Adamın hazır değilim demesine takıksınız.
Hazırım dese işsiz güçsüz, size doğru düzgün değer vermediğini benim buradan fark ettiğim bir adamla, sırf yaşınız 25 oldu diye evleneceksiniz.
Ailesi çalışmayan oğullarına ödül olarak mı ev alacak onu anlamadım.
Çalışmayan adamdan gereksiz adamdır. Ailesinin kendisine ev almasına bel bağlayıp orada yalnız yaşama hayalleri kuran bir adamı kapımın önünden dahi geçirmezdim.
Gerçi aynı mantıkla erkek olsam sürekli "ne zaman evlancaasss" tarzındaki bir kadını da kapımdan geçirmezdim, buradan bakınca evlilik meraklısı, vasıfsız duruyorsunuz.
Evlenip boşanmak mesele değil, benim eşimin de ikinci evliliği ama çocuğu olan bir adamla evlenmek herkesin harcı değil. Şahsen ben o kadar olgun olduğumu düşünmüyorum. Çocuğun şu anda annesiyle yaşıyor olması da her zaman öyle olacağını göstermez.
Ayrıca illa evlilik istemek zorunda değil. Adam bir kere evlenip boşanmış, babalığı da tatmış. Evlenmemeyi de seçebilir gayet.Eşim beni ikna etmese (ki 30 yaşımdaydım ama sizin gibi evde kalmış hissetmiyordum) benim kesinlikle niyetim yoktu evlenmeye, "elbet bir gün isteyecek" düşünceniz biraz züğürt tesellisi.
Daha önce de söyledim, elin herifini nikah masasına oturtma hayalleri yerine oturup ders çalışıp sizin için daha iyi olur. Ama sizde o durum yok. Bu aymazlıkla atanabileceğinizi de düşünmüyorum.
Siz bodoslama mutsuzluğa ve başarısızlığa gidiyorsunuz. Açtığınız her konu bunu destekliyor.
