Arkadaşlar,
Daha önce burada derdimi paylaşmıştım sizinle, bir sevgilim olduğunu ve onunla birlikte olduğumu ve bir diğeri ile birlikte olmasam da biraz ileri gittiğimi ama inancım ve vicdan azabım yüzünden tövbe ettiğimi ve çok çok çok pişman olduğumu...
şimdi birinden hoşlanıyorum. iki arkadaşımın ortak arkadaşı. bu iki arkadaşımı da çok seviyorum üstelik. sanıyorum o çocuk da benden hoşlanıyor ve iki arkadaşım mümkün olan her fırsatta bizi görüştürüyor ve alttan alttan sevgili olmamızın yolunu yapıyor gibi.
ama ben malum çok büyük bir hata yaptım ve hala (sanıyorum ömrüm boyunca da böyle olacak) bu işin ezikliğini çekiyorum. şimdi bu çocukla yakınlaşırsam ona bu durumu nasıl anlatırım bilmiyorum. baştan mı anlatmalı yoksa olur da sevgili olursak sonradan mı anlatmalı bilemedim. haliyle bu beni üzen olayı arkadaşlarıma anlatmadım, bilmiyorlar. bu çocuk onlarla çok yakın. olur da söylersem ve ben böyle birini istemiyorum derse o arkadaşlarıma ne anlatır ne olur bilmiyorum. ve olur da çıkıp ayrılırsak arkadaşlarımla da ilişkim zedelenebilir. ne yapmalıyım bilmiyorum, aklım çok karıştı.
tek bildiğim bu çocuk gerçekten çok iyi bir insan gibi duruyor. ama ben korkularım yüzünden işi öyle ağırdan alıyorum ki vazgeçsem ve yo ben onu sadece arkadaş olarak görüyordum desem herkes inanır.
diyorum ki bir süre onunla görüşmeye devam etsem ve aslında nasıl bir insan olduğumu görmesini sağlasam.. şimdi kendi kendini övmek olmasın bu ama ben hakikaten normalde iyi bir insanım, ben demem bunu çevremdekiler der. kendi halindeyimdir ve inanın şu yaptığımı nasıl yaptım her aynaya baktığımda kendime soruyorum, utanıyorum... bana sorsanız inanılmaz kötüyüm ben yaptıklarımdan sonra=( ama belki beni biraz tanıyınca bu yaptığımın bir hata olduğunu anlar. benim normalde böyle bir iş yapmayacağımı ama çok büyük bir hata yaptığımı anlar.
