Şimdi ne yapacağım ?

vesikaliyarim .!.:
Sen boyle bağımlı olduğun için bitmiştir ilişkiniz zaten...
Erkekler daima cepte olan, daima peşinde olan kişiden sıkılıyorlar, aşk kalmıyor..
Unutma kimi vazgecilmez olarak görürsen onu kaybedersin
Genişletmek için tıkla...
Ben bağımlı olduğumu hissettirmedim hicbir zaman. Sevdiğimi söyledim ama hicbir zaman cepte görmesine müsade etmedim. Yalnızlığımdan dolayı ona bağlandığımı biliyordu sadece
 
En buyuk kk .!.:
Son bisey daha yazmak istiyorum kendini zayif ve aciz gorme. Sinav stresin var en huzurlu hissetmen gereken yer olan EV senin stres kaynagin sana ilgi gostermeye yatkin tek insan da fos cikmis. Destege ihtiyac duyman seni aciz yapmaz. Ben hepimizin icinde sevgiye sefkate pohpohlanmaya gereksinim duyan kaygili kucuk insanlar olduguna inaniyorum kimimizinki az kimimizinki ise daha baskin. Bu zayiflik degil. Ama sirf ona cevap vermek icin sacma sapan insanlarla kalmak zayiflik demeyelim de realist degil. Cunku onlar o ihtiyaci gidermeyecek aksine o acigi kullanacak somurecek.

Ozetle salla yani daha iyisini bulursun :))
Genişletmek için tıkla...
Durumu o kadar güzel özetlemissiniz ki tesekkür ederim
 
Vay be eski günlerim geldi aklıma.
Geçiyor geçiyor ohooo.
Hatta hayatına öyle adamlar giriyor ki, sana baktığında içinin titrediğini anlıyorsun. İşte tam o zamanda, benim gibi gidip ısrarla yanlışı seçme. Seçersen kısır döngüye giriyorsun.

Ailende sıkıntı ne bilemem ama benim 'baba' temelli sıkıntılarım vardı. "dady issues" diyorlar.
Psikologuma göre, çocukluğumda alamadığım baba sevgisini, gördüğüm muameleyi doğru ilişki sanıyormuşum. Normal insanlar 'güvenli bağlanma' yaparken ben;'bağımlı bağlanma' yapıyormuşum. Sevginin 'hakedilmesi gereken bir şey' olduğunu düşünüyormuşum. Bu yüzden de ısrarla beni zorlayacak, acı çektirecek karşılığında bir iki sevgi kırıntısı verecek "yanlış" adamları seçiyormuşum.

Geçiyor, insan uyanıyor. Şu an kendimi iyileştirmeye çalıştığımdan, duygusal olarak kapattım ama inan önce kendini sev. Bütün sihir orada.
 
