--------------------------------------------------------------------------------
acı paylaştıkça azalırmış..ama seninle aynı acıyı yaşamış insanların anlaması sanırım hepsinden önemli
acaba yaşadığımı yaşayan varmıdır diye ah etmek tutarmı diye bakmak istedim ki tahminimden çokmuş
ben de paylaşmak istiyorum..
belki siz de bana yorumda bulunur yanımda olduğunuzu hissettirirsiniz..
liseden beri birbirimizi çok sevdik..hep çok sevdik kaçtım korktum buluşamadık.sonra üniversiteye gitmesi ayırdı bizi tam başlıyoruz derken.ve başkasıyla olduk ikimiz de 2 yıl.hep ağladım hep sevdim onu.günün birinde bi baktım geldi.döndü ne uzaklık ne yol hiçbişey sorun değil herşeyinle yanındayım hiç korkma hadi ver elini dedi.o günden sonra da ailesinin de burada olmasının katkısıyla 1 sene sadece sınavlara gidip gelip harika bir aşk yaşadık.arkasından ailesi taşındı o cebindeki üç kuruşu bile denkleyip yanıma geliyordu gelmediğinde de saniyemizi telefonda beraber paylaşıyorduk.benim hayatımda gördüğüm sevginin merhametn en güzelini verdi bana 3 yılı doldurduk okulu uzadı onda bile geld, ev tuttu sırf bvenm için ve burada ne fedakarlıklara katlandı.ama ben de anne oldum sevgili oldum ona ne yemeksiz ne temiliksiz ne sevgisiz bıraktım hiç bırakmadım onu herkesler hayret ederdi ben iç çamaşırını bile ondan gizli gizli yıkar gram çekinmezdim ta ciğerimden seviyorm onu.neler yaşadık beraber.tek hayalimiz vardı biran önce okulu bitirip evlenmek.ama olmuyordu okul uzadıkça boynumuzda bağ oldu
sonunda ailesi durumları bozulup memleketlerine doğuya taşınmak zorunda kaldı ve yanında onu da aldılar hepsi ayrı ayrı bana söz verdiler sen bizimsin artık diye
ben hayatımda bir daha o kadar içten sevip sevilir miyim bilmiyorum.hayatta güven ve insanlık adına ne varsa her yere onu koydum ben.hiç tereddüt etmedim evlenemeyiz diye
biz 4 seneyi geçirdik artık okullar bitecekken çatırdamalar göz yaşları başladı.kavgalarla kıskançlıklarla bunaldık sıkıldık.ama bunca sene hiç bunları yapmadıysam şimdi bir sorun vardı dimi.memleketleriydi orası.bir gün beni internette aldattığını öğrendim oyun oynarken tanışmış biriyle çok üzüldüm çok hırpalandım ertesi gün ikimizinde mezuniyet sınavları vardı uykusuz gidip ikimiz de kaldık ve ben o gece ailesine duyurmuşum bu olayı.hayatımın hatalarındAN BİRİ BÖYLECE BAŞLADI.DÜŞMAN BELLEDİLER BENİ.
ertesi gün sınavdan çıktığı gibi toplanıp buraya geldi.oysa ki ben onu 1 seneye yakındır görmüyordum ve o günü zor getirmiş boynuna atlamayı hayal etmiştim ilk ihanetinr ağlamayı değil
hala ağlıyorum
üzerine akışı hızlandırdı hemen ciddiyete döküyoruz deyip bize geldi onu da yaptım
hep umut ettim.hep.hep.
ama o benm yanımdan evine gidip ilk ailesiyle oturup konuşunca biz gene değiştik
derken gözyaşıyla iyisiyle kötüssüyle 1,yılı daha ayrı geçirdik ben okulu bitsin kavuşalım diye hiç gel demedim aman ders çalışsın arada okuluna gidip yalnız kalıordu yemeğine kadar dertleniyordum.beni başının üzerinde taşıyan adamı ben tek taraflı maddi manevi destekler o da işine gelmediğinde deli gibi beni azarlar oldu.gene de bilirdim beni seviyor.okulu bitti ben gelecek diye beklerken ve beni oyalarken o hergün şurada burada oturdum ettim deyip mesleğinin stajına başlamış bunu da hafiyelikle ben öğrenince ölüyorum sandım.5 yılın sonucu.çocuğunun meydana çıkmasını bekler gibi beklediğin okulunu bitirince herkesten çok sevindiğin sınavlarına sabahlara kadar onunla uyumadığım kocam gibi gördüğüm herşeyim sevgilim benden işini gizlemişti.bu açık açık kendini kurtarınca ilk kazığı bana oldu demekti.hemen ayrıldım.zaten benimlşe yeterince ilgilenmiyordu her saniyemden haberi olan sevgilim belliki aklı başka yerlerdeydi çok hırçınlaştım çok ağır laflar eder sonra tükürdüğümü yalar olmuştum.ne ben ne o dayanamayıp gene barıştık ama bana kin doluydu.arkasından yalanlar başladı.büyüdü.hiç yutmadım ama hep sabrettim hep hafiyeydim peşinde.yıprandık ve bir gün türkiyenin diğer ucundsan telefonda ulaştıım bi kızla konuştuk..aylardır çıkıoruz dedi.gene de kopukluk vardı tamam yapıordu ama ciddi değildi ki kendini tamamen internette çapkınlığa vermişti ve hepsi bu aynı yıprandığımz günlerde oldu.2 ay ayrı kaldık çok ağladım hep ağlıorum.yeryüzünün en mükemmel sevgilisi beni 1,5 2 yıldır ağlatıyo ve biz gene berıştık 2 ay sonra 1 hafta aynı eski günleri,miz gb olduk ve nişana karar verdik tazeleniriz dedik ve 1.haftanın sonunda bu kez de o kız beni buldu..arada anlamsızlıklar yalanlar var ama netice olarak kız sevgilimiz kapısına dayanıp telefonu bana bağlayıp ben mi o mu diye soracak kadar cesaret vermiş ona.beni tercih ettiğini söyled, kıza ağır konuştu ama ben hiç böylw çirkin bi olayı yaşamayı haketmedim.çünkü annesi bana ben ayrılmadan önce neler dedi.onca yıllık başarısızlıkların hepsini bana yıktı.ama öyle değil ALLAHIM AİLEM ARKADAŞLARIM HERKES ŞAHİT BEN HEP ONU BEKLEDİM EV VE İŞ DIŞINDA BLE gezmedim o yok d,ye hç ihant etmedim ve sonunda hepsinden bunları gördm
çok güçsüzüm ona.çok.hep eski hali gözümün önünde.onu seviyorum şu ankini değil.ben en zor zamanlarında anne oldum baba oldum kimse yoktu ben destekledim ve o mesleğimni eline alıp bana etti edeceüğini.son kız beni aradığı gece hepsini konuşmuştuk kamerada karşılıklı ağlamıştık.yanında olsam biliyorum geçemez benden.beni seviyo.şimdi ben kime ah edeyim.ben tek bişey istiyorum gün gelip benim hayal ettiğim evimize birini eş olarak aldığında bile içinde hep ben olayım.benim hakkımdı o mutluluk.savruldum onunla yıllardır gık demedim .yaşımız geldi 25 e
bütün arkadaşlarımız bizimle aynı zamanlarda başladı ve bir siz evlenirsiniz deiler ve şimdi bi ben varım ortada kalan
içim yanıyo.beni tek mutlu edecek şey benden başka kimseyle muvaffak olamaması hep beni araması.ben tüm yaptıklarına rağmen onu arıcam çü
nkü..