Siz olsaydınız ne yapardınız?

Maverick54 .!.:

Haftada bir veya iki mi... Gercekten size psikolojik siddet uyguluyor. Siz iyi niyetlisiniz de ona uyum saglamaya calisiyorsunuz ama bu sirada sizden, kisiliginizden cok sey gidiyor. Onun kurallarina göre oynamayin onun daha cok yüzünü görürsünüz bence. Siz uyum sagladiginiz icin size diger yüzünü tam göstermemis anneniz geldiginde bir patlak vermis. Ayrica biraz sinsi buldum esinizi. Bilgisayari teli ortada gezer saklamaz falan diyorsunuz ya, bunlari size basakalkmak icin yapiyor olabilir. En ufak sikayet etseniz bak baskalarinin kocasi pc yi saklar benimki ortada, bak baskasi telini göstermez ben sana ortaya birakiyorum, bak seni aldatiyo muyum, ne erkekler var bana dua et bak sana yardim ediyorum kim yapar falan diye size basakalkmaya önceden düzenek hazirlayacak kadar sinsi. Yeri geldiginde sizde basakalkin. Mesela öyle bisey derse kendini hakli cikaracak seyler söylerse, hemen cvp verin valla anneme geldiginde böyle davranan biri bütün evi temizlesen umrumda olmaz deyin. Ya da sen anneme böyle yaptin ya agzinla kus tutsan yaranamazsin deyin. Baska yerlerden baskilayip suclarini kapatmaya calisiyor. Baska yönden mükemmelmis gibi davranmaya calisiyor. Aman dikkat edin. Bu adamin diger bir yüzü var bnce cok tehlikeli

Genişletmek için tıkla...

Cookiebox .!.:

Yalnız ikimizken hiçbir sorun yok, ben çok abartıyorum ne sıkıntılar yaşayanlar var diyordum hep.Annem gelince silkelendim bir ne oluyor dedim. Yukarıda bazı kızların yazdıkları gibi ben iyiysem o iyiymiş onu anladım.

Genişletmek için tıkla...

turuncupijama .!.:

Kendinize kurduğunuz dünyayı sağlıklı buluyorsanız böyle devam edin.

Eşiniz resmen gözümde psikopat film karakteri olarak canlandı...
o kadar profesyonel işlemiş ki sizi, durumunuzun farkında bile değilsiniz.
Ne demek kimseyle görüşmemek, yalnız bırakılmak, anne-kız kardeş ile telefonda konuşturmamak,eve gelen annenizi kovmaktan beter etmek, üstüne de iyi insan... bravo ne diyeyim..

Genişletmek için tıkla...

saraykedisi .!.:

kayınvalideniz ve görümceniz iyi olabilir ama eşiniz dünya iyisi biri değil.
Çalışma dediği zaman sorgulamalıydınız.
Herkesin dini, ahlaki perspektifi farklı bu yüzden herkes farklı yorum yapabilir
kıskançlıkla ilgili bana hiç normal gelmedi mesela. kadın arkadaşlarınızın bile olmaması.
Erkek çocuğu gibi giyinmeniz?
sizi yok sayıyor.
Siz çok pasif kalmışsınız sanki? tartışma oluyor mu? o kızınca nasıl bir durum oluyor "tamam özür dilerim" mi diyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Cookiebox .!.:

Ben 30 yaşında bir kadınım.35 yaşında eşim 3 yıllık evliyiz.Eşim dünya iyisi bir insan.Evine,bana çok bağlı.Bensiz bir plan yapmak istemez.Dışarıda gözü yoktur.Evde ihtiyacım olan her konuda yardımcıdır.Gizli saklı işleri yoktur.Sosyal medya falan pek ilgisini çekmez.Telefonları,tableti hep ortadadır.Düzgün bir işi var,geliri iyi çok şükür.Ailesi benden sonra gelir.Birlikte birşey yapalım,beni istediğim bir yere götürsün mesela ondan mutlusu yok.

