• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sıkıntı Bende Mı? Kotu anne miyim ben ?

İyi de anne ve babanın çocuğa sürekli “hayır yapma, hayır dokunma, hayır olmaz vs” demesi çocuğun özgüvensiz olmasına sebep olur. Aksine çocuk gördüğü bu muameleden dolayı kimseye isteklerini ve istemediklerini net söyleyemez.
Çocuğun yapılmasını istemediği bir şeye “lütfen yapma hoşlanmıyorum ya da yemek istemiyorum” demesiyle anne babanın sürekli kısıtlaması bir değil. Çocuğa birey olduğunu öğretip alanına saygı duyarsak tabiki de çok fazla özgürlük vermeyip çok fazla da kısıtlamadan yapacağız bunları. E bu çocuk da çevresine öyle davranacak.
Neyse Allah hayırlı evlatlar etsin çocuklarımızı.
Hayir dedigin seylerin sebeplerini konusmaya baslayinca ve bizi anlayinca anlatmak dogru. Ama 7 aylik cocuga istedigin kadar hayir aciklamasi yap:) cok anlam ifade edecegini dusunmuyorum. Kucukken hersey daha kolay oluyo. Bak biraz buyuduklerinde istekleride farklikasiyo surekli birseyler istiyolar. Gel her istediklerini yap.. ki bu iyi birsey degil. Cocuk 24 saat telefon istiyo.. tabiiki hayir dicem ona. Sebeplerini bazen 10.000 kez anlat.. anliyo ama anlamak istemiyo yani:)) emin olun cocuklar bizim kadar detayli dolambacli dusunmuyolardir:))
 
15 aylık bir kızım var.3 aylıkken anneanneye bırakıp çalışmaya başladım.Oyunlar oynarız vs gelişimi güzel bir bebek aslında.Ama benim etrafında gördüğüm birşey var ve bu beni sorgulamaya itiyor ister istemez.yeni dönem annelerinde bir yavrum evlâdım hayatı ondan ibaret görme durumu mevcut. Evet evlâdım icin en iyisini yapmaya çalıştım şartlar dahilinde ama hiç olurum biterim diyen buldumcuk bir anne olmadım.Bagimli bir birey olmasını istemiyorum kızımın ilerde.Genelde serbest bıraktım ama saldım çayıra mevlam kayıra şeklinde değil kendimin de bir hayatım olduğunun çalışma şartlarımın zor olduğunun farkında olarak bu telkinle yaşıyorum.Fanusta büyümüyorum çocuğu.sizinde cevrenizde gördüğünüz böyle örnekler var mi doğru olanı mi yapıyorum yoksa ilgisiz anne miyim ben doğrularım çok birbirine girdi :KK43: ve hep dogumdan önce kendimi şartlarım ben eleştirdiğim annelerden olmayacağım diye ve şimdi kafam ve vicdanım çok karisiyor
Bence kendinize evladınız konusunda sınır koymayın. Hele hele bunu çevreye bakarak hiç yapmayın. Aslında günümüz annelerinin tavırları değişmedi. Sadece tavırlar sosyal medya ile gösterildikçe belki de rahatsızlık vermeye başladı. Benim size önerim, bebeğiniz çok küçük, asla şımarır, öz güveni gelişmez diye düşünerek ondan ilginizi esirgemeyin. Bir pedagoğun yazısını okumuştum bununla ilgili. Çocuğunuza ilgi ve sevginizi sonsuz verdikçe, çocuk güçlenir ve sosyalleşme çağına geldiğinde bu güç ile öz güvenli olur, daha sağlam bir duruş sergiler. Bunu savunuyordu ve ben de öyle düşünüyorum. Aslında bu konuda genel geçer bir doğru yok. Siz annesiniz, içgüdüsel olarak ne hissediyorsanız onu yapın. O sizi en doğru yere ulaştıracaktır. Allah yavrunuzu size bağışlasın ve isteyen herkese de nasip eylesin.
 
