Benim sevgilim de çooook düşündü ayrılmayı.. hep düşüncede kaldı eyleme geçiremedi garibim.. çok haklı nedenleri vardı taBiki.. çok zıtlaşiyorduk, çok inatlaşiyorduk, yürümüyordu tıkanıyordu.. ama sevdiği için Bi türlü ayrılamadı. hatta Bi keresinde ağlamıştı "ne senle yaşanıyor ne de sensiz oluyor" diye. nefret ettiği Bazı huylarım vardı. mesela çok cevap veriyodum çok tersliyodum azarlıyodum, deli oluyodu. cidden çok üzülmeye Başlamıştı. Beni çok seviyodu ama ilişkimiz onu mutlu etmiyodu, Ben Bazı huylarımı değiştirdim, o daha tahammülkar olmaya çalıştı falan düzelttik aramızı, şimdi Bana gereken fedakarliği gösterdiğim için teşekkür ediyor. olaBilir Böyle şeyler.. insan Bazen çok sevse de karşıdaki insanın öyle huyları vardır ki Ben Bu insanla Bi ömür nasıl geçirecem diye kara kara düşüneBilir. orda kendimize ayna tutmak lazım, cidden Bizde de eksiler varsa düzeltmek lazım.. ayy Benden ayrılmayı düşünmüş defolsun gitsin dersek kendimizi çoook mükemmelmişiz giBi göstermek olur Bu. ne yani Biz de dört dörtlük sevgili miyiz ? Böyle dönemlerde kendimize sormak lazım "Ben erkek olsam Benim giBi Bi kızla Birlikte olaBilir miyim" diye. Ben çok sordum ve cidden Bi çok huyumun çok itici olduğunu fark ettim.
