• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sizce hangi yokluk,daha tahammül edilebilir?

Eşim yok, ilgi sorunum yok, bir yere giderken nereye diyen yok, kıyafetime karışan yok,
Çok yoğun bir günde, eve gelip akşama kadar yatsam, sebebini soran yok, bayramlarda gitmem gereken kayınvalidem, önce nereye gidilecek krizim yok, günde on saat uyuyorum ve uykumdan uyandıran yok, yemek yemek için yemek yapmak zorunda da değilim, arkadaş seçerken birine sormak zorunda da değilim.

Belki de buradaki kadınların çoğunun sorunları idi yukarıda değindiğim şeyler... Bu yüzden bekarlık sultanlıktır diyorlar;
öyle mi gerçekten?

-Sesiyle huzur bulacağım bir evladım yok, ilgi istediğim zamanlarda nazımı çekecek bir hayat arkadaşım yok, iş çıkışı gelen güzel bir mesaj yok,bana sarıldığında dünyaları verecek olan minik bi canavar da işten gelince eteklerime yapışmıyor, hatta sabah kalktığımda gözlerine bakacağım sevdiğim bir adam yok,kendi düzenim, renk renk çiçeklerle kendime göre döşediğim sıcak sevimli bir evimde yok, bayramlarda gezmek güzel de, o gezilerin sonunda yorulup bir kahve içeceğim, hayatıma aşk katan biri yok.

Diyeceğim o ki, hangisinin yokluğu daha tahammül edilebilir?

Sizce hangisi daha iyi ?

Bekarlıktan yana kullanıyorum oyumu :KK45:
 
Sesini duyunca cinnet geçireceğin çocuğun ya da esin de olabilir.seni aldatan esin de olabilir.
Goreceli bir konu ,
Kiminin duası kiminin bedduasi olabiliyor
Evliyim mutluyum çok şükür ama bekarken de çok mutluydum
 
Eşim yok, ilgi sorunum yok, bir yere giderken nereye diyen yok, kıyafetime karışan yok,
Çok yoğun bir günde, eve gelip akşama kadar yatsam, sebebini soran yok, bayramlarda gitmem gereken kayınvalidem, önce nereye gidilecek krizim yok, günde on saat uyuyorum ve uykumdan uyandıran yok, yemek yemek için yemek yapmak zorunda da değilim, arkadaş seçerken birine sormak zorunda da değilim.

Belki de buradaki kadınların çoğunun sorunları idi yukarıda değindiğim şeyler... Bu yüzden bekarlık sultanlıktır diyorlar;
öyle mi gerçekten?

-Sesiyle huzur bulacağım bir evladım yok, ilgi istediğim zamanlarda nazımı çekecek bir hayat arkadaşım yok, iş çıkışı gelen güzel bir mesaj yok,bana sarıldığında dünyaları verecek olan minik bi canavar da işten gelince eteklerime yapışmıyor, hatta sabah kalktığımda gözlerine bakacağım sevdiğim bir adam yok,kendi düzenim, renk renk çiçeklerle kendime göre döşediğim sıcak sevimli bir evimde yok, bayramlarda gezmek güzel de, o gezilerin sonunda yorulup bir kahve içeceğim, hayatıma aşk katan biri yok.

Diyeceğim o ki, hangisinin yokluğu daha tahammül edilebilir?

Sizce hangisi daha iyi ?
En guzel gunleriniz tadini cikarin.
 
Kendime göre döşediğim evimde huzurla yaşayacak yüreğim yok.
Çiçek yetiştirmeye kalksam solar giderler, kendime zor bakıyorum, onları kesin unuturum.

Canım sıkkın, mutsuz muyum içimi dökecek kimsem yok.
Koca peşine düştüğüm bu yerde işi yüzünden doğru düzgün koca bile yok ortada.
Hoş olsa da iki sarıl, üç öp bir yerden sonra mutlu olmaya bunlar tek başına yetmiyor.
Çocuk yapmaya cesaretim yok.
Bu evliliğin ömürlük olduğuna dair inancım yok.

Hasret var, gurbet var, endişe var, sabırsız bir bekleyiş var, bunalım var.

