- 26 Ocak 2017
- 2
- 0
- 1
- 30
arkadaşlar herkese selam. Fikirlerinize ihtiyacım var,buradaki dayanışmayı duymuştum ben de size geldim.:)
2.5 yıl önce ilk kez aşık oldum ve onunla bir yola çıktık,hatta en başındna evlilik niyetiyle. Her şey çok güzel gidiyordu ama son bir yıldır ben bazı şeyleri çok abarttım. Mesela günde 2 kere arasa neden 3 değil derdim, bir gün buluşmasak kıyameti koparırdım, sabah 5 lere kadar kadar kavga eder,hakaret ederdim. Sürekli artık beni sevmiyorsun diye mızmızlanırdım. Ağlardım falan.. onun gitmeyeceğinden o kadar emindim ki kırmakta çekinmezdim. son patlama noktamız ise, artık bu ilişkiyi bitirmek istediğim ve bu yüzden sırf kopamadığım için başka bir oğlana yazacağımı söylemem oldu. Evet çok ayıp yaptım,aptallık ettim. Kendimi kaybetmiştim.Kendimi sevmiyordum ve beni hep o sevsin diye yırtınıyordum adeta. Yetmiyordu,aslında yetiyordu da ben yetmiyor gibi davrandım hep.Bakın yaptıklarım çok yanlış,çok geç gördüm bunları,ama bilin ki onu hep çok sevdim. Huysuz,hırçın,kavgacı bir kızdım.o da gördü bu yanımı. son bir yıl işte böyle geçti.o hep sustu alttan aldı, ama son iki ay yapma artık bak kendine çekidüzen ver evlenmeyi düşünüyoruz biz dedi.ben dinlemedim...
en sonunda ayrıldı. birkaç gün peşinden koştum ama ters tepince sustum. son bir ay döndüm kendime baktım,baktım ki o haklıymış.ben onu çok kırmışım,üzmüşüm.bunu fark ettim ve ona buluşmak istediğimi söyledim. Zaman iyi gelmiş olacak ki,asla dönmem senle konuşmam diyen adam kabul etti.hatta kahvaltıyı beraber yapalım dedi. ama sonra sessizce dağılırız dedi. anlaştık..
Bugün buluştuk. Ona hatalarımın farkına vardığımı ve onu çok yorduğum bu ilişkinin onun sevgisinin kıymetini bilemediğim için üzgün olduğumu söyledim. Bugün sana bir adım atıyorum eğer sen de adım atarsan mutlu olurum ama ki istemezsen artık ısrarcı olmam dedim. o da zaten ben buraya gelerek hatta kahvaltı teklif ederek sana ben de bir adım attım dedi.Demek ki kestirip atmamışım dedi.. ben de umutlandım. ama umutlanma,beklenti içine girme çok kırgınlığım var sana dedi. sevgim sana gelmeye yetmiyor artık,aşamıyorum,unutamıyorum.Hadi başlayalım desek sana karşı eskisi gibi olamam en ufak bir kavgada ikimizde eskileri hatırlatıcaz daha çok yorulucaz,ben de seni daha çok kırıcam bu kez dedi. özlüyorum,seviyorum ama bu yetmiyor dedi. değiştiğimi,hatalarımı gördüğümü söyledim ama aklım engel oluyor kalbimi dinlemiyorum artık dedi. olur ki zamanla kafamda bir şeyler değişir ben seni ararım, belki o zaman sen istemezsin ama saygı duyar,telefonu kapatırım.sen hayatına bak,beni bekleme,kendinle ilgilen. olursa olur zaten dedi. bu da son görüşmemiz olsun dedi.. ısrar etmedim peki ama seni sevdiğimi ve özlediğimi bil dedim. ben de ama gelecek göremiyorum artık dedi.. gözleri dolu dolu baktı hep. giderken ardımdan da baktı. çok üzüldüm arkadaşlar,hatalarım yüzünden çok sevdiğim insanı kaybettim ve artık geri döndüremiyorum.. sizce ne yapmalıyım? onu kendi haline bırakıcam ama kaybetmek istemiyorum...