Mükemmel bir kayınvalidem var.Beni çok sever hatta oğlundan fazla sevdiğini hissederim hep.Hiçbirşeye karışmaz,fikrini sorarsak ta hep benden yana olur.Davet etmesek asla gelmez rahatsızlık vereceğini düşünür.
Çok tatlı bir görümcem var.Cana yakın.Arkadaş gibiyiz.Çok seviyorum.Çoğu kişinin şikayet ettiği konularda kusursuz mutluyuz.

Ben evlendiğimde çalışıyordum,şehir değişikliği oldu tayin durumu yoktu işten ayrıldım.Sonra eşim çalışmamı istemedi pek.Sana bırakıyorum ama istemiyorum dedi.Ben de çok üstüne düşmedim açıkçası.Bununla ilgili de bir sorun yaşamadık.

Eşim çok kıskanç.Hiç arkadaşım olmasına izin vermiyor.Kadın arkadaş bile.Tüm arkadaşlarımı uzaklaştırdı benden.Ailemle sık görüşmemi istemiyor.Telefonda konuşmama dahi surat asıyor.Sürekli onun dedikodusu yaptığımızı sanıyor sanırım.Kız kardeşlerim var,canlarım onlarla bile dertleşemez oldum.Benim bir şey anlatmam bir yana onlar anlatınca bile sana ne onların hayatından sana neden anlatıyor,bugün o anlatır yarın sen anlatırsın,özel hayat diye bir şey var diye kızıyor hemde ne kızmak...

Giyim kuşamıma karışıyor.Erkek çocuklar gibi giyinsem hoşuna gidiyor dikkat çekmem diye.

Ailem evime gelemiyor eşimden çekiniyorlar.Surat yapıyor çünkü ya da odasına geçip kitap okuyor çıkmıyor odasından.3 yıllık evliliğimde annem 1 kez gelebildi evime 4 günlük oda.Ayrı şehirlerdeyiz ve giderken bana bir daha hastalığın bir şeyin olur ancak öyle gelirim,gelmem dedi.

Çok uzun yazdım ama sonlandırayım,annem geldiğinde ona başımızdan geçen bir olayı anlattım,annemde yemek yerken laf arası o konuyu söyledi ki gülüp geçilecek birşey. Eşim beni diğer odaya çağırdı ve demediğini bırakmadı demek ki sen herşeyimzi annene anlatıyorsun. Mahalle dedikoducuları gibi dedi.Aileni istiyorsan onların düzeninde yaşayacaksan topla valizini çık git dedi hatta küfür etti.3 yılda ilk kez oldu böyle birşey.Tanıyamadım eşimi. Annem anladı çünkü ağladım tutamadım kendimi,eşim onu istemiyor o yüzden bana kızdı sandı ve gideyim ben siz huzursuz olmayın dedi.ertesi sabah gitti ve giderken eşin seni çook ezmiş bambaşka bir insan olmuşsun dedi.Ben hiç farkında değildim.

Evet,şimdi ne yapacağımı bilmiyorum.Eşim bin pişman ve hiç olmadığı kadar üstüme düşüyor.eviyor biliyorum,Ben de seviyorum ama hayat böyle kimsesiz,yalnız ailesiz geçer mi hep bunu düşünüyorum.

Konuş anlat çözmeye çalış ya da terapiste gidin demeyin bunlar denenmiş ve sonuç alınamamıştır.

Siz olsanız ne yapardınız? Boşanmayı düşünür müydünüz?

Genişletmek için tıkla...