Bir annenin görevi aslında onu hayata hazırlamaktır prenses muamelesi yapıp hiç bir iş gördürmeyip öğretmeyince kızı evlendiğinde ondan bundan iş bekliyor ve bütün hayatı bu şekilde başkalarına bağımlı geçiyor düşünün yetmiş yaşına gelmiş yemek yapmasını bilmiyor temizlik yapmıyor (çünkü hep annesi yaptı ve kardeşi yaptı) inanın böyle insan tanıyorum ve siz diyorsunızki keşke bu kadın zamanında annesinden temiz bir dayak yeseydi( şiddete karşıyım ama o an için gerçekten hak ettiği düşünüyorsunuz)belki böyle olmazdı diyorsunuz ben anne değilim ama çevrende anne olan arkadaşlarım var arkadasım kızını kesinlikle şımartmıyor iş gördürüyor ve görünüşte oğluna göre daha az seviyor oğlunu da şımartıyor daha çok seviyor neden böyle yaptığı sordum kız el kapısına gidince beni çok aramasın yoksa ben onu çok severim ama göstermem oğlumda el içine çıkacak çalışacak erkeklerin içinde olacak pasif sinik olmasın dedi bence çok haklı yeni nesil annelik bende beğenmiyorum çocuğa annecim yada babaysa babacım teyzeyse teyzecim diye hitap etmek bile doğru değil uzman açıkladı ismiyle hitap edin diye çünkü bireyselleştiriyor diğerleri sanki çocuk senin bir uzvunmuş gibi çocuk sana bapımlı oluyor öyle bir algı oluşturuyor düşünün hitapta bile böyleyse gerisini hesap edin
Şu yazılanı yeni gördüm de, ciddi misiniz yazdıklarınızda? Bu nasıl bir ayrımcılık ve nasıl cahil bir bakış açısı yahu. Kız çocuğu değil de, ileride milletin oğluna hizmetçi yetiştiriyoruz sanki. Hanımefendi, kızlar da iş hayatına atılıyorlar, "el içine" bir tek erkekler çıkmıyor, kızlar fanusta yaşamıyor, ayrıca o erkeklerin de elleri var ve ev işlerinden onlar da mes'ul, bilmiyorsunuz sanırım. El kapısı ne ayrıca ya, şu kızını vermek tabiri kadar rezalet çok az şey var. Mal mı bu? Biri kızını veriyorsa, diğeri de oğlunu veriyor o zaman. Evlilik birinin, diğerini alması değil, ortaklaşa kurulan bir hayattır. Önce kız annelerinin yıkıp geçmesi lazım bu cehalet kokan tabirleri.

2. kızım yolda, ilkini doya doya seviyorum, ikincisini de öyle seveceğim. Sevgi şımartmaz, kuralsızlık şımartır. İleride önceliği kocasını ve ailesini mutlu etmek olan bir köle değil, insan yetiştirmek niyetindeyim. Öyle el kapısı gibi abuk sabuk terimleri de bilmeyecek, hayatını yaşayacak, kendi ayakları üstünde duracak, gün gelir kime aşık olursa, onunla nasıl yaşamak isterse öyle yaşayacak. "El kapısı"na kız verecek değilim, birbirini seven iki genç, birlikte kendi kapılarını oluşturacaklar yani kısmetse.

Bir kız ne kadar yemek ve temizlik işlerinden anlamalıysa, bir erkek de anlamalı. Ama ikisi de bilmediğinde, kız eleştiriliyor, kaç yaşına gelmiş kazık kadar adam bir kap yemek yapamıyor diye eleştirilmiyor. Niye kadın kısmı aşçı başı mı?

Şu yazdığınız saçmalıklarla dolu paragrafta katıldığım tek düşünceniz çocuğa kendi adıyla hitap edilmesi gerektiği. Aşkım, sevgilim, annecim, babacım hitaplarının çocukların ayarını bozduğu uzmanlar tarafından söyleniyor, evet.
 
