sinirliyim bugün

yitipgiden

h
Kayıtlı Üye
25 Şubat 2021
89
80
21
Bir süredir buraya da uğramıyordum ama yine dolu hissettiğim bir an oldu. Ben bunu yazarken saat 12 ve şimdiden yıkıcı iki haber aldım. Evet günlerim böyle geçiyor. Daha bir şey kapanmadan diğeri gerçekleşiyor... Ben hep çok optimist biri oldum hatta tüm bunlar olurken bile bunları içimde ve bu blogta yaşayıp insanların yanında yine pozitif kaldım ama şimdi o enerjimi korumakta zorlanıyorum galiba. Öte yandan herkeste çok anlayışsız. Kendilerinin tırnağı kırılsa üç saat dırdır edecek insanların bana gelip ''Ya böyle yapma, şöyle yapma, geçecek.'' demesi inanılmaz trajikomik. E evet ben çocuk değilim zaten geçecek biliyorum, nelerin üstesinden geldim de bir şey olurken de taş değilim ya duygusuz kalamam. Bu kadar insan psikolojisinden bi'haber insanlarla muhatap olduğuma bazen inanılmaz sinirleniyorum. Herkesi zorlayıp üzecek şeyler değişir ve ben bunları konuşmuyorsam bir zahmet bana da kimse konuşmasın. Dedem öldü, daha yas tutamadan annem yoğun bakıma alındı, ona bakarken korona oldum, kuzenlerim de korona oldu, erkek arkadaşım da oldu, ayrıca derste hocayla sıkıntı yaşadım ve artık patlamak üzereyim. Sabrım böyle zorluyor, öfkem tavan yapmış ama çıkıp biri diyor ki ''İsyan etme :KK70:D''
HAYIR KARDEŞİM BU İSYAN ETMEK DEĞİL AMA ARTIK PATLAMAK ÜZEREYİM ANLASANA!
Cahilce cümleler kurmak yerine empati yapsana. Yani bu halde olsan ne duymak istersin, ona göre davran işte ama yok asla anlayışlı değiller
 
Başınız sağ olsun ve geçmiş olsun.

Herkesin aynı anlama-empati yapma kapasitesinde olduğunu varsayarak beklenti yapmamanız ilk tavsiyem, "Anlamalı" dediğiniz noktada sadece öfkenizi katmerlersiniz ve bir iki kişinin davranışını genellerseniz (Herkes anlayışsız diyerek mesela), insanlardan farkında olmadan kendinizi uzaklaştırmaya, yalnızlaştırıp uçurum arttırmaya da başlarsınız.

Gerek yok; demek onun kapasitesi bu, görünürde teselli yöntemi size oranla sığ/ezber kalıyor, arkadaşlığınız da ona göre bi aralıkta devam eder, size hangi yönü iyi geliyorsa o yönü ile hayatınızda olur, gerisi için onu muhatap almazsınız, olur biter. Aslında öfkenizi kendiniz tırmandırıyorsunuz bir miktar.
 
Son düzenleme:
başınız sağ olsun, geçmiş olsun

bunun dışında yazacak bir şey bulamadım zira cidden ne denmesini beklediğinizi somutlayamadım

hani diyorsunuz ya empati yapsın ne duymak ister

geçecek zaman her şeyin ilacıdır dışında hiçbir cümle beni ikna etmez
 
Dediğiniz gibi tipler var maalesef. İnsan daha çok sinirleniyor.
Gereksiz şükürcü tipler. Yüzüne tükürseler "olsun ağzımın içine tükürmediler, şükür" der mesela. Bir de "bu da senin sınavınmış" tayfası var, sınavsız yaşayanlara gözü takılıp neden onlar sınavsız, rahat yaşıyor diye sormaz hiç.

İnsan hislerini içine attıkça daha çok streslenir, gerilir. Canınızın istediğini söyleyin, içinizde kalmasın.
 
