Hiç terapi gördünüz mü?
Bir ara sizin konularınızı okumuştum. Sanki önce bir şeyi elde etmek için çok çabalıyorsunuz, çok istiyorsunuz ama elde edince sizin için önemini yitiriyor? Eminim ki yurtdışına ilk gittiğinizde çok istemişsinizdir, şu an Türkiye' ye dönmek tek arzunuz. Sonra zorla evlenmediyseniz eşinizle evlenmek istemişsiniz, şimdi eşiniz ve evliliğinizden umudunuz yok. Ailenizin yanına dönmek istemiyorsunuz çünkü gidince abinizdi sanırım ondan rahat edemiyorsunuz ama yurtdışına dönünce de ailemden uzağım diye ağlıyorsunuz. Çocuk sahibi olmak için uğraşmış ve çok istemişsiniz konularınız var, sonra da anne olmayı beceremediğinize, kızınızın babaya çok düşkün olduğuna dair konularınız var. Benim anladığım sanki siz kafanızda kurduğunuz daha iyi bir şeyin peşinden gidiyorsunuz ama gerçekte o şey hayalleriniz gibi olmayınca sizin için önemini yitiriyor ve alternatifi daha iyi gözüküyor gözünüze.
Ayrıca etrafınızdaki herkes, aileniz, eşiniz, iş arkadaşlarınız, patronunuz herkes size karşı olamaz. Herkes kötü ve problemli olamaz. Siz bir döngü içerisindesiniz ve bundan çıkmak istemiyorsunuz. Buna sebep olarak da başkalarını suçlamak daha kolay geliyor. Çünkü bu sizin konfor alanınız. Konfor alanımız bazen bizi içten içe öldürür ama yine de konfor alanımızdan çıkamayız. Bilmediğimiz bir zorluk, bildiğimiz zorluktan daha korkutucu gelir.
Siz ne yaparsınız bilemem. Bu konuda menfaati düşünülmesi gereken tek kişi kızınız. Kızınız sağlıklı, mutlu, maddi manevi yeterli bir ebeveyn ile büyümeyi hak ediyor, bu hangisi olursa olsun.
