ben sizi anladım, pek çok yorum gibi daha dur ne ciddiyeti demeyeceğim...
çünkü zamanında bende sizin gibi hissediyordum.
hiçbir zaman öylesine biriyle birlikte olmayı seçmedim, ee bir deneyeyim demedim...
olacaksa bir tane olsun, tam olsun niyetiyle yaklaştım...
elbette kadere kısmete inanırım ama insanın niyeti de önemlidir.
ve lise 1 de hayatımı değiştiren bir oğlanla tanıştım...

kendisine fikirlerimi anlattım, benim gibi düşündü... evet düzgün olmalı ciddi olmalıydı..
15 yaşındaydık, ne kadar ciddi olunabilirdi?
bize de herkes derdi ki, ayrılırsınız... bu yaşta ciddi ilişki olmaz..
şimdi 21 yaşındayım ve o oğlan çocuğu büyüdü adam oldu..
işte ciddiydik... ciddi olmak hemen o gün gidip evlenmeyi gerektirmiyordu çünkü bizim mantığımızda...
düzenli bir ilişkiydi tercihimiz..
birlikte büyüdük...birlikte eğlendik, yeri geldi birlikte okulu astık, yeri geldi ygs var dedik oturup ders çalıştık...
ailemde bildi, ailesi de bildi.. ama tanıştırmaya kalkmadım o yaşlarda...

5 sene oldu birlikteyiz.. hala ne nişanlı ne sözlüyüz :) ama olsun niyetimiz var...
doğru zaman hala gelemedi ama olsun hayallerimiz var..
birlikte güzel vakit geçirmeyi başardıktan sonra,
her kavga da ayrılmaya kalkmadıktan sonra, fedakar olabildikten sonra,
hala da sevgi-saygıyı koruyabiliyorsan ilişki yürüyor...
iş sınırları doğru çizebilmekte,
doğru insanı bulmak kadar doğru insan olmayı da başarabilmekte...
umarım gönlünüzden geçen güzellikler gerçek olur..