yaklaşık nisan mayıs ayından itibaren telefonum kardeşim tarafından alıkonuldu bi nevi.kendi telefonu bozuk olduğu için ben benimkini 1 2 haftalığına almasına ve çok ihtiyacı olduğu anlarda alması için izin verdim.ancak biraz depresyonda olduğumdan ve kendi değersizliğimi çokça dile getirdiğimden kardeşim galiba benim telefona ihtiyacım olmadığını düşündü.çünkü telefonu alma nedeni de kendi için çok önemli işlerdi.karşısında aciz bi insan görünce kendi değerinin büyüsüne mi kapıldı da bu kadar duyrasız oldu bilmiyorum.zaten onun da annem gibi narsist olduğunu düşünüyorum.
biraz aile hayatımızdan bahsedeyim.ilkokulda annemi çok zorlamışım.o yüzden bana hep bi tepkili.ben ilkokul yıllarımı hatırlayamıyorum kimin için daha travmatik acaba anne!bana daha geçen aylarda zeki olduğunu düşünmüyorum sadece sorumluluk sahibi ve azimlisin ama kardeşin zeki bence o senin kadar çalışmasa da olur tarzı bi şey dedi.tıp kazanmama rağmen...lisemde de yetersizliğim had safhadaydı.bundan farklı gitmedi.yani ne kadar kötü geçirebilirsem o kadar kötü geçirdim o 4 senemi ve içime attım hep.üniversitede ufak bi aydınlanma yaşadım.çünkü artık kafam rahattı.kafam rahat olunca yaşadıklarımı anlayıp depresyona girdim .
yani özet olarak anormalim.
asıl konumuz olan kardeşimden bahsedicem telefonumu alıkoyandan,zeki olandan değil.bu kardeşimin ciddi psikolojik sorunları olduunu düşünüyorum,yüzüne de söyledim.ama psikolojisinin bozuk olduğuna onu inandırırsam çok kötü delirecek diye korkuyorum.o yüzden biraz da telefonun bu kadar uzun süre onda kalması olayını büyütmedim.bi insan verebiirse verir değil mi????????
şimdi
kardeşim annemle hiç anlaşamazdı.kardeşime annem vuruyordu lisede şöyle ki.ben eve gelirdim eve geldiğimde kardeşimin kolu,bileği mor ve ranzada uyurken annemi de yatak odasında uyurken evi çıt çıkmayan bi sessizlikte bulurdum.kardeşimle aynı odada kaldığımızdan ister istemez hep kavgalara şahit oluyordum 12.sınıfta sınav senemde bile kavga ederlerdi.saygı yoktu evde.annemle kavgaları kardeşim onu eleştirdiği için olurdu.annem eleştiriden nefret eder.kardeşimde biraz gıcık tip lafını hiç esirgemez.yani ömür boyu kavga edebilme potansiyellleri var bu ikisinin hatta üçünün.babam da az değil.o da bu kardeşime çok karıştı şunu yapamazsın bunu yapamazsın iki ters hareket görse or*** mu olacaksın derdi.bir diğer benim için travmatik olan kavga da 6 da banyoya girdiği için servise geç kalacaktı bu yüzden babam sabah sinirleip ranzamızın ayağına vurmuştu ve kırılmıştı.neyse ailecek iletişimimiz kötü.konuşmazsak sıkıntı yok ama.ben konuşmayan ,sinen örneğiyim bu ailenin bu anlattığım kardeşim de car car konuşan.bu car car konuşan tarafından hakkım çok yeniyor ama küçüklüğünden beri hem annem hem babam ona kötü davrandığından ve travma bıraktığından kızamıyorum ona.bi nevi ona anne babalık yapmak istiyorum.ama telefon işinin de suyu çıktı.sizce haklı mıyım.(aramızda 13 ay var yaş olarak)
bu arada annemin benden zeki olduğunu düşündüğü kardeşimi de pamuklara sardığı söylenemez.genel olarak sevgisiz.babam da öyle.ama bize gelince mükemmel anneler bbalar.siz aile görmemişsniz nankörler kafasındalar.ve mesela evdee sadece bana pahalı şey alınır nedenini sorduğumda onlar çalışmadı onlar bi şey hak etmiyor diyerek aldıklarını bana verirler.neden sana veriyorlar elin kolun yok mu derseniz evet ben de yetesizlikle mücadele ettiğimden hiçbir şeyi kendime layık görmem.o yüzden elimde ne varsa son 9 10 yıldır annemler benim yerime düşünüp emrivaki yapıp almışlardır.
konu dağınık oldu.görüşlerinizi ve sorularınızı bekliyorum