Iyyy iğrenç düşünce lütfen o çevrenizdekilere söyleyin de iyice korunsunlar. El kapısına başlarım valla! Kimsenin kölesi değil benim çocuğum.
Kızıma da oğluma da iş yapması gerektiğini öğreteceğim ki kendi işlerini halledebilsinler.
İnşallah o çevrenizin ağa paşa çocukları bizim kızlarımızla karşılaşmaz!
Bir kızım olsun o kadar çok isterdim ki. Ama yok oğlum var ve inşallah ona temizliğin yemeğin kadının görevi değil dünya üzerinde yaşayan her canlının görevi olduğunu ve evini temizleyip çocuklarına bakıp yemek yaparsa eşine yardım ederse bir şey kaybetmeyeceğini aksine bunların normal bir şey olduğunu öğreteceğim ve lütfen oğlumun karşısına da bu zihniyette bir eş çıksın.
Valla yazınızı okudukça tiksindim!
Helal olsun size.. Gerçekten özellikle erkek annelerinin düşünce şekillerini değiştirmeleri gerek. Bugün birçok kadın erkeklerin fiziki veya ruhsal şiddetinden, kabalığından şikayet ediyorsa bunda karakter kadar yetiştirme şeklinin de önemli olduğunu düşünüyorum. (Elbette bu saydığım olumsuz özelliklerde kadınlar da var ama ataerkil bir toplum olduğumuz için, erkeklerin daha çok bu tarzda yetiştirildiğini düşünüyorum).
 
Hayattaki tek çocuk sahibi insan ben degilim mantigindayim anneliği yaşarken kendinden fazlasıyla ödün vermek yüzde yüz çocuk odaklı yaşamak aman mikrop kapar endişesinde olmamak aman çocuğumda çocuğum diye yaşayan bir anne olmadım görmemişin çocuğu olmuş gbi davranmadım anlatabildim mi :)
Gormemisin cocugu olmus tutumu buysa ben buyum diyebilirim. Bence dusunceniz ve kiyas yapmaniz cok sacma. Ustume aliniyorum cunku tamda dediginiz gibiyim. Ama bilmediginiz seyler var. Birincisi cocuktan onceki sosyal hayatiniz nasildi, hamilelik nasil gecti, dogumda neler yasandi, bebek dogunca sizdeki degisimler neler oldu, bebegin gecirdigi hastaliklar var mi? Etrafinizdaki anneleri kiyaslayip kendinizce onlari kotu anne ilan edeceginize siz kendinizin daha iyisi olmaya calisin.
 
15 aylık bir kızım var.3 aylıkken anneanneye bırakıp çalışmaya başladım.Oyunlar oynarız vs gelişimi güzel bir bebek aslında.Ama benim etrafında gördüğüm birşey var ve bu beni sorgulamaya itiyor ister istemez.yeni dönem annelerinde bir yavrum evlâdım hayatı ondan ibaret görme durumu mevcut. Evet evlâdım icin en iyisini yapmaya çalıştım şartlar dahilinde ama hiç olurum biterim diyen buldumcuk bir anne olmadım.Bagimli bir birey olmasını istemiyorum kızımın ilerde.Genelde serbest bıraktım ama saldım çayıra mevlam kayıra şeklinde değil kendimin de bir hayatım olduğunun çalışma şartlarımın zor olduğunun farkında olarak bu telkinle yaşıyorum.Fanusta büyümüyorum çocuğu.sizinde cevrenizde gördüğünüz böyle örnekler var mi doğru olanı mi yapıyorum yoksa ilgisiz anne miyim ben doğrularım çok birbirine girdi :KK43: ve hep dogumdan önce kendimi şartlarım ben eleştirdiğim annelerden olmayacağım diye ve şimdi kafam ve vicdanım çok karisiyor

Ben de çocuğum olduğunda öyle üzerine aşırı titreyip de hayatı ondan ibaret gibi yaşayacağımı hiç sanmıyorum. Çocuğu ile varolmuş gibi davranan kadınları da bir garip karşılıyorum. Bence onların tavırlarında patolojik bir durum var.

Kötü anne değilsin, hiç kafanı takma bunlara. "X'in annesi, Y'nin kraliçeli" olmaktan bir adım öteye geçememiş kadınları kendine referans almakla yanlış yapıyorsun sadece.
 
