misal siz öfkelendiniz siz konuta gitseydiniz. Yada onun siniri bozulduğunda o konuta gitseydi.

Bence stresli yeni dünyanın en büyük sorunu. Olayı anlayana kadar birbirlerinin sesini bile duymayacakları bir yete çekilememeleri.
 
Yemek hazırlığına başlamadan evvel akşama şu şu var diye yazarım, o da şunu mu yapsak ya da şuraya mı gitsek vs yazar. Ortada buluşuruz.
siz de benzer şekilde ilerleyin.
Ama burada yaşadığınız şey yemek seçimi değil, burda başka birikimler var. Bu birikimlerden arınmak için de sakinleşip güzel güzel konuşabileceğiniz kadar sakinleşip bir kaç gün rutin dışına çıkmanızı tavsiye ederim.
Yaşadığınız süreç kolay değil, burada birbirinizden destek istemenin ya da kuralları esnetmenin size yararı olur.
Evet herkes yemeğe takılmış ama konu yemek değil. Başka bir şeyden de çıkabilirdi. Ben gergin olduğumun farkındayım ama sakinleşemiyorum sürekli ağlıyorum durduramıyorum. Konu benim bileklerimden tutulup koltuğa itilmem.
 
Merhaba arkadaşlar. Düşünemediğim değerlendiremediğim için sizlerden yardım istiyorum. Eşimle çok severek ve isteyerek evlendik 9. Yılımız. Son 3 yıldır çocuk istedik ama olmadı maalesef. Tüp bebek sürecine başladık daha fazla beklememek için. Ne kadar fazla ilaç kullanıldığını yaşayanlar bilir. Ben ilk başlarda iyiydim hatta iğneler beni hiç etkilemedi amma da abartıyorlarmış diyordum ama tedavinin ortalarına doğru özellikle opu sonrası sanırım hormonlarım tavan yaptı. Sabah gözümü açtığım andan itibaren içimde sinirden ateş yanıyor resmen. İzinde olduğum için evdeyim sıcaktan çıkamıyorum gündüz o da işleri zorlaştırıyor benim için. Her şeye alınıyorum her gün ağlıyorum. Dün akşam eşim işten gelmeden önce mesaj atmış çok açım ne yemek var diye ben de menüyü söyledim ve hiçbir şey almadan gelmesi gerektiğini yazdım. Beklediğim gibi eline yemekle geldi… bunu çok sık yapıyor yemeği beğenmeyince kendine yemek alıyor bence bu saygısızlık artık. Nereye kadar buzluğa atarsın aynı yemeği kaç gün yersin? Onu öyle görünce tartışmaya başladık ve benim bir anda gözüm döndü koltukta otururken elimdeki kırlenti ona fırlattım. Bir başka kırlenti de yere fırlattım. Sinirimin geçmediğini söyledim. Yemiyorsan atıyorum yeter artık diye mutfağa doğru yürürken eşime yaklaştım o da beni bileklerimden tutup koltuğa geri itti?? Ciddi anlamda şok geçirdim bu böyle mi olacaktı dedim. Arkadaşlar şiddet böyle mi başlar? Bi dahakinde üstüme yürüyecek diğerinde üzerime mi saldıracak? Kendimi odaya kapattım saatlerce ağladım ne yapacağımı bilemiyorum transfer zamanı yaklaşıyor iptal mi etsem boşansam mı evi mi terk etsem? 34 yaşındayım amhım düşük zaten 2 tane embriyom var ikisi de onunkiyle birleştirilip donduruldu. Ne yapacağımı bilemiyorum sabah gözümü gözyaşlarıyla açtım. Bu arada yanıma gelmedi salonda uyudu sabah kalkıp işe gitmiş. Mantıklı düşünemiyorum bu tablo nasıl görünüyor uzaktan?
Tablo şu,şiddet uygulayan sizsiniz eşinizde karşılık vermiş,ikinizinkide şiddet ikinizinkide yanlış,adet oldum sinirliyim,hamileyim gerildim,hormon ilacı kullanıyorum gözüm döndü vs vs kimsenin sonsuz sabrı yok ölçüyü kaçırmayın kocanız sizi seviyor olabilir ama bu sevgi bitedebilir kimse kimseyi sürekli idare etmek zorunda değil,seviyor yada evlisiniz diye bunları yaşamak zorundada değil,bir kadın olarak bu sinir harbini hormonel dengesizlikleri iyi bilen bir hemcinsiniz olarak söylüyorum eşinize yaptıklarınızın bununla alakası yok sizde biliyorsunuz,bütün kadınlar bunu biliyor içinizde birktirdiginiz kurduğunuz öfkeyi bile isteye bir insandan çıkartıp aaaa aaaa niye böyle olduki diyemezsiniz kimsenin böyle bir lüksü yok,hormonel dengem bozuldu yakarım yıkarım idare edeceksin mecbursun gibi bir bakış açısı sağlıklı değil,o kapıyı bir kez araladıysanız ki siz başlatmışsınız ama onun yaptığıda yanlış fakat bir kez şu şekil çirkinleştiyse devamı gelir,yemek konusunda önceden ne yapacağınızı ya adama söyleyin yada fikrini sorun ikinizinde sevdiği bir yemekte karar kılın,sizin sevdiğiniz onun sevmediği bir yemek yaparsanız yemek zorunda değilki çok basit saçma bir konu yani bu,ben fasulyeden nefret ederim akşam o varsa ben başka birşey yerim mesela bunun kişisel nasıl bir sebebi olabilir,bunun için neden bu tavır,hormon demeyin kontrol edebilirsiniz kendinizi.
 
