Siz de hiç tecrübelerinizden utandınız mı?

Allah "Eger hicbiriniz bir hata yapmasaydiniz, sizi yok edip yeniden yaratirdim" diyor. Hata yapmayan yok ki. Hepsi bir tecrube.
Anlayamadigim bu hatandan dolayi kendini cezalandirman. Ben mi yanlis anladim? Dunya kadar kitap okusak da, ders alsak da edindigimiz tecrube kadar ders veremezdi bize.
Benim de tum uyarilara, ailemin istememesine ragmen yaptigim bir yanlis evlilik ve sonrasinda bir bosanma hikayem var. Ancak kotu de olsa bana verdigi buyuk bir hayat dersi var. Tek hatam da bu degil. Yanlis arkadasliklarim, yanlis yaptigim su an aklima gelmeyen bir suru sey var. Bizi biz yapan yaptigimiz hatalarin toplami aslinda. Kendini affetmelisin.
 
:KK70:Bir keresinde ben de benden yaşça küçük olan kuzenime bakmıştım, çocukluğunu bilirim, kesinlikle o anlamda değil ama böyle "ne yakışıklı çocuk oldu bu böyle" diye baştan aşağı süzüyordum ki yengemin bana bakışını yakaladım; böyle sözsüz bir iletişim oldu o an sanki yengem o anlamda baktığımı düşünmüş gibi oldu, ay o an da ben çok utanmıştım :)
😂
 
hiçbir üzücü olay yaşamadan bugünkü bakış açımıza gelseydik hayat çok sıkıcı olurdu. ayrıca insan ne yaşarsa yaşasın -yüz kızartıcı bir suç olmadığı takdirde- yaşadıklarından utanmamalı.
yaptıklarından utanmak bana göre kendine güvenmemek ve bundan sonra yapacaklarının da arkasında duramayacak olmaktır.
güçlü olup insan önce kendisini hataları ile sevip kabul etmeli ve hatta yeri geldiğinde hatalarını ti'ye alabilmeli. yoksa hayat çekilmez, sıkıcı olur.
ya biliyor musunuz bunu ben de düşünüyorum esasında. çok doğru söylüyorsunuz. Hiç kötü şey yaşamadan şuanki düşüncelerime sahip olsaydım değerini bile bilmezdim ki bu düşüncelerin. Şükürler olsun çok büyük hatalarım yok yüz kızartıcı tarzda. Sadece birilerini kendimden gibi görüp zaaflarımı, onun kullanabileceği şeyleri anlatmak.. kendimi güçcsüz, zayıf göstermek.. ki bu da doğrudan benim hatam değil böyle bir şeyi kullanacak kadar karaktersiz olmaları zaten.

Ya ben de bu durumla ilgili konu açmayı düşünmüştüm bugün üzerine denk geldi. Yaklaşık 2 yıldır çok iyi anlaştığımı düşündüğüm insanlarla arama soğukluk girdi. Ortada büyük bir sebep de yok. Sıkıntı tek bir kişiyle uzaklaşmam. Onunla aramızda sorun olunca diğer arkadaşlarımla da soğuduk. Düşününce bu arkadaşlık daha çok benim fedakarlıklarım ve çabalarımla ilerliyormuş onu fark ettim. Şimdi haksızlığa uğramış gibi hissediyorum gerçekten çok üzülüyorum. Bu durumu nasıl aşabilirim. Sürekli birbirimizi görüyoruz ve eskisi gibi de olmamayı kabullenemiyorum :KK43:

sizin çabanızla ilerliyorsa zaten hatta bu durumu sorguluyorsanız zaten bir arkadaşlık yokmuş. ben de benzerlerini yaşadım. Kim size nasıl yaklaşıyorsa aynı şekilde olmalıymış. ne bir adım ileri ne geri.. yoksa olmuyormuş. anlaşılabilmek için kendini basitleştirirsen o şekilde kalıyormuşsun. o yüzden basitleşmek yok, zor olarak kalacaksın anlayan seni o şekilde anlar

Benim de modum insanların davranışına göre değişiyor ve bu durumdan aşırı rahatsızım. Siz takmamayı başarabiliyor musunuz artık? Bu durumu nasıl aştını?

Eskiye göre daha iyiyim ama arada bir yine oluyor.. Önceden tamamen odaklardım kendimi. şu neden öyle dedi bu neden böyle baktı vs. niye yapıyordum bilmiyorum cok cok zararlarını gördüm bu davranışın. Adım takıntılı olarak kaldı hatta. Şimdi biri gelip bir şey dese önce kendisine bakıyorum değer mi söyleyeceğim bir kelime için yorulmama diye. Bir şeyleri yaşaya yaşaya ulaşıyorsun sanırım bu kafaya. ama yine de biraz daha zamana ihtiyacım var. daha cok şeyler yaşayacağım ama şaşırmayıp her şeyin olabileceğini de kabullenmem şart

