Ben de ona takıldım şu an zor ama ileride kolay mı olacak? Bebek doğsa herkes sorun bitecek sanıyor sanırım ama hayat daha zor olacak. O zaman da bebek yüzünden uykusuzdum sinirliydim kocam alttan almadı vs konular açılacak belki.
Eski eş evlendi mi peki?
Hayir beni istemiyormuş.sadece çocuğumu istiyorum dedi.cocugu aldi bu yaz.iki hafta duracaktı orada cocuk simdi eylüle andaki getiririm diyor.artik cok yıprandı iliski
Çok teşekkür ederim bu yapıcı yorumunuz içinHanımlar polemiğe girmeyin lütfen.
İkiniz de hatalısınız, karşılıklı sözlü ve fiziksel şiddet var.
Eşinizi yemek konusunda fazla şımartmışsınız, bu köfte niye parmak değil yuvarlak deyip yememesi saygısızlık, hem size hem emeğinize saygısızlık.
Genelde eşinizin sevdiği yemekleri yapıyormuşsunuz buna rağmen burun kıvırıyor, ki sizin sevdiğiniz yemekler ne olacak? Hep onun paşa gönlüne göre yemek yapılırken belki sevdiğiniz yemeklerden bile ödün veriyorsunuz.
Madem sevdiği yemeklere bile bahane buluyor yapmayın, kendi sevdiklerinizi pişirin o da gitsin dışarıdan yemek söylesin.
Size gelince, kırlent fırlatmışsınız, yaşamadığım için bilemem ama eminim tüp bebek süreci hem fiziksel hem psikolojik olarak zordur, lakin kendinizde farkındasınız tedavi sizi ruhsal olarak yoruyor, aldığınız hormonlar öfke patlamasına sebep oluyor, buna belki evlilikle alakalı ufak tefek birikmişlikler de eklenince normalde vermeyeceğiniz tepkileri veriyorsunuz, doğru kelimeleri bir araya getirebilir miyim bilmiyorumbebek sahibi olmak için tedavi olmak zorunda kalmak psikolojinizi etkiliyor olabilir, özetle sizde de bir patlama var ve bazı arkadaşlar yazmış ama yanlış anlaşılmış sanırım, şimdi birbirinizi bu kadar yıpratırsanız bebek olunca evliliğinizi sağlıklı yürütemezsiniz, aranızdaki tüm bağlar kopabilir çünkü lohusalık da zorlayıcı olacaktır, bu seferde ben o kadar tedavi oldum vücuduma o kadar hormonu alan bendim diye belki pişmanlık belki suçlama gibi duygular içine de girebilirsiniz.
O yüzden bana kalırsa, tedavi sürecinin psikolojik etkilerini de hafifletmek, ne istediğinize karar vermek, evliliğinizi gözden geçirmek için profesyonel yardım alın, önce siz başlayın daha sonra gerekiyorsa çift terapisine başlayın, zira en çok sizi yıpratan bir tedavi görüyorsunuz fakat tedavinin sizde yarattığı etkiler evliliğinizi de etkiliyor.
terapi konusuna ben de katılıyorum şu an kendimi tanıyamıyorum ama belki de içimde olan öfke potansiyeli ortaya çıktı bir anda. Çözülmesi gereken bir şey
Canım kocayı ben secıp alıp vermedım . Yorumlarda 9 seneden bahsedilmiş
Annem 55 yıllık evli ve her gün çeşit çeşit yemekler olur bizim evde.Yaşlı haliyle hala babamın sevdiği şeyleri yapmaya çalışıyor.Ama gel gör ki o yemekleri beğenmeyen beğenmediği için kavga çıkaran küfür eden bir babam var.Evlendim eşimin yemek konusundaki yaklaşımını çok garipsiyorum.Sevsin sevmesin bir çeşit yemek ne varsa yer kalkar.Ellerine sağlık der.Ki ben çalışan biri ollduğum için her zaman yemek yapamıyorum bu yüzden dışarda da yeriz.Kendisi de yemek yapar.Yemeği sorun eden bir babayla büyüdüğüm için seni anlıyorum.
E tamam dokuz senedir yemek seçen böyle saçmalıklar yapan birine karşı da insanda tahammülsüzlük olur. Adamın yaptığı şey de çekilecek dert değil. Benim 8 yaşındaki oğlum bile evde pişeni yemek zorunda olduğunu öğrendi. Kazık kadar adam bebek gibi onu yemem bunu yemem derse taş olsa çatlar. Köftenin tipine göre bakıp yemeyen birine de insan her zaman minnoş olamaz.
Rica ederim, bence mutlaka terapiye başlayın çünkü zaten vücuda yüklenen ilaçlar hormonlar duygularınızı yoğun yaşamanıza neden oluyor, ki gebelikte de benzer şeyler yaşanıyor, yaprak düşse ağlama, merhaba deseler sinirlenme gibi şeyler oluyor :)Çok teşekkür ederim bu yapıcı yorumunuz için
Çünkü yemek seçen insana göre hareket eden insan da bu davranışı pekiştiriyor. Anneniz yemesen yeme diyip yemek yapmayı bıraksa bir daha seçer miydi acaba!
Bunları duymamak için aslında anneme ablama bile söylemedim tedavimi. Eşim ve ben hariç kimse bilmiyor kendimizi korumaya çalıştık bunlardan.
Kimseyle paylaşamamak, yaşadığınız bu sancılı süreci tek başınıza göğüslemeye çalışmak da yorar, erkekler de etkilenir ama tedavinin size neler yaptığını algılayamaz, yani eşiniz de tam olarak anlayamaz sizi, bende yıpranıyorum bende üzülüyorum der ama o hormonal değişimlere istese de empati yapamaz, siz vakit kaybetmeden bir uzman bulup konuşarak gerekirse hıçkıra hıçkıra ağlayarak içinizi boşaltın rahatlayacaksınız iyi gelecek.
Böyle birine hormonlar yuklenıp çocuk yapmazdım .
Size de üzüldüm ama bilemedim yani insan 9 yıllık kocasının da artık neyi yiyip neyi yemediğini bilir ya e adamın tarafından bakalım ısrarla sevmediği yemeği yapmak da saygısızlık o zaman adam yemiyor işte ses etmeden yemeğini almış gelmiş yastık fırlatmak şu bu ne
Kesinlikle katılıyorum, yeni evliydik aynı şeyi eşim yaptı, köftenin şekli vs değil ama ben sadece et yerim dedi o da kızartma ızgara olarak yermiş, önce güzellikle anlattım sürekli kuru şeyler yemek sağlıklı değil sağlıklı beslenmek için sebze bakliyat da gerekir diye, baktım dinlemiyor her gün bastım köfteyi, tavuğu, et ızgarayı, kendim de ne istiyorsam onu yedim, Khomyuk hiç abartmıyorum 1,5 ay sonra mahvoldu karın ağrısından günlerce ağrı çekti çünkü bağırsakları kurudu tek tip beslenmekten, sebze pişirir misin nohut yapar mısın demeye başladı.
Şiddeti siz başlatmışsınız
Boyle zor adama cocuk vermek istediginize emin misiniz? Kendisi cocuktan beter zaten