Merhaba arkadaşlar. Düşünemediğim değerlendiremediğim için sizlerden yardım istiyorum. Eşimle çok severek ve isteyerek evlendik 9. Yılımız. Son 3 yıldır çocuk istedik ama olmadı maalesef. Tüp bebek sürecine başladık daha fazla beklememek için. Ne kadar fazla ilaç kullanıldığını yaşayanlar bilir. Ben ilk başlarda iyiydim hatta iğneler beni hiç etkilemedi amma da abartıyorlarmış diyordum ama tedavinin ortalarına doğru özellikle opu sonrası sanırım hormonlarım tavan yaptı. Sabah gözümü açtığım andan itibaren içimde sinirden ateş yanıyor resmen. İzinde olduğum için evdeyim sıcaktan çıkamıyorum gündüz o da işleri zorlaştırıyor benim için. Her şeye alınıyorum her gün ağlıyorum. Dün akşam eşim işten gelmeden önce mesaj atmış çok açım ne yemek var diye ben de menüyü söyledim ve hiçbir şey almadan gelmesi gerektiğini yazdım. Beklediğim gibi eline yemekle geldi… bunu çok sık yapıyor yemeği beğenmeyince kendine yemek alıyor bence bu saygısızlık artık. Nereye kadar buzluğa atarsın aynı yemeği kaç gün yersin? Onu öyle görünce tartışmaya başladık ve benim bir anda gözüm döndü koltukta otururken elimdeki kırlenti ona fırlattım. Bir başka kırlenti de yere fırlattım. Sinirimin geçmediğini söyledim. Yemiyorsan atıyorum yeter artık diye mutfağa doğru yürürken eşime yaklaştım o da beni bileklerimden tutup koltuğa geri itti?? Ciddi anlamda şok geçirdim bu böyle mi olacaktı dedim. Arkadaşlar şiddet böyle mi başlar? Bi dahakinde üstüme yürüyecek diğerinde üzerime mi saldıracak? Kendimi odaya kapattım saatlerce ağladım ne yapacağımı bilemiyorum transfer zamanı yaklaşıyor iptal mi etsem boşansam mı evi mi terk etsem? 34 yaşındayım amhım düşük zaten 2 tane embriyom var ikisi de onunkiyle birleştirilip donduruldu. Ne yapacağımı bilemiyorum sabah gözümü gözyaşlarıyla açtım. Bu arada yanıma gelmedi salonda uyudu sabah kalkıp işe gitmiş. Mantıklı düşünemiyorum bu tablo nasıl görünüyor uzaktan?
Öncelikle bu süreçlerden geçmiş biri olarak şu an ilaçların da etkisiyle daha hassassınız. Hatta aldığınız ilaçların yaygın etkilerini okursanız orada bile ilk maddede depresyon yazıyor. O dönem ben de ben değildim, çok zorlandım hem duygusal olarak yıpratıcı bir süreç hem de hormonal olarak. Öncelikle bunları söylemek isterim. Sonrasına gelirsek de eşinizin yaptığı bu hareket çok yanlış, yani ben de eşim bu şekilde menüyü beğenmeyip eline yemek alıp gelse çok bozulurdum. Gerçekten hiç yemediği bir yemek mi, yoksa o gün canı mı istemedi. Şayet ilk seçenekse daha affedilir ama ikinci seçenekse biraz ayıp etmiş. Bence karşınıza alıp açık açık hislerinizi paylaşabilirsiniz, içinizdeki çıkmazları açarak siz de rahatlarsınız, desteğine ihtiyacınız olduğunu ve toparlanmayı onun sayesinde başarabileceğinizi dile getirebilirsiniz. Her ne kadar süreç onun için de yıpratıcı olsa da ilaçları alan bütün işlemleri yapılan sizsiniz. O yüzden bu süreçte size destek olması gerekiyor.🙏🏻
 
