- 10 Nisan 2014
- 465
- 427
- Konu Sahibi Didem semerci
- #1
herkese merhaba,bugün yaşadığım bir olay üzerine bu konuyu açmaya karar verdim.
eşiyle bağrışan, tartışan onun küçük te olsa saldırısına uğrayan kadınlar ben de dahil çokça olduğunu düşünüyorum.
normalde böyle bir durumda elim ayağım boşanır benim,tansiyonum düşer,ne yaptığımı bilemez hale gelirim ve bu durumdan nefret ediyorum.
sonradan düşünce neden o anda bir şey yapmıyorum diye düşündüm.genelde vücudum bu panik ve korku halinde güçsüz kalıyor; yani tansiyon ya da şekerim düşüyor ki hep yere düşüyorum baygınlık tarzı bir hal geliyor.birşey yapmaya fırsat bulamıyorum.olan olsun ve bitsin diye beklediğimi fark ettim,etrafımda o sırada olan biteni de fark edemiyorum.şok hali de olabilir.
ama bunları düşünce kendimi şartlamaya başladım.bir daha bu durum başıma gelirse çocukları odadan uzaklaştırmalıyım,kendim odadan çıkmalıyım.bunlar mümkün değilse kendimi savunmalıyım.
şimdi bugüne geleyim.kızım salondayken kapı sıkışıp kalmış ve açamamış,kilitli olduğunu sanınca ağlamaya başladı.ben yatak odasında bebeği emzirerek uyuttuğum için hemen kalkamadım ama tahmin ettim kapıyı niye açamadığını.kızım ağlamaya devam edip kapıyı da yumruklayınca kardeşi de uyandı.babası da yan odada biliyorum ve duymamasına imkan yok.bebeğim de uyanınca onla birlikte gidip salonun kapısını açtım ve baktım çok ağlamış kızım.çok sinirlendim eşime.sen duymadın mı ki niye gidip bakmıyorsun dedim.uyanık olduğu için duymamasına imkan yok,kulağının dibinde davul çalınması gibi bir ses çünkü çıkan.eminim ben gidip halledeyim diye gitmedi her zamanki gibi.biliyorum duydun mahsus gidip bakmadın,hep böyle yapıyorsun ya ciddi bir şey olmuş olsaydı dedim.
bana bir tekme savurdu.yine çocukların yanında.o anda bilincimi açık tutup etrafıma baktım.her zamanki gibi korkmamaya çalıştım.yerde elektrik süpürgesinin sopası vardı,onla vurdum ona hafifçe.o da baktı benden karşılık gelince daha da sinirlendi.sırtıma yumruk bir tekme daha deyince.canım öyle yandı ki.aldım yine o süpürge sapını bir geçirdim ona öfkemle çok sert vurdum ohhhhhh,elime sağlık içim bir soğudu.kaçtım hemen başka odaya,o da canının acısıyla arkamdan koştu ama kapıyı açamadı,ben de bağırdım sen benim canımı çok yaktın ben de seninkini yaktım dedim.
sonra düşündüm.acaba karate kursuna gitsem mi diye,hiç te şaka değil.amacım adam dövmek değil ama her öfkelendiğinde bana her istediğini yapabileceğini sanan kocama karşı kendimi savunmam gerekiyor.boşan kurtul diyen olacak,zaten uzun süreçte düzelmeyen şeyler sebebiyle olacak olan o fakat biz kadınlar da kendimizi savunabiliriz.buna benzer tecrübe yaşayanlar var mı merak ettim.
eşiyle bağrışan, tartışan onun küçük te olsa saldırısına uğrayan kadınlar ben de dahil çokça olduğunu düşünüyorum.
normalde böyle bir durumda elim ayağım boşanır benim,tansiyonum düşer,ne yaptığımı bilemez hale gelirim ve bu durumdan nefret ediyorum.
sonradan düşünce neden o anda bir şey yapmıyorum diye düşündüm.genelde vücudum bu panik ve korku halinde güçsüz kalıyor; yani tansiyon ya da şekerim düşüyor ki hep yere düşüyorum baygınlık tarzı bir hal geliyor.birşey yapmaya fırsat bulamıyorum.olan olsun ve bitsin diye beklediğimi fark ettim,etrafımda o sırada olan biteni de fark edemiyorum.şok hali de olabilir.
ama bunları düşünce kendimi şartlamaya başladım.bir daha bu durum başıma gelirse çocukları odadan uzaklaştırmalıyım,kendim odadan çıkmalıyım.bunlar mümkün değilse kendimi savunmalıyım.
şimdi bugüne geleyim.kızım salondayken kapı sıkışıp kalmış ve açamamış,kilitli olduğunu sanınca ağlamaya başladı.ben yatak odasında bebeği emzirerek uyuttuğum için hemen kalkamadım ama tahmin ettim kapıyı niye açamadığını.kızım ağlamaya devam edip kapıyı da yumruklayınca kardeşi de uyandı.babası da yan odada biliyorum ve duymamasına imkan yok.bebeğim de uyanınca onla birlikte gidip salonun kapısını açtım ve baktım çok ağlamış kızım.çok sinirlendim eşime.sen duymadın mı ki niye gidip bakmıyorsun dedim.uyanık olduğu için duymamasına imkan yok,kulağının dibinde davul çalınması gibi bir ses çünkü çıkan.eminim ben gidip halledeyim diye gitmedi her zamanki gibi.biliyorum duydun mahsus gidip bakmadın,hep böyle yapıyorsun ya ciddi bir şey olmuş olsaydı dedim.
bana bir tekme savurdu.yine çocukların yanında.o anda bilincimi açık tutup etrafıma baktım.her zamanki gibi korkmamaya çalıştım.yerde elektrik süpürgesinin sopası vardı,onla vurdum ona hafifçe.o da baktı benden karşılık gelince daha da sinirlendi.sırtıma yumruk bir tekme daha deyince.canım öyle yandı ki.aldım yine o süpürge sapını bir geçirdim ona öfkemle çok sert vurdum ohhhhhh,elime sağlık içim bir soğudu.kaçtım hemen başka odaya,o da canının acısıyla arkamdan koştu ama kapıyı açamadı,ben de bağırdım sen benim canımı çok yaktın ben de seninkini yaktım dedim.
sonra düşündüm.acaba karate kursuna gitsem mi diye,hiç te şaka değil.amacım adam dövmek değil ama her öfkelendiğinde bana her istediğini yapabileceğini sanan kocama karşı kendimi savunmam gerekiyor.boşan kurtul diyen olacak,zaten uzun süreçte düzelmeyen şeyler sebebiyle olacak olan o fakat biz kadınlar da kendimizi savunabiliriz.buna benzer tecrübe yaşayanlar var mı merak ettim.
babasıda anasını döver miydi merak ettim şimdi çağlar boyu devam eden şiddet