Var oğlu var.
Hangi varlık bundan daha can sıkıcı olabilir? :)
 
Bekarken mutluydum.Ama bekarken kendi anne ve babasiyla da mutsuz olanlar var.Her insanin kaderi iste.
Bekarken sadece kendi mutlulugum ivin vardim.simdi ise kendim disinda herkesin mutlulugu sanki gorevim olmus.
 
Bekarken bu kadar diplerde olmayida anlamiyorum. Bekarlik cok guzel birsey, flört etmek çok güzel. Hatta keşke esimle birazcik daha sevgili olarak kalsaydık. :KK70:

Evlilikte güzel ama anlattiginiz gibi tozpembe olacaginin bir garantisi yok. Benim esimde yattigima kalktigima karismaz, neden yemek yok, burasi niye daginik, annemde annem diyen bir tip değil ama yinede ailesel kaynakladı problemler yasadik mi yasadik zamanında, işsizlik oldu para sıkıntısı yaşadık ve bir evlilikte para sıkıntısı olması en büyük sıkıntıdır bana göre atlattık atlatmasına da nasıl atlattık ben biliyorum. Para asırı asiri asiri derecede önemli birsey.
Evliliği pembik pembik dusunme yani. Elinde olmayan aksilikler cıkabiliyor.
 
On senedir yalnızım
Çok şükür şuana kadar onunla oyalandim
Ama yarın oda evlenip gidecek
Şimdilerde bir erkeğin sahiplenmesini sevmesini istiyor gibiyim
Yaş 42bu saatten sonra zor
Böyle yalnız ölüp gidecegim
 
Her iki hal de kusursuz degil ya da berbat bi hal degil.
Bekarligi ben niye evlenmedim topluma ayak uydurup diye dert etmeyecekseniz bence ozgurluk herseydir bazen.Muhtac olmamayi basarana en guzeli bekarlik.Yok ben illa ilgi illa omuz ararimsa, evlilik.Ben ozledim galiba bekar gunlerimi.
Ne guzeldi,ucus ucus :halay::KK50:
 
Eşim yok, ilgi sorunum yok, bir yere giderken nereye diyen yok, kıyafetime karışan yok,
Çok yoğun bir günde, eve gelip akşama kadar yatsam, sebebini soran yok, bayramlarda gitmem gereken kayınvalidem, önce nereye gidilecek krizim yok, günde on saat uyuyorum ve uykumdan uyandıran yok, yemek yemek için yemek yapmak zorunda da değilim, arkadaş seçerken birine sormak zorunda da değilim.


bunlar çok saçma konuyu da saçma buldum
 
Eşim yok, ilgi sorunum yok, bir yere giderken nereye diyen yok, kıyafetime karışan yok,
Çok yoğun bir günde, eve gelip akşama kadar yatsam, sebebini soran yok, bayramlarda gitmem gereken kayınvalidem, önce nereye gidilecek krizim yok, günde on saat uyuyorum ve uykumdan uyandıran yok, yemek yemek için yemek yapmak zorunda da değilim, arkadaş seçerken birine sormak zorunda da değilim.

Belki de buradaki kadınların çoğunun sorunları idi yukarıda değindiğim şeyler... Bu yüzden bekarlık sultanlıktır diyorlar;
öyle mi gerçekten?

-Sesiyle huzur bulacağım bir evladım yok, ilgi istediğim zamanlarda nazımı çekecek bir hayat arkadaşım yok, iş çıkışı gelen güzel bir mesaj yok,bana sarıldığında dünyaları verecek olan minik bi canavar da işten gelince eteklerime yapışmıyor, hatta sabah kalktığımda gözlerine bakacağım sevdiğim bir adam yok,kendi düzenim, renk renk çiçeklerle kendime göre döşediğim sıcak sevimli bir evimde yok, bayramlarda gezmek güzel de, o gezilerin sonunda yorulup bir kahve içeceğim, hayatıma aşk katan biri yok.

Diyeceğim o ki, hangisinin yokluğu daha tahammül edilebilir?

Sizce hangisi daha iyi ?
Bu yoklukta daha bi kotu ya .bi soranin bi ilgi bekleyenin bi merakadenin olmali su fani hayatta .
 