Öyle bir yazmışsınız ki kimse cevap yazmamış teselli sözcükleri duymak istemediğiniz için :KK70: normali bu ama şimdi empati yaptım diyelim tüh vah olmaz böyle desem bu seferde yangına körükle gidiyor dersiniz 😁
 
Benim çocuğum yoğun bakımdayken bana üzülme deyip çocuğunun öğretmeni değişti diye dünya yıkılmışcasina hareket edenler geldi aklıma. Sizi çok iyi anladım insan ne kadar pozitif olursa olsun bazen daralabiliyor. İnsan olmanın gerekliliği bu galiba.
 
Belki başka şeyler bekliyorsunuz ama insanlar ne desin ki?
Evet başımıza ne gelirse gelsin isyan etmek her şeyi daha kötü hale getiriyor ben de böyle düşünüyorum.
Ha bu demek değil ki her şey çok güzel deyip kahkahalar atın
Tamam ağlayın üzülün bunlar da insana dair.. Bu duygular da yaşanmalı. Öfke de duyabilirsiniz bu da çok insancıl ama insanlara diyecek bir şey bırakmıyorsunuz bazen.
Kimsenin kötü niyetle söylediğini düşünmüyorum ben
Bazen burada öyle konular açılıyor ki kimse birbirine destek olmasın artık diye düşünüyorum.
 
Bir süredir buraya da uğramıyordum ama yine dolu hissettiğim bir an oldu. Ben bunu yazarken saat 12 ve şimdiden yıkıcı iki haber aldım. Evet günlerim böyle geçiyor. Daha bir şey kapanmadan diğeri gerçekleşiyor... Ben hep çok optimist biri oldum hatta tüm bunlar olurken bile bunları içimde ve bu blogta yaşayıp insanların yanında yine pozitif kaldım ama şimdi o enerjimi korumakta zorlanıyorum galiba. Öte yandan herkeste çok anlayışsız. Kendilerinin tırnağı kırılsa üç saat dırdır edecek insanların bana gelip ''Ya böyle yapma, şöyle yapma, geçecek.'' demesi inanılmaz trajikomik. E evet ben çocuk değilim zaten geçecek biliyorum, nelerin üstesinden geldim de bir şey olurken de taş değilim ya duygusuz kalamam. Bu kadar insan psikolojisinden bi'haber insanlarla muhatap olduğuma bazen inanılmaz sinirleniyorum. Herkesi zorlayıp üzecek şeyler değişir ve ben bunları konuşmuyorsam bir zahmet bana da kimse konuşmasın. Dedem öldü, daha yas tutamadan annem yoğun bakıma alındı, ona bakarken korona oldum, kuzenlerim de korona oldu, erkek arkadaşım da oldu, ayrıca derste hocayla sıkıntı yaşadım ve artık patlamak üzereyim. Sabrım böyle zorluyor, öfkem tavan yapmış ama çıkıp biri diyor ki ''İsyan etme :KK70:D''
HAYIR KARDEŞİM BU İSYAN ETMEK DEĞİL AMA ARTIK PATLAMAK ÜZEREYİM ANLASANA!
Cahilce cümleler kurmak yerine empati yapsana. Yani bu halde olsan ne duymak istersin, ona göre davran işte ama yok asla anlayışlı değiller
Cahil değilim aksine bu konularda çoğunluktan daha farklı bakış açısına sahibim. Ama en doğru teselli cümlesi olarak beğenmeseniz de"geçecek" diyorum. Çünkü aksi mümkün olmayan tek doğru bu. Sonsuza kadar ne devam etmiş ki bu etsin. Evet yoracak, üzecek, kıracak ama geçecek.
Demir yanmadan demir olmaz, insanda canı acımadan hayat tecrübesi edinmez. Değişmez kuraldır. Her şey güllük gülüstanlıkken durum düşünmezsin, güçlenmezsin, değişime gerek duymazsın çünkü.
Tüm bu yaşananların size ne kattığına ne öğrettiğine bakın. Edindiğiniz tecrübeye odaklanın. Hayatta hiç bir şey tesadüf değildir.
 
X