9 senelik evlilikte eşler birbirinin ne yediğini neyi sevmediğini bilir. Açıkçası eşim sevmediğim yemeği yapsa, ben de başka bir şey yemek isterim. Buna tepki gösterirse ben de sinirlenirim. Sizin tepkileriniz çok abartı ama eşiniz sonrasında aşırı yanlış davranmış.
 
Merhaba arkadaşlar. Düşünemediğim değerlendiremediğim için sizlerden yardım istiyorum. Eşimle çok severek ve isteyerek evlendik 9. Yılımız. Son 3 yıldır çocuk istedik ama olmadı maalesef. Tüp bebek sürecine başladık daha fazla beklememek için. Ne kadar fazla ilaç kullanıldığını yaşayanlar bilir. Ben ilk başlarda iyiydim hatta iğneler beni hiç etkilemedi amma da abartıyorlarmış diyordum ama tedavinin ortalarına doğru özellikle opu sonrası sanırım hormonlarım tavan yaptı. Sabah gözümü açtığım andan itibaren içimde sinirden ateş yanıyor resmen. İzinde olduğum için evdeyim sıcaktan çıkamıyorum gündüz o da işleri zorlaştırıyor benim için. Her şeye alınıyorum her gün ağlıyorum. Dün akşam eşim işten gelmeden önce mesaj atmış çok açım ne yemek var diye ben de menüyü söyledim ve hiçbir şey almadan gelmesi gerektiğini yazdım. Beklediğim gibi eline yemekle geldi… bunu çok sık yapıyor yemeği beğenmeyince kendine yemek alıyor bence bu saygısızlık artık. Nereye kadar buzluğa atarsın aynı yemeği kaç gün yersin? Onu öyle görünce tartışmaya başladık ve benim bir anda gözüm döndü koltukta otururken elimdeki kırlenti ona fırlattım. Bir başka kırlenti de yere fırlattım. Sinirimin geçmediğini söyledim. Yemiyorsan atıyorum yeter artık diye mutfağa doğru yürürken eşime yaklaştım o da beni bileklerimden tutup koltuğa geri itti?? Ciddi anlamda şok geçirdim bu böyle mi olacaktı dedim. Arkadaşlar şiddet böyle mi başlar? Bi dahakinde üstüme yürüyecek diğerinde üzerime mi saldıracak? Kendimi odaya kapattım saatlerce ağladım ne yapacağımı bilemiyorum transfer zamanı yaklaşıyor iptal mi etsem boşansam mı evi mi terk etsem? 34 yaşındayım amhım düşük zaten 2 tane embriyom var ikisi de onunkiyle birleştirilip donduruldu. Ne yapacağımı bilemiyorum sabah gözümü gözyaşlarıyla açtım. Bu arada yanıma gelmedi salonda uyudu sabah kalkıp işe gitmiş. Mantıklı düşünemiyorum bu tablo nasıl görünüyor uzaktan?
İlk siz kırlent fırlatmışsınız ama. Sinirli siniz diye kimse sizin stres topunuz değil. Bu kadar sinir yapıyorsa da iptal edin gebelik işini.
 
Evet herkes yemeğe takılmış ama konu yemek değil. Başka bir şeyden de çıkabilirdi. Ben gergin olduğumun farkındayım ama sakinleşemiyorum sürekli ağlıyorum durduramıyorum. Konu benim bileklerimden tutulup koltuğa itilmem.
Adama psikolojik şifdet de uyguluyorsunuz ama ne zamnadır bu durumda. Sabahtan sinirlisunix yatanankadar. Tamam eşiniz de idare edecek ama herkesin de bir sabrı var. Bileğinizi tutup itmesi tabiki affedilir değil. Ama siz ilk başlatmışsınız sizinkinde şiddet. Üstelik siz psikolojik şiddet de uyguluyorsunuz.
 