Bu gözler bu forumda neler gördü.
Hamile kaldğı andan itibaren 9 ay boyunca elleri karnında gezmek . sanarsın çocuğu tutuyor alttan düşecek
-Ayy annem kızıma su içirmiş

-Allahım bu nasıl dert kaynanam oğluma totonu yeyim dedi
Diğer üyeler : Sakın oğlunu o kadın ile yanlız koyma bugün totosunu yiyen terbiyesiz akıl hastası kayınvaliden yarın neler yapmaz. Sakın sakın
Terbiyesiz cahil kadın neler yapmış yavrucağa

-inanamıyorum şoklardayım kardeşim 5 6 aylık bebeğime yemeğin suyunun tadına baktırdı

-Sinirden delirmek üzereyim teyzesi kızımı elinden öptüü

-Kızım doğdu kaynanam geldi ama otelde kalacak yavrum mikrop kapmasın
Daha neler neler var da bünyem kaldırmıyor. Görmemişin bir oğlu olmuş hesabı. kısaca buldumcuk olmaktansa rahat olmak daha mantıklı
 
Herkesin annesi kendisine en iyisidir. siz bu konuyu kötü anne olup olmadığınızı sorgulamak için değil sizden farklı yetiştiren anneleri eleştirmek için açmışsınız. Bu doğru değil. Annelik kodlanmış kadına ve bu farklı farklı stillerde ortaya çıkıyor herkeste. Çok ilgili, üzerine titreyen bir anne de iyi annedir, daha geleneksel yöntemlerle yetiştiren de iyi annedir. Bunun yarışı olmaz. Siz kendiniz ve çocuğunuzla ilgilenip kimsenin anneliğini de sorgulamazsanız mutlu olursunuz.
 
Hah canım işte tam anlamıyla bu işte demek istediğim buldumcuk olmak dünyada ki tek çocuk kendi çocuğun gbi davranmak bana görgüsüzlük gbi geliyor
İyide bu sizi ilgilendirmezki. Herkes kendi doğrularına göre yetiştirir çocuğunu. Size zararı var mı buldumcuk diye etiketlediğiniz kişilerin?? Bende çocuk odaklı yaşamıyorum ama yaşayanlardan da banane diyorum. Herkes içi nasıl rahat ediyorsa öyle yapsın bizene.
 
Şimdi siz bu durumdan dolayı kendinizi "ben kötü anne miyim?" diye sorguluyorsanız, öyle bir anne olmak size mantıklı geliyor demektir.Bazı eleştiriler insanın içinde kalmalı diye düşünüyorum. Ben öyle yapmayacağım en nihayetinde, karşımdaki insanın da nasıl yaptığı beni ilgilendirmez.

Hamile kaldığımdan beri, ne böyle bebek kıyafetleri almaya ne de böyle odalar, baby showerlar hazırlamaya hevesim var, saçma buluyorum ama içimden kalkıp "bunları yapanlar da bana şöyle geliyor, böyle geliyor." demiyorum, çünkü banane.

Siz başkalarının yanlış yetiştirdiğini iddia ederken, kendi yönteminiz %100 doğruymuş gibi konuşuyorsunuz ama o iş öyle değil.
 
15 aylık bir kızım var.3 aylıkken anneanneye bırakıp çalışmaya başladım.Oyunlar oynarız vs gelişimi güzel bir bebek aslında.Ama benim etrafında gördüğüm birşey var ve bu beni sorgulamaya itiyor ister istemez.yeni dönem annelerinde bir yavrum evlâdım hayatı ondan ibaret görme durumu mevcut. Evet evlâdım icin en iyisini yapmaya çalıştım şartlar dahilinde ama hiç olurum biterim diyen buldumcuk bir anne olmadım.Bagimli bir birey olmasını istemiyorum kızımın ilerde.Genelde serbest bıraktım ama saldım çayıra mevlam kayıra şeklinde değil kendimin de bir hayatım olduğunun çalışma şartlarımın zor olduğunun farkında olarak bu telkinle yaşıyorum.Fanusta büyümüyorum çocuğu.sizinde cevrenizde gördüğünüz böyle örnekler var mi doğru olanı mi yapıyorum yoksa ilgisiz anne miyim ben doğrularım çok birbirine girdi :KK43: ve hep dogumdan önce kendimi şartlarım ben eleştirdiğim annelerden olmayacağım diye ve şimdi kafam ve vicdanım çok karisiyor
bence doğru olanı yapıyorsun
büyük ihtimal ben de senin gibi olurum
bazı kadınlar sırf cocuk dogurup hayatlarını ona adamak için yaratılmış

bebegının kakasının fotosunu bana yollamıs bır arkadas tanıyorum daha ne dıyebılırım ki
sanıyor ki o kaka herkes ıcın cok guzel bırsey
herkesın cocugu , cocugunun güzelliği, akıllı olusu ona özel
ben de bayıyorum bu annelerden.
doğru yoldasın boşver
 
