-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
soru
- Konu Sahibi ultravox
- Başlangıç Tarihi
insanın kendi değerinden değer kaybettiğini hissetmesi demek böyle bir şeymiş...kendimi tanıyamaz oldum...amaçlarımı bir hiç uğruna aksattım...hala oturup onu düşünüyorum...niye düşünüyorum...çünkü o üzgün...demek üzgün...peki ya ben üzgünken o ne yaptı...anlık yaşantısına devam etti...
biz galiba onun duygularına göre hareket edeceğiz...o üzgünse barışıyım..o sil derse sileyim...o ekle derse ekleyim...o tamamen unutmaya karar verdiyse ben de unutayım...ama ben bu değilim ki...ben bu olsam içim bu kadar rahatsız olmazdım bu durumdan...
"bazı şeyleri yaşamadan öğrenmek gerekir" diye ahkam kesen ben, kendime laf anlatamaz olmuşum...beni kendi kendime yabancı hissettiren bu adam beni sevse ne olur ki...
Allah kimseleri şaşırtmasın...İbret olsun arkadaşlar...baştan dengesiz olduğunu hissetiğiniz, bu yetmezmiş gibi bir de üstüne netten tanıştığınız kimselerden yol yakınken uzaklaşınız...
yol yakınken biryerlerden dönmek herzaman kardır.
Netten tanışmak gibi bir sınır değil bu,sanal yada real farketmez,
Kendinden çok kimseye değer vermeyeceksin,
Yalnız doğduk ve Yalnız ölücez.
Bukadar basit.
hepiniz güçlü ve kararlı olmaktan bahsediyorsunuz.oysa aşk öyle bişey değil.ben kendimden daha güçlü ve kakarlı bir kadın tanımadım bu güne kadar.ne zorluklar atlattım.yalnız kaldım.tamamen yalnız.ne ailem,ne kardeşim nede işe yarayacak bi akrabam.nelerin üsttesinden geldim ama bir onsuz yapamadım.geri döndüm ve sürünmek için değil mutlu olmak için acı çekmek istemiyorum ne kadar imkansız olsada aşkımız gitti yere kadar gider.ve bu şekilde daha mutlu olduğumu biliyorum.
geç olsun da güç olmasın değilmi arkadaşım...insan sadece kendiyle gerçekten de...o yüzden yalnızlıktan korkmamak gerekiyor...ve de gereksiz vicdan azapları çekmemek...gereksiz vicdan azabım başkalarına daha fazla değer vermeme neden oluyor...iyilikten maraz doğuyor...
kendime değer verdiğimi hissettiğimde başkaları da bunu hissediyor..ve ona göre ayağını denk alıyor...duygusal konularda da aynı şekilde...çok güzel saptamaların var...önemli olan sadece hak vermekle kalmayıp dediklerinizi uygulamaya geçirmek..en kısa zamanda kurtulacağım bu yanlış düşüncelerimden...çok teşşekkür ederim...
adınıza çok mutlu oldum...herkesin yaşamın tadına varma yolu farlıdır..sizinkisi de acısıyla tutkusuyla iyisiyle kötüsüyle ilişkiyi tamamen yaşamak olmuş...bu da ayrı bir cesarettir bence...inanın bu düşüncenizi geçen sene uyguladım...bana güzellikler de kattı..imkansızdı...ama imkanlı bir sürü şeyden daha fazla mutlu oldum onunla...
karakterlerimiz çok çatışıyor onunla...aslında bizi bitiren de bu oldu..sağlam da değil bizimkisi...sizinkisi sağlam bi temele dayanıyorsa umarım en iyisi olur hakkınızda...
ya bana ne demeli, defalarca aldatıldım, yalanlarla kandırıldım ve de ben havalıydım, cooldum, gururluydum hani, köpek gibi oldum peşinde, bi noktadan sonra dayanamadım ayrıldım, yataklara düştüm hem de kim için, hayatından çıktığım gün başkalarıyla muhabbet edebilen biri için... tam hayatıma dönüyorum derken birden geri döndü, "sen benimsin, kimsye yar etmem" dedi... peki nolcak ben affedicem bi kaç ay daha gidecek sonra yine bahaneler başlicak, yine ayrılcak benden, zor zamanlarında, yalnız kaldığında bana dönücek, ddurum düzeldiğinde yedeğe alıcak...
