- 13 Ağustos 2015
- 529
- 1.214
- 63
- 35
- Konu Sahibi PrensesMononoke
- #1
Evet arkadaşlar son bi kaç yıldır resmen şık olucam diye korkuyorum. Giyinip evden çıkmak bi eziyet haline geldi artık. Sürekli olarak güzelce giyinip hazırlanıp tam evden çıkacakken aman ne gerek var çok abartılı oldu deyip üstümü değiştiriyorum. Öncesinde çok severdim her ortamda iddialı giyinmeyi, dikkat çekmeyi. Hep elbiseler topuklu ayakkabılarla filan gezerdim. Ama şuan topuklu ayakkabı giymekten utanıyorum resmen. Insanların dikkatini cekıcem diye korkuyorum.
Kendine güveni tam bi insanım hala aslında. Fiziksel olarak durumumda değişen bi şey de yok. Gıydıklerımı üzerimde beğeniyorum da ama niye böyle oldum bilmiyorum. Aman altı üstü ise gıdıyosun, aman altı üstü alışveriş merkezine gıdıyosun falan filan diye kendimi baskılıyorum. Sanki insanlar kendine güvenmediği için kıyafetleriyle dikkat dağıtmaya çalışıyor filan diye dusunecekler kaygısı yaşıyorum. Onun için ben bi kot bi tişörtle de kendime güvenirim mesajı vermek için kasıyorum sanki kendimi.
Gün içinde yapacaklarımı hesaplıyorum. Orda otopark yok arabayı uzağa park edip yürüyeceksin bu kıyafetle sokakta ne işin var, eve gelirken markete gideceksin böyle markete mi gidilir filan diye kendimi ikna edecek bi şeyler buluyorum illaki her gün. Neden böyle oldum bilmiyorum. 28 yaşındayım yaşla alakalı bir durum mu? Olgunlaştıkca cesaretini kaybediyor galiba insan böyle konularda. Sizler de belli bi yaştan sonra böyle şeyler hissetmeye başladınız mı? Gerçekten çok özledim eskisi gibi özgürce giyindıgım, tek kaygımın yakısıp yakısmaması olduğu günleri. Ne yapabilirim üzerimden bu ruh halini atmak için?
Kendine güveni tam bi insanım hala aslında. Fiziksel olarak durumumda değişen bi şey de yok. Gıydıklerımı üzerimde beğeniyorum da ama niye böyle oldum bilmiyorum. Aman altı üstü ise gıdıyosun, aman altı üstü alışveriş merkezine gıdıyosun falan filan diye kendimi baskılıyorum. Sanki insanlar kendine güvenmediği için kıyafetleriyle dikkat dağıtmaya çalışıyor filan diye dusunecekler kaygısı yaşıyorum. Onun için ben bi kot bi tişörtle de kendime güvenirim mesajı vermek için kasıyorum sanki kendimi.
Gün içinde yapacaklarımı hesaplıyorum. Orda otopark yok arabayı uzağa park edip yürüyeceksin bu kıyafetle sokakta ne işin var, eve gelirken markete gideceksin böyle markete mi gidilir filan diye kendimi ikna edecek bi şeyler buluyorum illaki her gün. Neden böyle oldum bilmiyorum. 28 yaşındayım yaşla alakalı bir durum mu? Olgunlaştıkca cesaretini kaybediyor galiba insan böyle konularda. Sizler de belli bi yaştan sonra böyle şeyler hissetmeye başladınız mı? Gerçekten çok özledim eskisi gibi özgürce giyindıgım, tek kaygımın yakısıp yakısmaması olduğu günleri. Ne yapabilirim üzerimden bu ruh halini atmak için?
harikasınız. Ama o kadarında da cesaret edemem herhalde. Yüzde 50-50 olsa yeter ağırlığı hayatımda. Yani aslında mesele mini meselesi de değil. Basit bi kalem etek stiletto kombini bile çok çok abartılı gelmeye başladı gözüme
üç senedir okula eşofman ve spor ayakkabıyla gidiyorum Sırf uğraşmamak için aynı şeyleri yıkayıp tekrar tekrar giyiiyorum Bissürü topuklu ayakkabım var hayatta giymiyorum Napıcam ben yaa
