haksız değilsin ama elbet annenin de buna bir açıklaması vardır , baban ile geçmişte birşey mi yaşadı acaba da bunun etkisi ile sana bağlı değil belki içten içe nefret ediyorAcaba haksız mıyım ben mi abartıyorum diyordum ama anlıyorum ki haklıyım. Evet tek isteğim iyi bir anne olmak...
haksız değilsin ama elbet annenin de buna bir açıklaması vardır , baban ile geçmişte birşey mi yaşadı acaba da bunun etkisi ile sana bağlı değil belki içten içe nefret ediyor
Demeyin bence birşey ama bunun altında muhakkak bir şey var öyle sezdim neden bilmem.Bilmiyorum inanın bunu ben de düşündüm. Sanki görmezden geliyorlar beni. Hiçbir fedakarlık görmedim. Kendi çabamlamamla 2 yıl önce açıköğretime gittim. Dün de tesadüfen okul kimliğimi gördü cüzdanımda. Resmen dalga geçerek nooldu açıköğretim bak olmadı dedi ve güldü. Dün gerçekten çok üzüldüm. Konuşsam çok ağır olacak. Ne diyim? O zaman adamakıllı okutsaydınız beni diyecektim ama tuttum yapamadım...
Demeyin bence birşey ama bunun altında muhakkak bir şey var öyle sezdim neden bilmem.
Babanız yaşıyor mu bilmiyorum ama onun tutumu nasıl?
Olabilir. Babam hayatı boyunca hiç çalışmadı nerdeyse. Sinirli biriydi. Belki bunun etkisi olabilir. Ama işin garibi toplum içinde bu kızdan çok çektim diyen annem kocamdan çok çektim demedi hiç. Belki parasızlığı örtmek için. Ve annemün kendi ailesi de kalbur üstü bir aileydi. Varlıklı ve kültürlülerdi. Dedem üniv mezunu ve kendi işini kurmuş biriydi. Annem nasıl böyle değişmiş anlamıyorum.
Babam pek farkında değil durumun. Kendi halinde yaşıyor şu an. Ama geçmişteki hatalarından pişman sadece.
bu kadar teptiği halde neden hala anne anne diye çevresinde dolanıyorsunuz ki herkes doğurur herkeste annelik fıtratı yoktur bu kadar basit.Defalarca konu açmaya niyetlendim ama geri sildim. Konu annem anaç biri değil.
Hayatımdaki her aşamada yalnız bırakıldım. Tek çocuğum. Tek çocuklar şımarık olur derler ama nerde? İlgi gösteren olmadı hiç. Babam çalışmazdı, sorumsuzdu. Annem de pek gayret göstermedi açıkçası benim için.
Yaşım 32. Başarılı bir öğrenciydim ama seni okutamayız para yok dediler ve üniv okuyamadım. Liseden sonra işe girdim saçma sapan. Evlendim. Erkek tarafının birsürü hak yemeleri oldu nilan dönemi olsun, düğün dönemi olsun. Bir telefon açıp hesap sorulmadı ailem tarafından. Senin sorunun sen konuş dedi annem hep.
Nişan bohçasının herşeyini ben aldım o sorun değil. Akşam bohçalamayı işten gelip ben yaptım süsleme vs. Annem dizi izliyordu çünkü.
Düğünümden bir gece önce anneme sarılıp yatmak isterdim annem iyi geceler dedi ve yattı odasına. Kendi başıma ağladım.
Yalnız büyüdüm, içe kapanıktım. Ergenken biraz agresiftim. Yaşıtlarım okul okurken veya gezerken ben ailemin sözünden çıkamayan evde tıkılı oturan biriydim ne olacaktı ki? Kıyafetim bile yoktu paramız yoktu. Annem şimdi her önüne gelene ayy ne çektim bu kızın ergenliğinden diyor. Nerdeyse 20 yıl önce bir tshirt almış bana ve ben onu giymemişim huysuzluk etmişim. Olay bu dert yandığı.
Uzun süreden beri de şöyle bir olay yaşadım. Maç olduğu günler eşim maç izlemeye gidiyor ben de bebeğimle anneme geçiyorum akşamları. Eşim maç sonunda geliyor. Biz yemek yiyoruz ki genelde kendi yemeğimi ayarlıyorum. Eşim maçtan geliyor anneme. Yemek yok. Oğlum aç mısın yemek ye demiyor annem. Artık eşim bildiği için dışarda yiyor öyle geliyor. Ben mahçup oluyorum.
Sağlık sorunu vs yok. Çok yaşlı değil. Zaten hep tekim hayatımda. Artık kusmak istiyorum
aklımdan çok fena bilim kurgu geçti
annenin ailesinden babanı istemiyorlardı da sana hamile olduğu için evlendi yoklukta da sırf senin yüzünden die nefret mi etti ki
Anneniz esinize yemek vermek zorunda degil kiDefalarca konu açmaya niyetlendim ama geri sildim. Konu annem anaç biri değil.
Hayatımdaki her aşamada yalnız bırakıldım. Tek çocuğum. Tek çocuklar şımarık olur derler ama nerde? İlgi gösteren olmadı hiç. Babam çalışmazdı, sorumsuzdu. Annem de pek gayret göstermedi açıkçası benim için.
Yaşım 32. Başarılı bir öğrenciydim ama seni okutamayız para yok dediler ve üniv okuyamadım. Liseden sonra işe girdim saçma sapan. Evlendim. Erkek tarafının birsürü hak yemeleri oldu nilan dönemi olsun, düğün dönemi olsun. Bir telefon açıp hesap sorulmadı ailem tarafından. Senin sorunun sen konuş dedi annem hep.
Nişan bohçasının herşeyini ben aldım o sorun değil. Akşam bohçalamayı işten gelip ben yaptım süsleme vs. Annem dizi izliyordu çünkü.
Düğünümden bir gece önce anneme sarılıp yatmak isterdim annem iyi geceler dedi ve yattı odasına. Kendi başıma ağladım.
Yalnız büyüdüm, içe kapanıktım. Ergenken biraz agresiftim. Yaşıtlarım okul okurken veya gezerken ben ailemin sözünden çıkamayan evde tıkılı oturan biriydim ne olacaktı ki? Kıyafetim bile yoktu paramız yoktu. Annem şimdi her önüne gelene ayy ne çektim bu kızın ergenliğinden diyor. Nerdeyse 20 yıl önce bir tshirt almış bana ve ben onu giymemişim huysuzluk etmişim. Olay bu dert yandığı.
Uzun süreden beri de şöyle bir olay yaşadım. Maç olduğu günler eşim maç izlemeye gidiyor ben de bebeğimle anneme geçiyorum akşamları. Eşim maç sonunda geliyor. Biz yemek yiyoruz ki genelde kendi yemeğimi ayarlıyorum. Eşim maçtan geliyor anneme. Yemek yok. Oğlum aç mısın yemek ye demiyor annem. Artık eşim bildiği için dışarda yiyor öyle geliyor. Ben mahçup oluyorum.
Sağlık sorunu vs yok. Çok yaşlı değil. Zaten hep tekim hayatımda. Artık kusmak istiyorum
Tedaviye rağmen böyle sevmeme nedir...:) yok değil. Ben tedaviyle olmuşum annem 80de evlenmiş ben 86lıyım :)
Anneniz esinize yemek vermek zorunda degil ki
Tedaviye rağmen böyle sevmeme nedir...
Kadın sen zor gelince bıkmış demek ki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?