ben bilmiyo muyum bunları, elbette biliyorum ama işte düşünmeden edemiyorum, ya deişmişse diye, ama değişmedi biliyorum... acı çekmekten başka bi kar yok bu işte, bu kadar aciz olduğumu bilmezdim... artık insanlar gözyaşlarımdan bıktı, kendi düşen ağlamaz diyolar, ama anlatamıyorum işte... onunla geçirdiğim ayların yılların hatrına durup bi düşünüyorum yine, ben iflah olmam...
ben bilmiyo muyum bunları, elbette biliyorum ama işte düşünmeden edemiyorum, ya deişmişse diye, ama değişmedi biliyorum... acı çekmekten başka bi kar yok bu işte, bu kadar aciz olduğumu bilmezdim... artık insanlar gözyaşlarımdan bıktı, kendi düşen ağlamaz diyolar, ama anlatamıyorum işte... onunla geçirdiğim ayların yılların hatrına durup bi düşünüyorum yine, ben iflah olmam...
aynı durumu yaşadım
seviyordum, alışkanlıktı
geldi gitti
geldim gittiiim
arrtık yine esksi gibi olacağız diyordum
ama kalbim onu istiyordu
en sonunda bittiii...
iradeli olman lazım zor dönem aslında msnden sil
facende varsa engelle
tlfununda varsa numarayı sil
kapat tlfnunu veya başka hat
onunla ilişkiyi kes ki unutman kolay olur
seviyordum, alışkanlıktı
geldi gitti
geldim gittiiim
arrtık yine esksi gibi olacağız diyordum
ama kalbim onu istiyordu
en sonunda bittiii...
iradeli olman lazım zor dönem aslında msnden sil
facende varsa engelle
tlfununda varsa numarayı sil
kapat tlfnunu veya başka hat
onunla ilişkiyi kes ki unutman kolay olur
arkadaşım kendini lütfen böle acımasızca suçlama...oluyor işte bazen böyle şeyler...yaşanıyor...ben iflah olmam demişsin ya...ben de farklı değilim merak etme...ama geçip gidecek birgün bu hisler...kendi düşen ağlamaz desinler boşver...yanlışlarımızın farkındayız...insan bazen söz geçiremez kendine...bu hislerin sonu gelecek...kafaya bile takmayacağın dönemler gelecek...o zaman buna mı bu kadar vuruldum diyeceksin...zamana güven...onun dengesizliklerinden ötürü kafan çok fazla karışmış...ama ona olan aşkının da bir sonu var..sevgini tüketiyor senin...tam tükettiğinde o zaman ne kadar uğraşsa da seni kazanamayacak geri..
"irade" anahtar sözcük...başaracağıma da inanıyorum...sayenizde arkadaşlar..çok teşekkür ederim güzel yorumlarınız için...çok büyük destek oluyorsunuz...deneyimleriniz çok değerli...elimden geleni yapıyorum şu yanlışlarımdan kurtulmak için...
sevgi değil demekki dimi arkadaşım...çünkü basit oldu...
ben eskiden o üzülmesin diye falan bi sürü şeyden ödün verirdim...şu an görüşsem bile o üzülmesin diye bişi yapacağımı sanmıyorum...yani benden bişiler gitmiş onu farkettim...mesela diyorumki başkasıyla görüşüyordur mutlaka....sonra diğer yanımın sesi yükseliyor...amaaan boşver görüşürse de banane...çok da umrumda sanki diyor...
aynı olayları bir daha yaşacağım kesin...ama şunu da düşündüm...aynı olayı bi daha yaşamam için aynı "ben" olmam lazım...ama ben aynı ben değilim harbiden de... tek diyeceğim kendisi kaybetti... kendisine çok değer veren biri için artık o kadar da değerli değil...umrunda mı peki...belki de umrunda değil değerinin gözümde azalması...zaten umrunda olsa bunlar konuşulmazdı...ama benim için önemli olan artık onun umrunda olmamak bile umrumda değil...
Konu sahibinin isteği üzerine yorumlara kapatılmıştır/Madamiks.
Son düzenleyen: Moderatör:
Benzer Konular
