Sizden başka beni anlayan yok biliyorum

thermosos .!.:

Sizi çok iyi anlayan bir kız kardeşiniz olarak yazıyorum. 6-7 transfer ki sayısını net hatırlamıyorum, kaç kere yumurta toplama ve 5 aylık hamileyken gebeliğimin sonladırılmasını yaşamış birisi olarak diyorum ki yumurtanız olduğu sürece şans var ve bu kadar istiyorsunuz madem denemeye devam. Olur ya da olmaz bunu bilemeyiz, dediğiniz gibi kimlerin kimlerin oluyor da bu kadar isteyen insanların olmuyor. Diyeceğim tek şey hayat adil değil bunu kabul etmek lazım. İnancınıza göre artık kader kısmet mi dersiniz şans mı ne derseniz diyin, o canın dünyada alacak nefesi varsa illa ki gelecek. Yoksa da ne yapsanız boş ama benim önerim son ihtimal de ortadan kalkana kadar deneyin. Elimde kalan son bir embriyo ile 44 yaşımda Allah'ın izniyle bebeğimi kucağıma aldım. Bu süreçte çok ağladım çok üzüldüm, çocuksuz hayat nasıl olur kendimi hep ona hazırladım. doktorum devam etmenin manası yok diyene kadar deneyecektim. eşimle demiştik ev de araba da illa başka zaman alınır ama çocuk için bu son şansımız, az para dökmedik. sizi çok iyi anlıyorum amddi manevi çok çok yıpratıcı yaşayan bilir ancak. bu yollardan geçmiş biri olarak diyorum ki metanetinizi koruyun ve koşullar elverdikçe deneyin, gerisi de takdiri ilahi artık.

Genişletmek için tıkla...

sevgili39 .!.:

Merhaba arkadaşlar bu yazıyı artık uzun zamandır yaşı dinmeyen ağlayan gözlerle yazıyorum. Kendime söz geçiremiyorum artık ben. Siz depresyon diyebilirsiniz ama ben buna umutların tükendiğim in kabullenişin yansıması olarak görüyorum. 2 aşılama 3 tüp bebek sil baştan maddi manevi bittik. Yaşım 41 hala sarılacağım bir bebeğim olmadı. Olacağa da benzemiyor ben artık çok Yorulduğumu hissediyorum ve vazgeçiyorum. Etrafıma bakıyorum haketmeyen bir sürü insan var 3.er çocukları var hepsinin kıymet bilmeyen.. hepsi birbirinden cibiliyetsiz. Aldıran var yine veriyor tanrım yine aldırıyor yine veriyor. Bırakıp giden var yeni kocasından yine olmuş.
bizim olsa pamuklara saracağız ama bize neden verilmiyor bu nimet. Biz kime naptık da bu cezayı çekiyoruz bilmiyorum. Çok kızgınım kırgınım kaderime de bana buna yazana da. İmtihan demeyin evlatla imtihan olmaz çünkü. Tanrı o kadar acımasız değildir yarattığına. İsyan hele hiç demeyin. Biz neden sevilmiyoruz neden buna layık olmuyoruz bir kere de bunu sorgulayın ne demek istediğimi anlayacaksınız. Ben artık anladım kabullendim. belki de bunun acısını çekiyorum. Çok çaresiz hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

kryptonite11 .!.:

Ben sebepsiz inferteliteye inanmıyorum. Varsa bir problem onu bulacak doktor da vardır elbet. Dini yaklasimizini bilmiyorum ama neye saplanıp kalırsanız ve neyi Rabbinizden kendinizden önceye alırsanız onunla sinanirsiniz. Bu hep böyle olmuştur. O yüzden hak etmeyenler diye tabir ettiklerinizin bol bol çocukları oluyor. Anasını satmaya kalkan, ona buna meze yapmaya çalışan borçlar açıp üstüne yigan her hareketi ile anneye zarar veren huzur kaciran evlat örneklerini gördükçe insan hayırlısı böyleymiş demeyi de öğreniyor.. Çok zor çok acı verici ama neden yok demiyorum artık. Bunda da vardır bir hayır deyip geçiyorum.

Genişletmek için tıkla...

sevgili39 .!.:

Öyle demekten başka çaremiz de yok aslında cnm. Buda bizim kendimizi avutma ve rahatlatma yolu. Bende hayırlsı diyorum ağzımdan eksik değildir ama bazen insan buhran a giriyor özel dönemler de sıkışmış aci hissediyor yalnız kalmış hissediyor bide etrafta ki hemen çocuğunu olmuş insanların bunun acısını bilmeyen insanların lafları iğnelemeri olunca ister istemez insan öyle düşünüyor. Her insanın zayıf zamanları vardır. Bende öyle bir zaman da yazmıştım şimdi toparladım yavaş yavaş cnm yeniden maddi manevi hazırlanmaya çalışıyorum yeni sürece

Genişletmek için tıkla...