Merhaba arkadaşlar. Düşünemediğim değerlendiremediğim için sizlerden yardım istiyorum. Eşimle çok severek ve isteyerek evlendik 9. Yılımız. Son 3 yıldır çocuk istedik ama olmadı maalesef. Tüp bebek sürecine başladık daha fazla beklememek için. Ne kadar fazla ilaç kullanıldığını yaşayanlar bilir. Ben ilk başlarda iyiydim hatta iğneler beni hiç etkilemedi amma da abartıyorlarmış diyordum ama tedavinin ortalarına doğru özellikle opu sonrası sanırım hormonlarım tavan yaptı. Sabah gözümü açtığım andan itibaren içimde sinirden ateş yanıyor resmen. İzinde olduğum için evdeyim sıcaktan çıkamıyorum gündüz o da işleri zorlaştırıyor benim için. Her şeye alınıyorum her gün ağlıyorum. Dün akşam eşim işten gelmeden önce mesaj atmış çok açım ne yemek var diye ben de menüyü söyledim ve hiçbir şey almadan gelmesi gerektiğini yazdım. Beklediğim gibi eline yemekle geldi… bunu çok sık yapıyor yemeği beğenmeyince kendine yemek alıyor bence bu saygısızlık artık. Nereye kadar buzluğa atarsın aynı yemeği kaç gün yersin? Onu öyle görünce tartışmaya başladık ve benim bir anda gözüm döndü koltukta otururken elimdeki kırlenti ona fırlattım. Bir başka kırlenti de yere fırlattım. Sinirimin geçmediğini söyledim. Yemiyorsan atıyorum yeter artık diye mutfağa doğru yürürken eşime yaklaştım o da beni bileklerimden tutup koltuğa geri itti?? Ciddi anlamda şok geçirdim bu böyle mi olacaktı dedim. Arkadaşlar şiddet böyle mi başlar? Bi dahakinde üstüme yürüyecek diğerinde üzerime mi saldıracak? Kendimi odaya kapattım saatlerce ağladım ne yapacağımı bilemiyorum transfer zamanı yaklaşıyor iptal mi etsem boşansam mı evi mi terk etsem? 34 yaşındayım amhım düşük zaten 2 tane embriyom var ikisi de onunkiyle birleştirilip donduruldu. Ne yapacağımı bilemiyorum sabah gözümü gözyaşlarıyla açtım. Bu arada yanıma gelmedi salonda uyudu sabah kalkıp işe gitmiş. Mantıklı düşünemiyorum bu tablo nasıl görünüyor uzaktan?
Ne yemek yapacağınızı önceden söyleyin begenmezse ikinize de dışardan alsın siz de hiç yorulmayin.
Sinirler gergin haliyle. İkinizinde yaptığı yanlis. Birbirinize en çok destek olunması gereken zamanlarda siniz. Lütfen daha sakin olun.
Bu arada heryerde yazıyorum gene yazicam. Çok çok yakınım 4. Tüp Bebek tedavisini, onun arkadaşı da 5 . denemesini Semra Kahraman hoca da yaptı. Araştırın diğer yerler kadar ilaç kullanmak yok burda herşey daha doğal akışında. Neler neler çektiler 7 senede. O süreçleri bildiğim için neler yasadiklarink neler çektiklerini bildiğim için şimdi kucaklarini dolduran bu dru herkese öneriyorum. Tabi İstanbul'da mısınız bilmem. Ama illa ki okuyanlar olur birilerine vesile olmuş olurum.
 
