Aristo'yu utandırdınız hanımlar.
konu sahibesi, başın sağolsun arkadaşım. büyük tramva, büyük acı. siz acınızı göstermemeye çalışıyorum diyorsunuz anlıyorum. belki sevdikleriniz üzülecek, belki de sevmedikleriniz sevinecek. aklınızı dağıtmak ve öfke kusmak istiyorsunuz. haklısınız. insanın içinde bir şey koptu, felaket bir acı oldu mu acısını dünyadan çıkarır. ona dokunmak olmaz. boşverin. kimseye cevap vermeyin. siz bir an önce iyileşin, gördüğünüz gibi oldukça vahşi bir dünyada yaşıyoruz.
kötürüm yargılardan arınıp insanların acılarına el kaldırmamak lazım.
acılar bizim için sınanlanmaya geldik acılar oldumu öldüm sanıyorum hep ölmüyorum her acımda diğerleride gelip çörekleniyor ama iyileşiyorum olgunlaşıyorum hayat bu demekki
konuyla alakasız belkş alakalı bir bir şarkı var paylaşmak istiyorum
Bir acı denizinde kayboldu umutlarım
Ağlarım dalgalardan görülmez gözyaşlarım
Bir boğlu?a asılm?? kanayan fotoğrafın
Gecelerde çırpınır ebruli kanatların
Nerde masallarım o masum hayallerim
Ben ne zaman büyüdüm anne, kirlendi ellerim
Nerde sevinçlerim o bahar gülüşlerim
Ben ne zaman güz oldum anne döküldü çiçeklerim
Küçücük bir ümit sür solan gözbebeğime
Daldan kopan yaprak gibi yalnızım yalnız anne
Bir masal ku?u uçur ü?üyen düşlerime
Kayboldum kör sokaklarda gel de bul beni anne
Nerde masallarım o masum hayallerim
Ben ne zaman büyüdüm anne, kir
lendi ellerim
Nerde sevinçlerim o bahar gülüşlerim
Ben ne zaman güz oldum anne döküldü çiçeklerim