İlk aşık olduğumuzla evlenseydik ohoo☺️
Güzel anılar, iyi körü tecrübeler edindiniz. Bundan sonrasında daha çok seveceğiniz biri de çıkabilir karşınıza. ki büyük ihtimalle çıkacak ve iyi ki ayrıldım diyeceksiniz.
Ben ilk uzun ilişkimi lise yıllarında yaşadım. Üniversitelerimiz farklı şehirlerdeydi bitti. İki sene kimseyi sevemem diye gezdim. Ne salakmışım diyorum şimdi. Sonra üniversite son senede bir yıllık bir ilişkim oldu. Onu da en çok sevmiştim tabii. Adeta bir masaldı. Tek sorun aşırı aileciydi. Mezun olunca babasının işinin başına geçip babasının onayladığı kızla evlenmeliydi. Tabii benimle gelecek de düşünüyordu güya da babasının işinin olduğu şehirde yaşayacak çalışmayacaktım. Bitti. Onda severek ayrıldık masalı da olunca kendime epey güç geldim. Senelerce de kimse olmadı. İş hayatında bir sevgilim oldu o da bir sene civarı sürdü sonra. Bu da tam bir ayıymış ayrıldıktan sonra fark ettim tabii. Ayrıldık dediysem boynuzlandım. Benden önceki sevgilisine döndü. Beni o ezdi geçti tabii. Çünkü yaşadıklarımız da yalanmış. Adam eskiye aşıkmış hala. O korkunç bir hissiyattı. Düşmanım yaşamasın.
Ve nihayet 27 yaşımda sevgilimle tanıştık. Hızkı ilerledik. Güzel Zamanlar geçirdik. Üçüncü yılımızda evlendik 5,5 senelik evliyiz. 3 yaşında bir oğlumuz var.
şimdi geriye dönüyorum da iyi ki hiç biri olmamış. Şimdi gerçekten huzurla bir ilişkiyi sürdürüyorum. Bitmesinin sebepleri varmış esasında. Kimi aşırı aileci kimi çok özgürlük düşkünü kimi de aşırı kıskançmış. Şimdi tam benim kalemim biriyle beraberim. Sessiz sakşn, dingin, kültürlü, kibar, tatlı bir sevme dili olan, kıskanç olmayan, ailesine aşırı düşkün olmayan biri.
Üzülün tabii. Hepimiz biten şeylerin ardından yas tuttuk ağladık. Doğal bir süreç. Ama geçecek ve yeni insanlar yeni aşklar yeni heyecanlar olacak
 
Psikoterapi alın. Yaşadığınız sorunlar sizi bir hayli etkilemiş. Eskiden ben de sizin gibiydim, ailesel sorunlar vs bir sürü şey. Sağlıklı ilişkiler kuramazsınız, psikolojik destek almalısınız. Size sorunlusunuz demeye getirmiyorum. Daha kaliteli bir yaşam ve daha sağlıklı ilişkiler kurmak varken bu eziyeti niye çekesiniz? Destek alın size iyi gelecektir.
 
Patilihayat .!.:
Az önce 4 senelik erkek arkadaşımda ayrıldım. Ama sanki boşanmış hatta bir uzvumu kaybetmiş gibi hissediyorum. Ağır ailesel problemlerim (lütfen kendi hayatinizla kıyaslamayın herkesin derdi kendine büyüktür ),sınav stresim ve yalnızlık fobim var. Erkek arkadaşım ilgisiz de olsa tutunacak tek dalımdı. Sıkıntılı dönemi atlatana kadar en azından devam ederim diyordum. Yani yanıma gelmese de biraz ilgisiz de olsa önceden geçirdiğimiz güzel günlerin hatıraları,bana aşkım deyişleri,zor günlerimde yanımda oluşları her seyi sanki daha katlanilir kılıyordu. Ama aşık olmadığım halde onu kullanıyormus gibi hissettim. Bir de benim özlediğim kadar onun özlememesi beni çok üzdü. Ben her gece rüyalarımda ona sarildigimi görürken (bu rüyalardan ona bahsetmedim hiç ) onun anca lafla beni özlemesi kabullenemiyordum.
Benim icin hayatım ondan öncesi ve sonrası diye ayrılıyor ,benim için hayat üniversiteyle başladı kısa süre sonrada kendisiyle tanıştık bana kattığı çok şey oldu ama çokta üzdü. Onsuz nereye gideceğim kabus gördüğümde kimi arayacağım ailem beni üzdüğünde kime ağlayacağım.Bir de hayatımda beni en cok mutlu eden değerli hissettiren de oydu. Simdi değersiz sevgisiz hissediyorum. Sanki bir daha kimse beni onun gibi sarmayacakmış, sevmeyecekmiş kimseye güvenemeyeceğim gibi hissediyorum.Bu süreci nasıl atlatacağım ? Lütfen derslerine odaklan demeyin haddinden fazla çalışıyorum. Benim gibi hissedip uzun iliskiden ayrılıp sonradan toparlayan güçlü kadınlar var mı aranızda ?
Genişletmek için tıkla...
En başından beri saglıksızmış ilişkin.Tutunacak dal olarak gördüğümüZ her şeyi kaybetmeye mecburuz.
 