15 aylık bir kızım var.3 aylıkken anneanneye bırakıp çalışmaya başladım.Oyunlar oynarız vs gelişimi güzel bir bebek aslında.Ama benim etrafında gördüğüm birşey var ve bu beni sorgulamaya itiyor ister istemez.yeni dönem annelerinde bir yavrum evlâdım hayatı ondan ibaret görme durumu mevcut. Evet evlâdım icin en iyisini yapmaya çalıştım şartlar dahilinde ama hiç olurum biterim diyen buldumcuk bir anne olmadım.Bagimli bir birey olmasını istemiyorum kızımın ilerde.Genelde serbest bıraktım ama saldım çayıra mevlam kayıra şeklinde değil kendimin de bir hayatım olduğunun çalışma şartlarımın zor olduğunun farkında olarak bu telkinle yaşıyorum.Fanusta büyümüyorum çocuğu.sizinde cevrenizde gördüğünüz böyle örnekler var mi doğru olanı mi yapıyorum yoksa ilgisiz anne miyim ben doğrularım çok birbirine girdi :KK43: ve hep dogumdan önce kendimi şartlarım ben eleştirdiğim annelerden olmayacağım diye ve şimdi kafam ve vicdanım çok karisiyor
Ilk olarak mükemmel annelik diye birşey yok. Ikinci olarak yaptığın gayet normal ve olması gereken davranış. Rahat ol.
 
Bir annenin görevi aslında onu hayata hazırlamaktır prenses muamelesi yapıp hiç bir iş gördürmeyip öğretmeyince kızı evlendiğinde ondan bundan iş bekliyor ve bütün hayatı bu şekilde başkalarına bağımlı geçiyor düşünün yetmiş yaşına gelmiş yemek yapmasını bilmiyor temizlik yapmıyor (çünkü hep annesi yaptı ve kardeşi yaptı) inanın böyle insan tanıyorum ve siz diyorsunızki keşke bu kadın zamanında annesinden temiz bir dayak yeseydi( şiddete karşıyım ama o an için gerçekten hak ettiği düşünüyorsunuz)belki böyle olmazdı diyorsunuz ben anne değilim ama çevrende anne olan arkadaşlarım var arkadasım kızını kesinlikle şımartmıyor iş gördürüyor ve görünüşte oğluna göre daha az seviyor oğlunu da şımartıyor daha çok seviyor neden böyle yaptığı sordum kız el kapısına gidince beni çok aramasın yoksa ben onu çok severim ama göstermem oğlumda el içine çıkacak çalışacak erkeklerin içinde olacak pasif sinik olmasın dedi bence çok haklı yeni nesil annelik bende beğenmiyorum çocuğa annecim yada babaysa babacım teyzeyse teyzecim diye hitap etmek bile doğru değil uzman açıkladı ismiyle hitap edin diye çünkü bireyselleştiriyor diğerleri sanki çocuk senin bir uzvunmuş gibi çocuk sana bapımlı oluyor öyle bir algı oluşturuyor düşünün hitapta bile böyleyse gerisini hesap edin
:KK57::KK57::KK57:
Saka mısınız . El kapısı ne yaaaa. Kızlara değil erkekleri hayata hazırlayın iş güç temizlik öğretin. Zire kızlar kendi işlerini zamanı gelince yapmasını öğrenir kendi için ama. Kızlar kimsenin hizmetçisi değil. Evet annesine yardım etsin her çocuk ama millete hizmetçilik için çocukluktan yetişmesin.
Yok yok şakasınız siz
 
