mesajlarınız acabalarla dolu geçen bugünümü bir nebze rahatlattı. amaa...dün ortak arkadaşlarımızla konuştuk. o da geldi ama bir şeyin düzeleceği yok. onunla daha önce konuşmuşlar, o gelmeden benle de konuştular.sonra gelince onunla konuştuğumuz tek şey mal paylaşımı dava konuları oldu. bana kalsa seviyorum dese yine dönerim diye içimde bir ümit var. ama öyle olmayacağını beni "vazgeçemeyecek kadar çok" sevmediğini de biliyorum.ortak arkadaşlarımıza göre o da beni hala çok seviyormuş.ama o zaman da göstermedi şimdi de göstermeyecek bunu da biliyorum. mutsuz olduğumu ve dönersem de mutsuz olacağımı biliyorum. yine de benim daha çok hatam varmış gibi hissetmeye başladım şu anda. keşke ben de kendime yeni uğraşlar bulsaydım, sevgimi bu kadar belli etmeseydim, kafamı her an onunla ve bizimle ilgili düşüncelerle doldurmasaydım. çok kıskanç olduğumu söylemiş. acaba çok mu abarttım, çok mu kurcaladım? kurcalarsam çok hatasını bulabileceğimi söylerdi hep.
ooffff kafam o kadar karışık ki! bir yandan kendimi suçlar bunları düzeltebilirsem belki de yoluna girer diye düşünüyorum. bir yandan da daha önce de elimden geleni yaptım,yapmadıklarım da içimden gelmedi diye düşünüyorum. benden bu kadar kolay vazgeçebilen bir insana karşı hala nasıl böyle olabiliyorum inanın ben de bilmiyorum. şu an o kadar mutsuzum ki bunları uzun bir süre aşabileceğimden emin değilim. profesyonel yardım alacağım.