- 4 Ağustos 2014
- 2.230
- 798
- Konu Sahibi SmthngSmthng
- #1
yazacaklarım uzun olabilir şimdiden okuyanlara sabır diliyorum ve teşekkür ediyorum =) en başından ufak bir ayrıntı vereyim 1.5 yıl önce evliliğim dolayısıyla şehir değiştirdim geldiğimden beri şu an çalışmaya başladığım yer 4. iş yerim. farkındayım hızlı iş değiştiriyorum ama ilk 2 iş deneyimim zaten şehir değiştirmişim yeni evlenmişim yeni bir hayata alışmaya çalışıyorum bu sebeple evde boş boş oturmamak için zaten geçici olduğu belli olan işlerdi. neyse gelelim sadede. buradaki işime büyük hayallerle başladım. buradan yürür giderim başarılı olurum daha kurumsal bi yer falan filan. ama daha ilk haftada benim birimimin üstü dahi olmayan şirket sahibinin de akrabası olan bir bayan tarafından örselenmeye başladım. ilk başlarda yeni bir iş alışma devresi belki gerçekten hatam vardır diye üstelememeye çalışıyordum. ama son zamanlarda kendimden emin ve doğru yaptığımı da bildiğim benden kaynaklanmayan hatalar yüzünden çocuk gibi azarlanmaya başladım. kaldı ki gerçekten doğru düzgün iş yapmadığı halde kendisiyle çok iyi anlaştığını bildiğim ve gerçekten yapılmayacak hatalar yapan bir bayanın da güle oynaya benden de fazla maaş alarak çalışmaya devam ettiğini de biliyorum. bu ikiyüzlülüğü gördükçe daha da sinirleniyorum. bazen kafam atıyor lanet olsun diye çıkıp gidesim geliyor ama bu sefer de insanlar ne düşünür diye kafam bulanıyor. evet gelmişim 28 yaşına insanlar ne düşünürse düşünsün değil mi? ama olmuyor işte biliyorum eşim beni destekleyecektir ama o da sonuçta çocuk yapmaya karar vermişiz falan şimdi sırasımıydı diye geçirecektir kafasından. onu geçtim annem babam evhamlı insanlar bi de farklı şehirdeler, ben işten çıksam kafalarında kurmaya başlayacaklar ne yapcak bu çocuklar orda iştende çıktı bu kız bilmem ne. eşimin ailesi zaten ben çok iş değiştiriyorum diye şakayla karışık laf sokuyorlar. girdiğim firmayıda biliyorlar işte çok iyi firma sakın burdan çıkma diye ilk başta koşullandırdılar. şimdi ben burda yaşadıklarımı onlara anlatamam ki sonuçta anlatsamda yaşayan benim. anlamazlar. ya resmen sabahları işe gelmek istemiyorum ve akşamlarıda eve geldiğimde ne halim kalıyor ne keyfim. sürekli canım sıkkın sürekli yatıp uyumak istiyorum çünkü konuşmak istemiyorum. ya ne yapıyor da sen bu kadar bunalmışsın diyeceksiniz, en basit örnek ben daha başlamadan tasarlanmış bitmiş bir olay ben başladıktan sonra kullanılmaya başlanıyor ki ben bu şekilde kullanılırsa bu sağlam kalmayacak diyorum ayrıca kullanılmaya başlama sürecinde hafta sonları dahil olmak üzere deli gibi mesai yapıyorum, mesai verilmediğini de bile bile yapıyorum. sonuçta dediğim gibi de oldu dayanmadı, bana bu üstüm bile olmayan bayan ben söylemiştim dayanmayacağını diyip bi de suçu benim üstüme atıyo. ve elindeki telefonu masaya çarpmalar bağıra çağıra azarlamalar da cabası. bi de böyle ezer gibi yukardan bakarak konuşması! bu en ufak örneklerden birisi. biliyorum çalış ya da çalışma diyemezsiniz ama siz olsaydınız napardınız?