Şu yeni nesil annelerden ben de illallah ediyorum. Ablamın çocuğuna mesela henuz besin alerjisi olup olmadığı denenmemişse (3 gün onu yesin,problem yoksa hep yiyebilir) yemek yerken domates bile veremezsin. Çocuk 16 aylık ama kıyameti koparır.
Bebekler için olmayan ıslak mendil ile elini sildim diye panik olmuştu (elini ağzına atıyor,bunlar zararlı şeyler) . Bir gün çikolata falan alsam çocuğa koşa koşa acile götürür midesini yikatir:duduk:
Bilmiyorum ya...asla böyle bir anne olmak istemem.
Etrafımda ben de çok görüyorum, hatta kadınlar kulübünde de öyle. Cocugu ile yapışık insanlar, devamlı pohpohlanan çocuklar..
İyi de gerçek dünya bu değil ki.
Bizim mesela yegene 'kuserim ama' gibi cümleler kullanmamız bile yasak (çünkü bebegi rencide edebilirmiş). Böyle çocuklar gerçek dünyaya girince bir paşa-bir prenses olmadıklarını farkına varacaklar. O zaman onların hassas kalbi kırilmayacak mi? Kırılacak. Hem de kendini avutmayi bilmedigi için çok zorlanacak...
Benim de annemle aramda yakın bir ilişki yok. İster mıydim,isterdim tabii. Ama bazı insanlar var annesini bırakmamak için iki gün iş gezisine gidemeyen, annesinden onay almadan bir iş yapamayan, annesinin ağzının ta içine bakan,özgüvensiz ve sinik, evlenince evinde annemi özledim diye ağlayan....
Böylelerini görünce de öyle olmadığım için icin sukrediyorum.
Bence siz yeni nesil annelere çok aldanmayin, iç gudulerinize ve çocuğunuzun yonlendirmelerine güvenin
Tabi abartmamak lazım ama 16 aylik çocuğa çikolata alip verecek kadar da bilincsiz olmamak lazim.
 
Ben kızlarımı "biricik, yegane, eşsiz, piremses" şeklinde yetiştirmemeye maksimum özen gösteriyorum. Onların öz bakımlarını en iyi şekilde yerine getirip, sağlıklarını gözetip cok ama cok sarılıyorum. Sevgi ihtiyaclarını karşılıyorum(elbette icimden gelerek). Ama onlar mükemmelmiş de dünya etraflarında dönüyormuş gibi davranmıyorum. Bu şekilde yetiştirilen cocukların da dışarda cok savunmasız kaldıklarını gözlemledim.

Bilmiyorum ben de normal değilim belki ama benlik duygum da annelik duygularımla eşit kesede.
 
şimdi memlektten uzağız kv gonder diğer kzuenlerıyle bakarım dıyor bende asla bırakmam dıyorum çlaışıyorum bu arada tek çocuk benımmıymış!herkesın çocuğu varmış..eltım kolayına bırakabılıyor çocuğunu benimde oyle olmam lazım!!!abur cubur yedrmem sınırlı yedırırım, yedırdıklerınde kızarım..baur cubur sağlığına bişey katmaz..bağışıklığını düşürür ve karaciğer yağlanmasından tut obezıteye kadar gider.kabız oluyor dıye muz yedırmeyen aıleler çocuğun elıne cıps çıkolata şeker verıyor çok mantıklı ,ama bız abartanlar oluyoruz.aşırı kalın gıydırmem çok hareketlı olduğundan.serbest takılır yaz kış ..teyzeler hasta edecen bu çocuğu !ruzgarda dşıraıya çıkarırım ,yağmurda ıslanır ,kar yağar hemen karın içine atarım oynarım.evden dışarıya çocuğunu çıkarmayan anneler daha düşüncelı benden ,ben sorumsuzum.kime gore neye gore..her çocuğun fıtratı farklı en ıyıde anne tanır bebeğini..sağlığını yediğini içtiğini kakasını çişini..o yuzden mıllete laf düşmez..
 