Khomyuk .!.:
İlk aşık olduğumuzla evlenseydik ohoo☺️
Güzel anılar, iyi körü tecrübeler edindiniz. Bundan sonrasında daha çok seveceğiniz biri de çıkabilir karşınıza. ki büyük ihtimalle çıkacak ve iyi ki ayrıldım diyeceksiniz.
Ben ilk uzun ilişkimi lise yıllarında yaşadım. Üniversitelerimiz farklı şehirlerdeydi bitti. İki sene kimseyi sevemem diye gezdim. Ne salakmışım diyorum şimdi. Sonra üniversite son senede bir yıllık bir ilişkim oldu. Onu da en çok sevmiştim tabii. Adeta bir masaldı. Tek sorun aşırı aileciydi. Mezun olunca babasının işinin başına geçip babasının onayladığı kızla evlenmeliydi. Tabii benimle gelecek de düşünüyordu güya da babasının işinin olduğu şehirde yaşayacak çalışmayacaktım. Bitti. Onda severek ayrıldık masalı da olunca kendime epey güç geldim. Senelerce de kimse olmadı. İş hayatında bir sevgilim oldu o da bir sene civarı sürdü sonra. Bu da tam bir ayıymış ayrıldıktan sonra fark ettim tabii. Ayrıldık dediysem boynuzlandım. Benden önceki sevgilisine döndü. Beni o ezdi geçti tabii. Çünkü yaşadıklarımız da yalanmış. Adam eskiye aşıkmış hala. O korkunç bir hissiyattı. Düşmanım yaşamasın.
Ve nihayet 27 yaşımda sevgilimle tanıştık. Hızkı ilerledik. Güzel Zamanlar geçirdik. Üçüncü yılımızda evlendik 5,5 senelik evliyiz. 3 yaşında bir oğlumuz var.
şimdi geriye dönüyorum da iyi ki hiç biri olmamış. Şimdi gerçekten huzurla bir ilişkiyi sürdürüyorum. Bitmesinin sebepleri varmış esasında. Kimi aşırı aileci kimi çok özgürlük düşkünü kimi de aşırı kıskançmış. Şimdi tam benim kalemim biriyle beraberim. Sessiz sakşn, dingin, kültürlü, kibar, tatlı bir sevme dili olan, kıskanç olmayan, ailesine aşırı düşkün olmayan biri.
Üzülün tabii. Hepimiz biten şeylerin ardından yas tuttuk ağladık. Doğal bir süreç. Ama geçecek ve yeni insanlar yeni aşklar yeni heyecanlar olacak
Genişletmek için tıkla...
Siz iyi dayanmışsınız ben ikinci hayal kirikligindan sonra pes ederdim çok güclü durmussunuz hayata karşı. Daha önceki uzun-kısa iliskilerimde de üzüldügüm olmuştu ama hiç böyle hissetmemistim. Daldan dala atladığım için sırf sevgilisiz kalmaya üzülmüşüm.Simdi anlam veremiyorum hissettiklerime
 
gul2016 .!.:
Psikoterapi alın. Yaşadığınız sorunlar sizi bir hayli etkilemiş. Eskiden ben de sizin gibiydim, ailesel sorunlar vs bir sürü şey. Sağlıklı ilişkiler kuramazsınız, psikolojik destek almalısınız. Size sorunlusunuz demeye getirmiyorum. Daha kaliteli bir yaşam ve daha sağlıklı ilişkiler kurmak varken bu eziyeti niye çekesiniz? Destek alın size iyi gelecektir.
Genişletmek için tıkla...
Su an maalesef psikotetapi alma şansım yok özel olarak. Devlette sadece psikayatrik vakalarla ilgileniyor. İleride kamu çalışanı olmayı planladığım icin psikayatri desteği özgeçmisime olumsuz yansır maalesef
 
