Şiddet

Erkek arkadaşım diyo ya şiddet diyo ya canını sokakta mı buldun diye sorasım bi de üstüne yüzüne su çarpasım var kendine gel diye

Virginw .!.:

Sen herkesin kaçıp kurtulabildigini mi düşünüyorsun, bunu yapabilecek olsaydım yazar miydim? Daha da zarar görmeden, bunun nasıl bir duygu olduğunu daha da sindirmeden yalın nasıl sindirebilirim, nasıl devam edebilirim ölçüsünde olduğumun farkında değil misin? Basit kelime oyunları ile ego mu yaratıyorsun? Bunu her gün kendine deyip de, her gün zedelenen bir kalbin oldu mu? Yok evli değil, çocuğun mu var, ekmek mi bekliyorsun.. evet bunları yazabilecek bir kafa taşımıyorum ben, nice senin gibi zihinlerden ırak.

Genişletmek için tıkla...

Tam olarak ne istiyorsunuz ben onu merak ettim . Ne söylememizi bekliyorsunuz ? Laf kalabalığına hiç gerek yok kendi hayatınız kendi kararınız ....

Şu gencecik yaşında çekmek zorunda değilsin kocan değil bişeyin değil bağımlı değilsin .şiddet insanı psikolojik olarak çok yorar. Aldığın darbelerin acısı 3 güne geçer belki ama ruhunda açılan yara kapanmaz.ona yol verme kendine yol ver. Derslerine çalış. Ailen seni şiddet gör die okutmuyor. Sen kıymetini bilmezsen başkası hiç bilmez.

Ne münasebet ya hu
Çocuğunu el bebek gül bebek büyütüyorsun. Aman kırılmasın Aman zarar görmesin diye pamuklara sarasın geliyor. Gözüne bakmaya kıyamadığın kızını hayvanın biri gelip dövüyor. Aklım almıyor aklım.

Virginw .!.:

Merhaba, ilk defa böyle bir platform da yazıyorum. Çünkü çaresizim, çünkü yorgunum. 10 aylık bir ilişkim var, iki tarafta farklı durumlardan harmanlanarak bir araya geldi. İki tarafında bir sürü psikolojik ve maddesel problemleri bulunmakta. Son zamanlar da sevgimi çürümeye almış bir konu var. Şiddet. Erkek arkadaşım sinirli bir insan, ben de uysal biri değilim ama durmam gereken yerleri bilirim. İş çığırından çıktı artık, üstüme çok geliyor farkındayım tahammülü yok. Ama benim de yok, üstüme geldiğinde onu itiyorum, daha da bastırarak geliyor ve bu durumda ben daha da güç uygulayarak onu geriye püskürtmek zorunda kalıyorum. Çünkü nefes alamıyorum, boguluyorum. Ve her seferinde kolumda, boğazımda morluklar ile kendimi bir yerde buluyorum. Onda da illa ki oluyor çizik, sıyrık. Ammavelakin bir kasıgına tekme yemiyor, ya da çırpınıp nefes almaya calismiyor. Üniversite öğrencisiyiz ikimizde ben en çok şiddetin önünde durdum. Sonra kendimi ortasında buldum. Nedeni bana ilk sen vurdu oluyor her defasında. Sevgi, aşk bunlar var mı bilmiyorum yalnızca gidemeyecek kadar yorgunum, sözlü tacizler daha da olmaya başladı, yorgunum. Evet gitmeye yorgunum. Yeniden bir düzen kurup ayaklarımın üstünde durmam gerek biliyorum. Elbette ki sevgi vardır, elbette ki özlemlerim ona çoğalacaktır ama yolum yok gibi, ne yapmam gerekiyor, nasıl bir yardım almalıyım çünkü ben artık kendime yol olamıyorum, her şeyin sonunda ama bir yerin başındayım. Yardım istiyorum sağlıklı zihinlerden..

Genişletmek için tıkla...

Parmağında yüzüğün, yok kucağında bebeğin yok, hiç kimseye vermek zorunda olduğun bir hesap yok. buna katlanmak için hicbir nedenin yok arkadaşım. Topla kendini düzenini kur. Çok zor değil. Kimsenin sana bunu yapmasına izin verme. Adam da iyice lackalasmadan gerekeni yap.

Bişey söyleyim mi?
Ben anlamıyorum babası bağırsa evi terkedecek kızlar sevgilisi vurup kırınca neden pısıyor. Merhametli erkekler sevin nolur ya. Merhametli çocuklar yetiştirin.

Delirdin mi sen sevgi bile duymadigin bir adamin kahrini cekiyorsun? Sevgi ask vs olsa var mi bilmiyorum diye sorgulamazdin. Birbirinize aci cektirmeye bir son verin

Resmen ringte boks yapan iki sağlıksız kişi görüyorum.ne bu ya.kızım sen canini sokakta mı buldun?yok boğazinı sıkma yok morartma.hiç normal şeyler değil bunlar.ben en ufak bi hakarete bile göz yummaya normal bakmiyorum.kişinin özsaygısını zedeler.baksana sen kendinden bezer hale gelmişsin.sana bu yapmasına izin veremezsin.lütfen daha fazla saçmalama.

Bu akşam epey eğlenmiştim aslında buralarda takılırken. Keşke denk gelmeden uyusaydım.
Tüm mesajları okumadım.
Ama aklın yolu bir. Herkes sana ayrıl dedi.
Sen de kendince gerekçeler yazdın.
Kızıyorsun ama öyle bir yazdın ki, anlamdan çok cümlelerin süsü dikkat çekti.
Senin içinde fırtınalar kopuyor, kendi kendine defalarca konuştun bu konuyu, artık cümlelerin kalıplara dönmüş, ve kendini böyle ifade ediyorsun.
Ama buraya yazma amacını unutma.
Senin sen olana, seni anlayana degil
Dışarıdan bir göze ihtiyacın var.
Seni en anlamayana, hatta yargılayana ihtiyacın var.
Sana üzerinde düşünülmüş cümlelerle cevap verene değil, ‘kızım canını sokakta mı buldun?! ‘
Samimiyetine ihtiyacın var.
Burada basit bir can acısından bahsetmiyoruz.
Morarır, geçer.
Kan akar, durur.
Kırılır, kaynar.
Ruhunda o sana el kalktığı o çaresiz kaldığın andaki yara kabul bağlamaz.
O senin zayıf ve güçlü hissettigin, dünyanın bütün haksızlıklarının toplandığı o anlar unutulmaz.
Ne birine güvenebilirsin, ne biri ile olabilirsin.
O yüzden kızma kimseye. Herkes haklı.
Herkes başarabileceğine inandığı icin haklı.
Sen de kendine bahane sunma
Aşk acısından ölmezsin. Çaresiz kalmazsın. Akıllı kızsın.
Çık o evden. Ne kadar erken o kadar iyi.
Kimsenin sana garezi yok. Senin yaşadığına bugün üzüldük yarın unutacağız.
Sen kendini mecbur etme.