1 yıldır nişanlıyım. dogma buyume ailem gibi bende izmirliyim. izmir kültürüyle yetısmıs bırı olarak salak gıbı gıdıp dogulu bı erkege asık oldum. hayatımı herseyımı onun ıstedıgı gıbı degıstırdım. gıyım tarzım davranıslarım en yakın arkdaslarımı bile. o kadar kıskanckı universite de son yılım olmasına ragmen gıtmemı ıstemedı evden cıkmamı ıstemıyor salaklık bendekı herseye tamam dememde. ask gözumu kor etmıs yeni anlıyorum. yalnız yasadıgı ıcın evını emızlememı ıstıyo bı ınsan her allahın gunu bunu nasıl ısteyebılır ? yapıyorum yıne yaranamıyorum temızlemezsen senı dısarı cıkarmam diyor bana. mecbur temızlıyorum cıkabılcegım cevremde bır kısı bıle yok. artık o kadar sıkıldım kı napıcagımı bılemıyorum. yazın dugunumuz var aılem herkes hazırlık ıcınde. o kadar elım kolum baglanmıskı okul nasıl gerı donucem aıleme ne dıcem okulumun uzadıgını aılem bılmıyor iş derdi desen ayrı cevremde aılemden baska kımse yok sanki ona mecburmusum gıbı hıssedıyorum butun ozguvenımı herseyımı aldı benden siz olsanız napardınız ?