Eşim yok, ilgi sorunum yok, bir yere giderken nereye diyen yok, kıyafetime karışan yok,
Çok yoğun bir günde, eve gelip akşama kadar yatsam, sebebini soran yok, bayramlarda gitmem gereken kayınvalidem, önce nereye gidilecek krizim yok, günde on saat uyuyorum ve uykumdan uyandıran yok, yemek yemek için yemek yapmak zorunda da değilim, arkadaş seçerken birine sormak zorunda da değilim.

Belki de buradaki kadınların çoğunun sorunları idi yukarıda değindiğim şeyler... Bu yüzden bekarlık sultanlıktır diyorlar;
öyle mi gerçekten?

-Sesiyle huzur bulacağım bir evladım yok, ilgi istediğim zamanlarda nazımı çekecek bir hayat arkadaşım yok, iş çıkışı gelen güzel bir mesaj yok,bana sarıldığında dünyaları verecek olan minik bi canavar da işten gelince eteklerime yapışmıyor, hatta sabah kalktığımda gözlerine bakacağım sevdiğim bir adam yok,kendi düzenim, renk renk çiçeklerle kendime göre döşediğim sıcak sevimli bir evimde yok, bayramlarda gezmek güzel de, o gezilerin sonunda yorulup bir kahve içeceğim, hayatıma aşk katan biri yok.

Diyeceğim o ki, hangisinin yokluğu daha tahammül edilebilir?

Sizce hangisi daha iyi ?
Eşim yok, ilgi sorunum yok, bir yere giderken nereye diyen yok, kıyafetime karışan yok,
Çok yoğun bir günde, eve gelip akşama kadar yatsam, sebebini soran yok, bayramlarda gitmem gereken kayınvalidem, önce nereye gidilecek krizim yok, günde on saat uyuyorum ve uykumdan uyandıran yok, yemek yemek için yemek yapmak zorunda da değilim, arkadaş seçerken birine sormak zorunda da değilim.

Belki de buradaki kadınların çoğunun sorunları idi yukarıda değindiğim şeyler... Bu yüzden bekarlık sultanlıktır diyorlar;
öyle mi gerçekten?

-Sesiyle huzur bulacağım bir evladım yok, ilgi istediğim zamanlarda nazımı çekecek bir hayat arkadaşım yok, iş çıkışı gelen güzel bir mesaj yok,bana sarıldığında dünyaları verecek olan minik bi canavar da işten gelince eteklerime yapışmıyor, hatta sabah kalktığımda gözlerine bakacağım sevdiğim bir adam yok,kendi düzenim, renk renk çiçeklerle kendime göre döşediğim sıcak sevimli bir evimde yok, bayramlarda gezmek güzel de, o gezilerin sonunda yorulup bir kahve içeceğim, hayatıma aşk katan biri yok.

Diyeceğim o ki, hangisinin yokluğu daha tahammül edilebilir?

Sizce hangisi daha iyi ?
İkisi de iyi değil. Benim anlamadigim neden evliliği kadini baskilayan bir kurum olarak görüyorsunuz. Siz doğru esi seçtiğiniz, kimsenin sizi ezmesine izin vermediginiz surece öyle yukarida anlattiginiz gibi bir şey değil evlilik. Ben çocuk muyum ya da zeka kisitim falan mi var ki giyecegim kiyafete, konusacagim arkadasa baskasi karar versin. Burada önemli olan doğru da secimi ve köle ruhlu olmamak.
 
Çoğu evli kadının hayatında ikinci kısımda saydıklarınız da yok ama, bunu unutmuşsunuz. :) Buradaki evli kadınların konularını okumak bile yeterli. Kaç tane kadın evliliğinde gerçekten mutlu? Sabah aşkla uyanmak, aşkla kahve içmek, hayat arkadaşı vs keşke evlilik böyle olsa gerçekten.
 
