Soğukkanlılık

damlasu22 · 24 Haziran 2010

Benden büyük birileri beni sinirlendirdiğinde,annem olur,babam olur,babam çok pis laf sokar bazen,şööle resmen boğazına bişey çöreklenip oturur 'ahhh babam olmayaydın' gibilerden..Nedense huy edindim,surat asıyorum,sessizce,hatta sinsice.Sadece surat asıyorum.Çünkü konuşursam,karşımdaki büyükle kavga ederim biliyorum,kendi içime gömülmek daha iyi geliyo o an.Eğer genç biriyse beni kızdıran,damarıma basan lafta sokarımmm,bağırarakta konuşurum ki sinirliyken sesimi kontrol edemiyorum,en sinir olduğum huyumsa bazen öfkem o kadar büyüyorki duygularıma hakim olamayıp ağlıyorum.Biri beni durdursun :1:

Feronia · 25 Haziran 2010

Önceden sinirli bi anımda karşımdaki kişiyi incitmekten hiç çekinmezdim...
Karşımdaki kişi kim olursa olsun onu kırmaktan ona ağzıma gelen lafı söylemekten kendimi alıkoyamazdım..
Bazen öyle bir şey olurdu ki bi yanım sus düş der bi yanım da susma konuş der ve karşımdakini ağlatana kadar laf söylerdim..
O sinir anım geçtikten sonra deli gibi pişman olurdum. Ama iş işten geçmiş olurdu.

Şimdilerde ise çok sinirli bi anımda sadece susuyorum.. Sinirimin biraz geçmesini bekliyorum. Konuşmaktan olabildiğince kaçıyorum.. Alıp başımı çıkıyorum dışarı biraz kafam dağıldıktan sonra sinirim geçtikten sonra konuşmayı tercih ediyorum... Çünkü karşımdakini kırmak istemiyorum artık.. O anda yanlış bi kelime çıkmasından korkuyorum ağzımdan.Çünkü artık büyüdüm ve hala büyüyorum artık herşeyin daha fazla farkındayım..
Geçen zamanın geri gelmediğinin ve kırılan kalbi onarmanın çok zor olduğunun bilincindeyim..
Ben bu şekilde değişebildiysem herkes değişir diyorum : )

Soğukkanlılık

Ayrıntılı Düzenleme

damlasu22

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Feronia

İyi ki varsın :)

Benzer Konular