Bir annenin görevi aslında onu hayata hazırlamaktır prenses muamelesi yapıp hiç bir iş gördürmeyip öğretmeyince kızı evlendiğinde ondan bundan iş bekliyor ve bütün hayatı bu şekilde başkalarına bağımlı geçiyor düşünün yetmiş yaşına gelmiş yemek yapmasını bilmiyor temizlik yapmıyor (çünkü hep annesi yaptı ve kardeşi yaptı) inanın böyle insan tanıyorum ve siz diyorsunızki keşke bu kadın zamanında annesinden temiz bir dayak yeseydi( şiddete karşıyım ama o an için gerçekten hak ettiği düşünüyorsunuz)belki böyle olmazdı diyorsunuz ben anne değilim ama çevrende anne olan arkadaşlarım var arkadasım kızını kesinlikle şımartmıyor iş gördürüyor ve görünüşte oğluna göre daha az seviyor oğlunu da şımartıyor daha çok seviyor neden böyle yaptığı sordum kız el kapısına gidince beni çok aramasın yoksa ben onu çok severim ama göstermem oğlumda el içine çıkacak çalışacak erkeklerin içinde olacak pasif sinik olmasın dedi bence çok haklı yeni nesil annelik bende beğenmiyorum çocuğa annecim yada babaysa babacım teyzeyse teyzecim diye hitap etmek bile doğru değil uzman açıkladı ismiyle hitap edin diye çünkü bireyselleştiriyor diğerleri sanki çocuk senin bir uzvunmuş gibi çocuk sana bapımlı oluyor öyle bir algı oluşturuyor düşünün hitapta bile böyleyse gerisini hesap edin
Arkadaşınız gerikafalı cahilin önde gideni. Siz de bir gün anne olursanız lütfen böyle saçma sapan düşüncelerle çocuk yetistirmeyin. Böyle kafalar yüzünden kadınlar evde oturup iş yapsın, erkeğe ve ailesine hizmet etsin ve hatta çalışsa bile yine de kocasi tek bir ise elini sürmesin gibi ilkel, çağdışı bir düşünce hala var maalesef.
 
Şu yeni nesil annelerden ben de illallah ediyorum. Ablamın çocuğuna mesela henuz besin alerjisi olup olmadığı denenmemişse (3 gün onu yesin,problem yoksa hep yiyebilir) yemek yerken domates bile veremezsin. Çocuk 16 aylık ama kıyameti koparır.
Bebekler için olmayan ıslak mendil ile elini sildim diye panik olmuştu (elini ağzına atıyor,bunlar zararlı şeyler) . Bir gün çikolata falan alsam çocuğa koşa koşa acile götürür midesini yikatir:duduk:
Bilmiyorum ya...asla böyle bir anne olmak istemem.
Etrafımda ben de çok görüyorum, hatta kadınlar kulübünde de öyle. Cocugu ile yapışık insanlar, devamlı pohpohlanan çocuklar..
İyi de gerçek dünya bu değil ki.
Bizim mesela yegene 'kuserim ama' gibi cümleler kullanmamız bile yasak (çünkü bebegi rencide edebilirmiş). Böyle çocuklar gerçek dünyaya girince bir paşa-bir prenses olmadıklarını farkına varacaklar. O zaman onların hassas kalbi kırilmayacak mi? Kırılacak. Hem de kendini avutmayi bilmedigi için çok zorlanacak...
Benim de annemle aramda yakın bir ilişki yok. İster mıydim,isterdim tabii. Ama bazı insanlar var annesini bırakmamak için iki gün iş gezisine gidemeyen, annesinden onay almadan bir iş yapamayan, annesinin ağzının ta içine bakan,özgüvensiz ve sinik, evlenince evinde annemi özledim diye ağlayan....
Böylelerini görünce de öyle olmadığım için icin sukrediyorum.
Bence siz yeni nesil annelere çok aldanmayin, iç gudulerinize ve çocuğunuzun yonlendirmelerine güvenin
3 gun kurali onemli bir kural onda sikinti yok. Bal mantar patlican 2 yasina domates tuz seker 1 yasina kadar bebeklere verilmez bunda da sikinti yok. 10 aylik bebegim var telefon tv tablet izletmiyorum. Uzak tutabildigim kadar tutma cabasindayim. 2 yasindan once kullandirtmayacagim. Sekerde keza uzak durabildigi kadar dursun iyi bir sey degil. Ben cok tuketmenin cezasini cekiyorum daha 30 yasinda olmama ragmen. Ablanizda bir sikinti gormedim ben. Siz dusuncesizsiniz bence.


Konu sahibi bebegimi mikroptan hic korumadim. Zaten 2 kedili evde dogdu oyle bi hijyen durumum yok :) ama sokaktan gelen birine ellerini yikatmadan sevdirmiyorum. Salincagina ve disarida kullanilan mama sandalyesine ortu aldim mesela. Cunku cok ciddi 6. Hastalik atlattik. Etraf asisiz suriyeli kayniyor farkli mikroplari var bizim alisik olmadigimiz. Dikkat etmek lazim.
Serbestlik bizde de var kafasina gore takilsin istiyorum. Takiliyorda zaten.
Ama bu demek degil ki sacinin teline zarar verecek kisiyi 34 yerinden bicaklamayayim
 
Ben deli anayım; bi de benim cinsi yazayım:

Çocuğum yokken, derdim ki "Bu anneler de nie böyle kendilerini ota mka paspas ediyorlar, benim çocuğum olsa mum gibi bebeklikten yetiştiririm, ağlasa her ağlamasına kendimi paralamam koşmam, çocuk öğrenir, uykusu düzenli olacak yatağını baştan ayırırım, bana göre yetişir, ben onun parmağına oyuncak olmam" falan filan...