Tablo şu,şiddet uygulayan sizsiniz eşinizde karşılık vermiş,ikinizinkide şiddet ikinizinkide yanlış,adet oldum sinirliyim,hamileyim gerildim,hormon ilacı kullanıyorum gözüm döndü vs vs kimsenin sonsuz sabrı yok ölçüyü kaçırmayın kocanız sizi seviyor olabilir ama bu sevgi bitedebilir kimse kimseyi sürekli idare etmek zorunda değil,seviyor yada evlisiniz diye bunları yaşamak zorundada değil,bir kadın olarak bu sinir harbini hormonel dengesizlikleri iyi bilen bir hemcinsiniz olarak söylüyorum eşinize yaptıklarınızın bununla alakası yok sizde biliyorsunuz,bütün kadınlar bunu biliyor içinizde birktirdiginiz kurduğunuz öfkeyi bile isteye bir insandan çıkartıp aaaa aaaa niye böyle olduki diyemezsiniz kimsenin böyle bir lüksü yok,hormonel dengem bozuldu yakarım yıkarım idare edeceksin mecbursun gibi bir bakış açısı sağlıklı değil,o kapıyı bir kez araladıysanız ki siz başlatmışsınız ama onun yaptığıda yanlış fakat bir kez şu şekil çirkinleştiyse devamı gelir,yemek konusunda önceden ne yapacağınızı ya adama söyleyin yada fikrini sorun ikinizinde sevdiği bir yemekte karar kılın,sizin sevdiğiniz onun sevmediği bir yemek yaparsanız yemek zorunda değilki çok basit saçma bir konu yani bu,ben fasulyeden nefret ederim akşam o varsa ben başka birşey yerim mesela bunun kişisel nasıl bir sebebi olabilir,bunun için neden bu tavır,hormon demeyin kontrol edebilirsiniz kendinizi.
Bizim evimizde zaten sadece onun sevdiği yemekler pişer aşırı derecede yemek seçtiği için. Yine öyle bir menü vardı ama bir gün severek yediği şeyi yarın sevmeyip ertesi gün canım çekti diyebiliyor yemek seçen bir çocuk gibi. Zaten burada konu yemek değil. Şiddeti benim uyguladığımı söylemişsiniz evet elimdeki kırlenti atan benim ama karşılığının dozajı çok yüksek. Hala bileklerimde hissediyorum ellerini. Neyse benim niyetim burada kendimi savunmak değil zaten bunun için yazmadım.
 
Merhaba arkadaşlar. Düşünemediğim değerlendiremediğim için sizlerden yardım istiyorum. Eşimle çok severek ve isteyerek evlendik 9. Yılımız. Son 3 yıldır çocuk istedik ama olmadı maalesef. Tüp bebek sürecine başladık daha fazla beklememek için. Ne kadar fazla ilaç kullanıldığını yaşayanlar bilir. Ben ilk başlarda iyiydim hatta iğneler beni hiç etkilemedi amma da abartıyorlarmış diyordum ama tedavinin ortalarına doğru özellikle opu sonrası sanırım hormonlarım tavan yaptı. Sabah gözümü açtığım andan itibaren içimde sinirden ateş yanıyor resmen. İzinde olduğum için evdeyim sıcaktan çıkamıyorum gündüz o da işleri zorlaştırıyor benim için. Her şeye alınıyorum her gün ağlıyorum. Dün akşam eşim işten gelmeden önce mesaj atmış çok açım ne yemek var diye ben de menüyü söyledim ve hiçbir şey almadan gelmesi gerektiğini yazdım. Beklediğim gibi eline yemekle geldi… bunu çok sık yapıyor yemeği beğenmeyince kendine yemek alıyor bence bu saygısızlık artık. Nereye kadar buzluğa atarsın aynı yemeği kaç gün yersin? Onu öyle görünce tartışmaya başladık ve benim bir anda gözüm döndü koltukta otururken elimdeki kırlenti ona fırlattım. Bir başka kırlenti de yere fırlattım. Sinirimin geçmediğini söyledim. Yemiyorsan atıyorum yeter artık diye mutfağa doğru yürürken eşime yaklaştım o da beni bileklerimden tutup koltuğa geri itti?? Ciddi anlamda şok geçirdim bu böyle mi olacaktı dedim. Arkadaşlar şiddet böyle mi başlar? Bi dahakinde üstüme yürüyecek diğerinde üzerime mi saldıracak? Kendimi odaya kapattım saatlerce ağladım ne yapacağımı bilemiyorum transfer zamanı yaklaşıyor iptal mi etsem boşansam mı evi mi terk etsem? 34 yaşındayım amhım düşük zaten 2 tane embriyom var ikisi de onunkiyle birleştirilip donduruldu. Ne yapacağımı bilemiyorum sabah gözümü gözyaşlarıyla açtım. Bu arada yanıma gelmedi salonda uyudu sabah kalkıp işe gitmiş. Mantıklı düşünemiyorum bu tablo nasıl görünüyor uzaktan?
Adama saldıran sizsiniz sakin olun.isten gelmiş adamcağız günah yapmayın
 
Benim anlamadığım 9 yıldır yemek olayını neden oturtamamiş olmanız. Orta yolu bunun için sürekli gerilmeyon cocuktan sora daha da çok gözünüze batacak çünkü sorunları çözecek fırsatınız varken çözün. Karşılıklı bence tahrik etmişsiniz birburinizi.
8 tüp bebekten sonra kucağıma aldım çocuklarımı. Bu süreçte de herşeyi çok iyi anlıyorsun sakin olmaya çalışın aksi takdirde size bir faydası değil daha çok zararı olacak
 
Back
X