Eşim yok, ilgi sorunum yok, bir yere giderken nereye diyen yok, kıyafetime karışan yok,
Çok yoğun bir günde, eve gelip akşama kadar yatsam, sebebini soran yok, bayramlarda gitmem gereken kayınvalidem, önce nereye gidilecek krizim yok, günde on saat uyuyorum ve uykumdan uyandıran yok, yemek yemek için yemek yapmak zorunda da değilim, arkadaş seçerken birine sormak zorunda da değilim.

Belki de buradaki kadınların çoğunun sorunları idi yukarıda değindiğim şeyler... Bu yüzden bekarlık sultanlıktır diyorlar;
öyle mi gerçekten?

-Sesiyle huzur bulacağım bir evladım yok, ilgi istediğim zamanlarda nazımı çekecek bir hayat arkadaşım yok, iş çıkışı gelen güzel bir mesaj yok,bana sarıldığında dünyaları verecek olan minik bi canavar da işten gelince eteklerime yapışmıyor, hatta sabah kalktığımda gözlerine bakacağım sevdiğim bir adam yok,kendi düzenim, renk renk çiçeklerle kendime göre döşediğim sıcak sevimli bir evimde yok, bayramlarda gezmek güzel de, o gezilerin sonunda yorulup bir kahve içeceğim, hayatıma aşk katan biri yok.

Diyeceğim o ki, hangisinin yokluğu daha tahammül edilebilir?

Sizce hangisi daha iyi ?
 
Aynı zamanda kv derdi yok. Görümce, elti, kp derdi yok. Sana kendini ispat etmeye çalışan koca yok.:eğlence:Şaka bir yana eşini doğru seçmezsen evlilik kabus gibi. Eşini doğru seçersen o zaman rahat edersin.
 
Olmak yada olmamak, bütün mesele bu..

Elini taş'ın altına sokarsan ne var ne yok görürsün..

Sokmazsanda, yok der oturursun :)

Yalnız bukadar kocaman yazmayaydın keşke..
Gözlerim kanadı yok kardeş:)
 
Aw tam yazacakken bildiri gitti. Bence 21. yy kadinin en buyuk sorunu, bizden oncekilerin kurdugu "kadin evlilikle var olur" doktirinin yikilip, kendimize bireysel yol cizmek zorunda kalmasidir.

Dusunun"Kadinin Srtindan Sopasi" devrinden "Sentetik Zihin" devrine gecis yapiliyor. Ama kadin hala bir birey olarak hareket etmek ve karar vermekte zorlaniyor. Niye? Cunku tamamen yeni bir yasam bicimi ve rol modeli yok. Erkeklerin hayati neden cok daha kazanimli? Cunku duzenleri kurulu ve rol modelleri var. Erkeklerin de problemleri var, onlarin da kendileri gibi olamamalari, mesela duygusal gelisimlerinin engellenmesi, zorla feminenlestirilmeleri, baska erkeklerin kolesi olmalari vs gibi. Yani iki cinsin hayat secimlerinde cok buyuk sikintilar soz konusu.nsin de hayat

Onumuzde bombos bir yol var. Cogu donanimli kadin, onlerinde iyi rol modeli varsa bu yol gayet emin adimlarla giderek cok iyi ve anlamli bir yasam kurabiliyorlar. Hatta bazilari tum tabulari yikan hayat stilleri seciyor. Ama sanirim biz Turk kadinlari, Ataturk Cumhuriyeti'nin bize bahsettigi medeni haklarimizi daha sonuna kadar kulllanamadan elimizden alinmasini bekliyoruz. Bekliyoruz cunku onumuzde giden dogru durust rol modeli yok.

Kim olmali bu oncu modeller? Annemiz mi? Anneannemiz mi? Sabiha Gokcen mi? Muazzez Ilmiye Cig, Turkan Saylan mi? Yoksa Seda Sayan ya da Madonna mi?

Ben Sabiha Gokcen gibi ucmayi ogrensem ben de en ust duzey rutbeye gelince tututklanip hapse konacaksam neden pilot olayim mesela?

Herseyden once bireysellik bir karar mekanizmasi olusturmakla alakalidir. Yaptigimiz her secimden biz sorumluyuz ama, alternatifleri dusunecek kadar yaratici ve genis ufuklu muyuz?

Bence bu konulari dusunmek lazim.
 
Back
X