- 11 Eylül 2011
- 442
- 323
- 158
Bir eğitimci olarak şimdiden yıllar sonrasını düşündüğümden büyük endişe duyuyorum. Evet herkesin çocuğu çok kıymetlidir, eşsiz ve özeldir. Ama ebeveynler olarak çocuğunu şımartarak, her istediğini kabul ederek, sürekli poh pohlayarak yetiştirmek o çocuk için ailenin bilmeden verdiği en büyük zarardır. Örneğin bir oyun oynarken çocuk oyunun bir oyun oldugunu kabul etmeli, kaybetmeyi de bilmeli, her zaman kazanan olmasa da durumu kabullenebilmeli. Biz de böyle miydik bilmem ama şimdiki çocuklar paylaşmayı bilmiyor, hep ben diyor, egolar en üst seviyede geziyor. Durum böyle olunca da çocukta gelişmesi istenen güzel vasıflar bir türlü gelişmiyor. Bu çocuklar bizim elimize belli bir önceki yaşantıyla geliyorlar ve aile yaşantılarını muhakkak sınıfa taşıyorlar.bir öğretmen olarak da bencil, egosu yüksek ve paylaşmayı bilmeyen çocukların sınıfta da sıkıntı yaşadıklarını görüyorum.
Bir dert değil belki ama bir rahatsızlık bu Lütfen anne babalar olarak çocuklarımıza yoku hayırı paylaşmayı hep ben dememeyi de öğretmeliyiz.bazen kaybedebileceğini de her zaman kazanan olamayacıgını da küçük yaşlarda öğretmeliyiz ki yaşamın bütününde zorluk çekmesin
Saygılarımla
Bir dert değil belki ama bir rahatsızlık bu Lütfen anne babalar olarak çocuklarımıza yoku hayırı paylaşmayı hep ben dememeyi de öğretmeliyiz.bazen kaybedebileceğini de her zaman kazanan olamayacıgını da küçük yaşlarda öğretmeliyiz ki yaşamın bütününde zorluk çekmesin
Saygılarımla