Bebesi kolik doğar, doktor onaylar ki bu bebe hem gazlı hem kolik.
Uykular haram, "Çocuk uyusun da isterse tepemin üstünde uyusun" diye bi zombi hayat başlar, o sırada anne kafayı yer, kocasına da itina ile kafayı yedirtir. Sonrası curcuna, kakalar dert kabızdı, yediydi yemediydi; çocuk sürekli ağlar morarana kadar acillere uçur, doktorlarla kanka ol... Ayıpladığı, tuhaf gördüğü ne varsa yaşar, sonra göç yolda düzelir iyi olmaya başlarlar derken çocuk bu, huyu sürekli değişir, bi şeyden durduk yere ürker değişir, yürümeye başlar değişir, konuşur değişir, tableti eline asla vermem 3 yaştan önce derdim 1 buçuk yaşta filan aldı. Ama renkleri şekilleri filan öğrendi şimdi renkleri rakamları filan da bilir öyle bi faydası oldu tabletin. Vs. vs. Ben yedim ama kafayı o değişmedi. Şimdi de bağlantıları bi kontrol ettim, yılbaşı sonrası yaza doğru kendi işimi kurma girişimim olacak gibi, iş hayatına yeniden kaçacağım. Evde annelik bana göre değil bunu anladım sonunda. Silikon tabancasıyla aşk yaşamaya başladım, renkli tokalarım çoğaldı filan bu alametler hayra alamet değil.

İşe alışmış kadın, iş hayatı olmadan yapamıyor ben denedim olmuyor yani. 2 buçuk senedir evdeyim, kurs vb. idare ettim kendimi dışarılara attım ama delirdim. İşe dönüp kafayı toplamayı planlıyorum ve vicdan da yapmıyorum. Çocuk da rahat edecek vallahi.
 
Şu yeni nesil annelerden ben de illallah ediyorum. Ablamın çocuğuna mesela henuz besin alerjisi olup olmadığı denenmemişse (3 gün onu yesin,problem yoksa hep yiyebilir) yemek yerken domates bile veremezsin. Çocuk 16 aylık ama kıyameti koparır.
Bebekler için olmayan ıslak mendil ile elini sildim diye panik olmuştu (elini ağzına atıyor,bunlar zararlı şeyler) . Bir gün çikolata falan alsam çocuğa koşa koşa acile götürür midesini yikatir:duduk:
Bilmiyorum ya...asla böyle bir anne olmak istemem.
Etrafımda ben de çok görüyorum, hatta kadınlar kulübünde de öyle. Cocugu ile yapışık insanlar, devamlı pohpohlanan çocuklar..
İyi de gerçek dünya bu değil ki.
Bizim mesela yegene 'kuserim ama' gibi cümleler kullanmamız bile yasak (çünkü bebegi rencide edebilirmiş). Böyle çocuklar gerçek dünyaya girince bir paşa-bir prenses olmadıklarını farkına varacaklar. O zaman onların hassas kalbi kırilmayacak mi? Kırılacak. Hem de kendini avutmayi bilmedigi için çok zorlanacak...
Benim de annemle aramda yakın bir ilişki yok. İster mıydim,isterdim tabii. Ama bazı insanlar var annesini bırakmamak için iki gün iş gezisine gidemeyen, annesinden onay almadan bir iş yapamayan, annesinin ağzının ta içine bakan,özgüvensiz ve sinik, evlenince evinde annemi özledim diye ağlayan....
Böylelerini görünce de öyle olmadığım için icin sukrediyorum.
Bence siz yeni nesil annelere çok aldanmayin, iç gudulerinize ve çocuğunuzun yonlendirmelerine güvenin
Evlendikten sonra telefonda seni özledim anne diye ağlayan biri okumuştum ve şok olmuştum.
 
Back
X