Bu kadar mükemmeliyetçi olursan hiç mutlu olamazsın

Katılıyorum kesinlikle. olduğu kadar, bu kadar olabiliyormuş demeyi öğrenmem lazım..
Anlayamadigim bu hatandan dolayi kendini cezalandirman. Ben mi yanlis anladim? Dunya kadar kitap okusak da, ders alsak da edindigimiz tecrube kadar ders veremezdi bize.
Benim de tum uyarilara, ailemin istememesine ragmen yaptigim bir yanlis evlilik ve sonrasinda bir bosanma hikayem var. Ancak kotu de olsa bana verdigi buyuk bir hayat dersi var. Tek hatam da bu degil. Yanlis arkadasliklarim, yanlis yaptigim su an aklima gelmeyen bir suru sey var. Bizi biz yapan yaptigimiz hatalarin toplami aslinda. Kendini affetmelisin.

çok doğru anlamışsınız. bir olayda suçsuz bile olsam önce kendimi suçluyordum. asla bilmiyordum değerimi. ama şimdi biliyorum. göremeyene yüzümü duyamayana sözümü süslemiyorum. anlayabilecek olan beni her şekilde anlar deyip kimseye kendimi açıklamak zorunda hissetmiyorum. Önceden cok yapardım bunu :{
Yanlış olan her şeyi hayatımdan yavaş yavaş çıkardım. Arkadaşı, düşünceyi her şeyi.. Bu tecrübeler sayesinde bu kafayım ve onlardan utanmamalıyım
 
ya biliyor musunuz bunu ben de düşünüyorum esasında. çok doğru söylüyorsunuz. Hiç kötü şey yaşamadan şuanki düşüncelerime sahip olsaydım değerini bile bilmezdim ki bu düşüncelerin. Şükürler olsun çok büyük hatalarım yok yüz kızartıcı tarzda. Sadece birilerini kendimden gibi görüp zaaflarımı, onun kullanabileceği şeyleri anlatmak.. kendimi güçcsüz, zayıf göstermek.. ki bu da doğrudan benim hatam değil böyle bir şeyi kullanacak kadar karaktersiz olmaları zaten.



sizin çabanızla ilerliyorsa zaten hatta bu durumu sorguluyorsanız zaten bir arkadaşlık yokmuş. ben de benzerlerini yaşadım. Kim size nasıl yaklaşıyorsa aynı şekilde olmalıymış. ne bir adım ileri ne geri.. yoksa olmuyormuş. anlaşılabilmek için kendini basitleştirirsen o şekilde kalıyormuşsun. o yüzden basitleşmek yok, zor olarak kalacaksın anlayan seni o şekilde anlar



Eskiye göre daha iyiyim ama arada bir yine oluyor.. Önceden tamamen odaklardım kendimi. şu neden öyle dedi bu neden böyle baktı vs. niye yapıyordum bilmiyorum cok cok zararlarını gördüm bu davranışın. Adım takıntılı olarak kaldı hatta. Şimdi biri gelip bir şey dese önce kendisine bakıyorum değer mi söyleyeceğim bir kelime için yorulmama diye. Bir şeyleri yaşaya yaşaya ulaşıyorsun sanırım bu kafaya. ama yine de biraz daha zamana ihtiyacım var. daha cok şeyler yaşayacağım ama şaşırmayıp her şeyin olabileceğini de kabullenmem şart



Katılıyorum kesinlikle. olduğu kadar, bu kadar olabiliyormuş demeyi öğrenmem lazım..


çok doğru anlamışsınız. bir olayda suçsuz bile olsam önce kendimi suçluyordum. asla bilmiyordum değerimi. ama şimdi biliyorum. göremeyene yüzümü duyamayana sözümü süslemiyorum. anlayabilecek olan beni her şekilde anlar deyip kimseye kendimi açıklamak zorunda hissetmiyorum. Önceden cok yapardım bunu :{
Yanlış olan her şeyi hayatımdan yavaş yavaş çıkardım. Arkadaşı, düşünceyi her şeyi.. Bu tecrübeler sayesinde bu kafayım ve onlardan utanmamalıyım
Neden utancaksin ki? Kimse mukemnel degil. Kendine oyle bir eziyet ediyorsun ki sanki birinin canini akmis gibi. Yapma boyle insaniz ve hata yapma luksumuz var.
 
Ben de sizin gibi zamanla herkesten uzaklaştım. İnsanlardan bıkıyoruz ama onlarla da yaşamak zorundayız esas bu çok can sıkıcı.Dalıp gidiyorum ben de. Tecrübelerinizden utanmayın onlar yüzünden değil onlar sayesinde güçlüsünüz aslında.
 
Geçenlerde biyere okudum şöyle diyordu 'acaba şu kişiyle arkadaş olmaktansa kitap okusam bana daha çok şey kazandırır mı' bundan sonraki kuracağım arkadaşlıklara bu gözle bakmanı sağlayacak çok hoşuma gitti
 
Back
X