2.5 yıl önce ilk kez aşık oldum ve onunla bir yola çıktık,hatta en başındna evlilik niyetiyle. Her şey çok güzel gidiyordu ama son bir yıldır ben bazı şeyleri çok abarttım. Mesela günde 2 kere arasa neden 3 değil derdim, bir gün buluşmasak kıyameti koparırdım, sabah 5 lere kadar kadar kavga eder,hakaret ederdim. Sürekli artık beni sevmiyorsun diye mızmızlanırdım. Ağlardım falan.. onun gitmeyeceğinden o kadar emindim ki kırmakta çekinmezdim. son patlama noktamız ise, artık bu ilişkiyi bitirmek istediğim ve bu yüzden sırf kopamadığım için başka bir oğlana yazacağımı söylemem oldu. Evet çok ayıp yaptım,aptallık ettim. Kendimi kaybetmiştim.Kendimi sevmiyordum ve beni hep o sevsin diye yırtınıyordum adeta. Yetmiyordu,aslında yetiyordu da ben yetmiyor gibi davrandım hep.Bakın yaptıklarım çok yanlış,çok geç gördüm bunları,ama bilin ki onu hep çok sevdim. Huysuz,hırçın,kavgacı bir kızdım.o da gördü bu yanımı. son bir yıl işte böyle geçti.o hep sustu alttan aldı, ama son iki ay yapma artık bak kendine çekidüzen ver evlenmeyi düşünüyoruz biz dedi.ben dinlemedim...
en sonunda ayrıldı. birkaç gün peşinden koştum ama ters tepince sustum. son bir ay döndüm kendime baktım,baktım ki o haklıymış.ben onu çok kırmışım,üzmüşüm.bunu fark ettim ve ona buluşmak istediğimi söyledim. Zaman iyi gelmiş olacak ki,asla dönmem senle konuşmam diyen adam kabul etti.hatta kahvaltıyı beraber yapalım dedi. ama sonra sessizce dağılırız dedi. anlaştık..
Bugün buluştuk. Ona hatalarımın farkına vardığımı ve onu çok yorduğum bu ilişkinin onun sevgisinin kıymetini bilemediğim için üzgün olduğumu söyledim. Bugün sana bir adım atıyorum eğer sen de adım atarsan mutlu olurum ama ki istemezsen artık ısrarcı olmam dedim. o da zaten ben buraya gelerek hatta kahvaltı teklif ederek sana ben de bir adım attım dedi.Demek ki kestirip atmamışım dedi.. ben de umutlandım. ama umutlanma,beklenti içine girme çok kırgınlığım var sana dedi. sevgim sana gelmeye yetmiyor artık,aşamıyorum,unutamıyorum.Hadi başlayalım desek sana karşı eskisi gibi olamam en ufak bir kavgada ikimizde eskileri hatırlatıcaz daha çok yorulucaz,ben de seni daha çok kırıcam bu kez dedi. özlüyorum,seviyorum ama bu yetmiyor dedi. değiştiğimi,hatalarımı gördüğümü söyledim ama aklım engel oluyor kalbimi dinlemiyorum artık dedi. olur ki zamanla kafamda bir şeyler değişir ben seni ararım, belki o zaman sen istemezsin ama saygı duyar,telefonu kapatırım.sen hayatına bak,beni bekleme,kendinle ilgilen. olursa olur zaten dedi. bu da son görüşmemiz olsun dedi.. ısrar etmedim peki ama seni sevdiğimi ve özlediğimi bil dedim. ben de ama gelecek göremiyorum artık dedi.. gözleri dolu dolu baktı hep. giderken ardımdan da baktı. çok üzüldüm arkadaşlar,hatalarım yüzünden çok sevdiğim insanı kaybettim ve artık geri döndüremiyorum.. sizce ne yapmalıyım? onu kendi haline bırakıcam ama kaybetmek istemiyorum...