Aynı durumdaydim. Tutunacak tek dalimdi. En büyük olaylarimda bile yanımdaydı ama benimki geri dönülmez yola saptı. 1 sene depresyon tedavisi gördüm sonra baktım o hayatını yaşıyor bende toparlandim. Hayatımda biri var ben onu hayatımın merkezine koymuyorum tutunacak tek dalim falan da değil o olmazsa Ahmet olur mehmet olur mutlaka biri olur yaşadığım büyük travma beni böyle gamsız yaptı. Ders çıkar akışına bırak ben çok duygusal biriydim. Artık duygularımla birlikte mantigimida kullanmaya başladım. Zamana bırakmaktan başka bir çaren yok malesef
 
Acquaa .!.:
Aynı durumdaydim. Tutunacak tek dalimdi. En büyük olaylarimda bile yanımdaydı ama benimki geri dönülmez yola saptı. 1 sene depresyon tedavisi gördüm sonra baktım o hayatını yaşıyor bende toparlandim. Hayatımda biri var ben onu hayatımın merkezine koymuyorum tutunacak tek dalim falan da değil o olmazsa Ahmet olur mehmet olur mutlaka biri olur yaşadığım büyük travma beni böyle gamsız yaptı. Ders çıkar akışına bırak ben çok duygusal biriydim. Artık duygularımla birlikte mantigimida kullanmaya başladım. Zamana bırakmaktan başka bir çaren yok malesef
Genişletmek için tıkla...
Aslında hayatimin merkezinde değildi önceden yalnız değilken mutluyken kendimi sevebiliyorken ama son zamanlarda yaşadığım yalnızlıktan onu hayatimin merkezine almıştım. Dertlerimi anlatabileceğim tek kisiydi. Ama son zamanlarda sadece yalnizliğıma yalnızlık kattığını farkettim. Ayrılmak cok zor bir karardı
 
Patilihayat .!.:
Siz iyi dayanmışsınız ben ikinci hayal kirikligindan sonra pes ederdim çok güclü durmussunuz hayata karşı. Daha önceki uzun-kısa iliskilerimde de üzüldügüm olmuştu ama hiç böyle hissetmemistim. Daldan dala atladığım için sırf sevgilisiz kalmaya üzülmüşüm.Simdi anlam veremiyorum hissettiklerime
Genişletmek için tıkla...
Hayat akıyor.
Saklansak da akıyor.
Ben hayattan saklanmadım.
Üzüldüm, kırıldım, ağladım... Ama bir şekilde atlattı. Ve kalbim yeniden birilerine çarptı. Hayat devam ediyor. Siz de akışa teslim olun. Ben öyle yaptım. Yani gidene bitene üzüldüm ama yeni gelene de yer açtım.
 
Patilihayat .!.:
Az önce 4 senelik erkek arkadaşımda ayrıldım. Ama sanki boşanmış hatta bir uzvumu kaybetmiş gibi hissediyorum. Ağır ailesel problemlerim (lütfen kendi hayatinizla kıyaslamayın herkesin derdi kendine büyüktür ),sınav stresim ve yalnızlık fobim var. Erkek arkadaşım ilgisiz de olsa tutunacak tek dalımdı. Sıkıntılı dönemi atlatana kadar en azından devam ederim diyordum. Yani yanıma gelmese de biraz ilgisiz de olsa önceden geçirdiğimiz güzel günlerin hatıraları,bana aşkım deyişleri,zor günlerimde yanımda oluşları her seyi sanki daha katlanilir kılıyordu. Ama aşık olmadığım halde onu kullanıyormus gibi hissettim. Bir de benim özlediğim kadar onun özlememesi beni çok üzdü. Ben her gece rüyalarımda ona sarildigimi görürken (bu rüyalardan ona bahsetmedim hiç ) onun anca lafla beni özlemesi kabullenemiyordum.
Benim icin hayatım ondan öncesi ve sonrası diye ayrılıyor ,benim için hayat üniversiteyle başladı kısa süre sonrada kendisiyle tanıştık bana kattığı çok şey oldu ama çokta üzdü. Onsuz nereye gideceğim kabus gördüğümde kimi arayacağım ailem beni üzdüğünde kime ağlayacağım.Bir de hayatımda beni en cok mutlu eden değerli hissettiren de oydu. Simdi değersiz sevgisiz hissediyorum. Sanki bir daha kimse beni onun gibi sarmayacakmış, sevmeyecekmiş kimseye güvenemeyeceğim gibi hissediyorum.Bu süreci nasıl atlatacağım ? Lütfen derslerine odaklan demeyin haddinden fazla çalışıyorum. Benim gibi hissedip uzun iliskiden ayrılıp sonradan toparlayan güçlü kadınlar var mı aranızda ?
Genişletmek için tıkla...
Ya 4 yıllık ilişki pat diye biter mi ki en azından güzel gunlerinizin hatrına bi süre arkadaşca konuşmayı çok kötü hissettiginizi söyleyebilirsiniz. 2. Olarak biseyler bitince insan üzülür bu normal tekrar barışmasanız da buna zamanla alisicaksiniz şuan kafa dağıtıcı temizlik film gibi şeyler yapin kendinizi yemegin
 