Cookiebox .!.:

Ben 30 yaşında bir kadınım.35 yaşında eşim 3 yıllık evliyiz.Eşim dünya iyisi bir insan.Evine,bana çok bağlı.Bensiz bir plan yapmak istemez.Dışarıda gözü yoktur.Evde ihtiyacım olan her konuda yardımcıdır.Gizli saklı işleri yoktur.Sosyal medya falan pek ilgisini çekmez.Telefonları,tableti hep ortadadır.Düzgün bir işi var,geliri iyi çok şükür.Ailesi benden sonra gelir.Birlikte birşey yapalım,beni istediğim bir yere götürsün mesela ondan mutlusu yok.

Mükemmel bir kayınvalidem var.Beni çok sever hatta oğlundan fazla sevdiğini hissederim hep.Hiçbirşeye karışmaz,fikrini sorarsak ta hep benden yana olur.Davet etmesek asla gelmez rahatsızlık vereceğini düşünür.
Çok tatlı bir görümcem var.Cana yakın.Arkadaş gibiyiz.Çok seviyorum.Çoğu kişinin şikayet ettiği konularda kusursuz mutluyuz.

Ben evlendiğimde çalışıyordum,şehir değişikliği oldu tayin durumu yoktu işten ayrıldım.Sonra eşim çalışmamı istemedi pek.Sana bırakıyorum ama istemiyorum dedi.Ben de çok üstüne düşmedim açıkçası.Bununla ilgili de bir sorun yaşamadık.

Eşim çok kıskanç.Hiç arkadaşım olmasına izin vermiyor.Kadın arkadaş bile.Tüm arkadaşlarımı uzaklaştırdı benden.Ailemle sık görüşmemi istemiyor.Telefonda konuşmama dahi surat asıyor.Sürekli onun dedikodusu yaptığımızı sanıyor sanırım.Kız kardeşlerim var,canlarım onlarla bile dertleşemez oldum.Benim bir şey anlatmam bir yana onlar anlatınca bile sana ne onların hayatından sana neden anlatıyor,bugün o anlatır yarın sen anlatırsın,özel hayat diye bir şey var diye kızıyor hemde ne kızmak...

Giyim kuşamıma karışıyor.Erkek çocuklar gibi giyinsem hoşuna gidiyor dikkat çekmem diye.

Ailem evime gelemiyor eşimden çekiniyorlar.Surat yapıyor çünkü ya da odasına geçip kitap okuyor çıkmıyor odasından.3 yıllık evliliğimde annem 1 kez gelebildi evime 4 günlük oda.Ayrı şehirlerdeyiz ve giderken bana bir daha hastalığın bir şeyin olur ancak öyle gelirim,gelmem dedi.

Çok uzun yazdım ama sonlandırayım,annem geldiğinde ona başımızdan geçen bir olayı anlattım,annemde yemek yerken laf arası o konuyu söyledi ki gülüp geçilecek birşey. Eşim beni diğer odaya çağırdı ve demediğini bırakmadı demek ki sen herşeyimzi annene anlatıyorsun. Mahalle dedikoducuları gibi dedi.Aileni istiyorsan onların düzeninde yaşayacaksan topla valizini çık git dedi hatta küfür etti.3 yılda ilk kez oldu böyle birşey.Tanıyamadım eşimi. Annem anladı çünkü ağladım tutamadım kendimi,eşim onu istemiyor o yüzden bana kızdı sandı ve gideyim ben siz huzursuz olmayın dedi.ertesi sabah gitti ve giderken eşin seni çook ezmiş bambaşka bir insan olmuşsun dedi.Ben hiç farkında değildim.

Evet,şimdi ne yapacağımı bilmiyorum.Eşim bin pişman ve hiç olmadığı kadar üstüme düşüyor.eviyor biliyorum,Ben de seviyorum ama hayat böyle kimsesiz,yalnız ailesiz geçer mi hep bunu düşünüyorum.

Konuş anlat çözmeye çalış ya da terapiste gidin demeyin bunlar denenmiş ve sonuç alınamamıştır.

Siz olsanız ne yapardınız? Boşanmayı düşünür müydünüz?

Genişletmek için tıkla...