kurabiye123 .!.:
Ya 4 yıllık ilişki pat diye biter mi ki en azından güzel gunlerinizin hatrına bi süre arkadaşca konuşmayı çok kötü hissettiginizi söyleyebilirsiniz. 2. Olarak biseyler bitince insan üzülür bu normal tekrar barışmasanız da buna zamanla alisicaksiniz şuan kafa dağıtıcı temizlik film gibi şeyler yapin kendinizi yemegin
Genişletmek için tıkla...
Pat diye bitmiyor zaten gelgitler oluyor ufak ayrılıklar oluyor sonra bir bakıyorsun ki aşk bu değil. Ben daha iyisini hakediyorum. O da daha iyisini hakediyor. Arkadaş olarak konuşmak unutmayı imkansızlaştırıyor. Spora ara vermiştim artık tekrar başlayacağım açık havada teşekkürler
 
Khomyuk .!.:
Hayat akıyor.
Saklansak da akıyor.
Ben hayattan saklanmadım.
Üzüldüm, kırıldım, ağladım... Ama bir şekilde atlattı. Ve kalbim yeniden birilerine çarptı. Hayat devam ediyor. Siz de akışa teslim olun. Ben öyle yaptım. Yani gidene bitene üzüldüm ama yeni gelene de yer açtım.
Genişletmek için tıkla...
Tesekkür ederim umutlandım
 
5 senelik iliskim bittikten sonra günlerce açlık grevi yapmıştım resmen sadece sigara içiyordum ve ağlıyordum. Sanirim bu kendimi öldürmeye çalışma bicimimdi:) sonra eşimle tanıştım yasadigim seyin aşkla alakası olmadığını gördüm. Yani geçiyor. Unuttuğunu bile unutuyor insan :)
 
Ogretmenhanimg .!.:
5 senelik iliskim bittikten sonra günlerce açlık grevi yapmıştım resmen sadece sigara içiyordum ve ağlıyordum. Sanirim bu kendimi öldürmeye çalışma bicimimdi:) sonra eşimle tanıştım yasadigim seyin aşkla alakası olmadığını gördüm. Yani geçiyor. Unuttuğunu bile unutuyor insan :)
Genişletmek için tıkla...
Ya gercekten mi kac yaşındaydiniz ayrıldığınızda süreç nasıl geçti. Bir baskasi icin açık veya kapalı değilim. Ama baskasi olmadan kendimi iyilestirmek kendi kendime yetmek istiyorum
 
Patilihayat .!.:
Ya gercekten mi kac yaşındaydiniz ayrıldığınızda süreç nasıl geçti. Bir baskasi icin açık veya kapalı değilim. Ama baskasi olmadan kendimi iyilestirmek kendi kendime yetmek istiyorum
Genişletmek için tıkla...
Ayrıldığımızda 23 yaşındaydım eşimle tanıştığımda 26 .
Yaklaşık 3 sene kimseyi istememiştim ama unutamadığım için değil evlilik niyetiyle yaklaştığım için
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X