• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sorun içimde mi?

_aTaLaNtE_

_aTaLaNtE_

AMANNN TIRTT:)
Kayıtlı Üye
2 Ağustos 2016
1.483
27.396
428
Selam aslında nerden nasıl anlatcam bılmıyorum .
Gelişi güzel antacam işte.Öncekı actıgım bı ıkı konuyu kısaca özetlıyım.Boşanma surecındeyım.Zor gunler gecırdım.Fazlasıyla yıprandım.Yada ben kendımı fazlasıyla yıprattım.İki cocugum var.Ve ben suanda ayakta duramıcak kadar yorgun hıssedıyorum kendımı.Bu tarz acılan konularda hep guclu olmak zorundasın dıye motıve etmeye calısırken konu sahıbelerını bı baktım kı bugun aslında ben cok gucsuzmusum.Cok zayıfmışım.
Ne zaman nasıl bu hale geldım bılmıyorum ama içinde oldugum boşluk gitgide yutuyor sankı benı.Kendımı bu kadar güçsüz hıssetmem benim suçum mu sizce?
Bılıyorum aslında bunu ben yaptım kendıme.Hayata hep kendı cıkarlarım dogrultusunda bakmak yerıne hep baskalarının penceresınden baktım.Hayatımdakı ınsanların artısını eksısını dusundum hep.Ve bıgun yanlız kalınca yanımda olacaklarını sandım.Şımdı bakıyorum hıc kımse kalmamıs.Yanımda olmaları için insanlara kötu mu davranmalıydım?
Ayakta durmam yenı bı hayata baslamam gerek.Peki nası kendımı yenıden güclu hıssedebılırım?
Bu surecten gecen bayanlar nasıl başardınız?
Sadece anlatmaya yalnızlıgımı paylasmaya ihtiyacım vardı.Teşekkür ederim.
 
İnsan kötü gününde hep yanında birilerini istiyor ama olmuyor.
Bende aldatılarak baska bır kadın ıcın kucagımda yenı dogmus bebegımle terk edılmıstım. Daha aşağılık bir durum olamaz kabul edelim ki en rezalet bosanma bıcımlerınden biri .
Herkese anlatasım geliyordu, hep biri gelsin anlatayım bişey soylesınler ıstıyordum.
Oldu da ama banada yetmedi sanki daha fazla yanımda olabilirler gibiydiler.
Ben cabuk atlattım . Ağır hızlı hızlı ertelemeden atlattım .
Bolca da ağladım.
 
Boşanmadım ve boşanma süreci atlatmadım.
Ama okuduğum zaman konunuzu aklıma ilk gelen şu oldu, "ben güçlüyüm, herşeyin üstesinden gelirim" diyerek kendinizi kandırmayın. Evet güçlüsünüz o ayrı, fakat her daim güçlü olamazsınız.
Siz de etten kemikten ve duygudan var olan bir insansınız.
Sizin de duygularınız var ve yeri geldiğinde yelkenlerinizi indirmeniz normal.
Arada bir ağlamak, rahatlamak, hep güçlü durmaktan daha iyidir bazen.
Duygularınızı bastırmayın.

Hakkınızda ve hayatınızda hayırlı olmasını dilerim.
 
Güçlü dur, ağlama, zayıf olma diye diye bitirmediler mi bizi zaten?
Güçlü durmak için çabalamak daha da fazla yıpratıyor insanı. Bence kendini biraz rahat bırak. İçindeki zehir aksın. İnsansın. Daha boşanmamışsın bile. Bir gün hepsi geçecek yeniden ayağa kalkacaksın ama şuan güçlü olmalıyım diye kendini bitirme.
Yanında olmayanlar için yapabilecek bir sey yok. Kendini suçlama. Kimisinin yoluna paspas olursun ama düştüğünde seni ilk terkeden de o olur.
Sanırım hayatında olan her kötü şey için kendini sucluyorsun suanda. Seni en cok yoran da bu. Önce kendini suçlamayı bırakmayı dene, gerisi gelir.
 
aLoNe DaRk .!.:
Selam aslında nerden nasıl anlatcam bılmıyorum .
Gelişi güzel antacam işte.Öncekı actıgım bı ıkı konuyu kısaca özetlıyım.Boşanma surecındeyım.Zor gunler gecırdım.Fazlasıyla yıprandım.Yada ben kendımı fazlasıyla yıprattım.İki cocugum var.Ve ben suanda ayakta duramıcak kadar yorgun hıssedıyorum kendımı.Bu tarz acılan konularda hep guclu olmak zorundasın dıye motıve etmeye calısırken konu sahıbelerını bı baktım kı bugun aslında ben cok gucsuzmusum.Cok zayıfmışım.
Ne zaman nasıl bu hale geldım bılmıyorum ama içinde oldugum boşluk gitgide yutuyor sankı benı.Kendımı bu kadar güçsüz hıssetmem benim suçum mu sizce?
Bılıyorum aslında bunu ben yaptım kendıme.Hayata hep kendı cıkarlarım dogrultusunda bakmak yerıne hep baskalarının penceresınden baktım.Hayatımdakı ınsanların artısını eksısını dusundum hep.Ve bıgun yanlız kalınca yanımda olacaklarını sandım.Şımdı bakıyorum hıc kımse kalmamıs.Yanımda olmaları için insanlara kötu mu davranmalıydım?
Ayakta durmam yenı bı hayata baslamam gerek.Peki nası kendımı yenıden güclu hıssedebılırım?
Bu surecten gecen bayanlar nasıl başardınız?
Sadece anlatmaya yalnızlıgımı paylasmaya ihtiyacım vardı.Teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
:( Sana tavsiye vermeye değil geçmiş olsun demeye geldim :(
 
Bundan sonrası için dualarım seninle canım. Çocuklarınla hayatını devam ettirirken. O da annesiyle bakışıp mutluluğun doruklarında yaşasın:/ bu sürecin sonunda iyiki diyeceğini umut ediyorum. Belki de yıllardır bu insanlar seni hasta ediyordu. Belki de onlardan yüklerinden sustuklarından kurtulunca iyileşeceksin:) inşallah daha iyi olur herşey. Az biraz da bencil ol kendini düşün biraz. Mutsuz olmak kimsenin tercihi olmadığı gibi suçu da değil:-*
 
biliyor musun içinden geldiği ağla... içinde ne var ne yok hepsini dök... eğer varsa bir mesleğin bir an önce çalışma hayatına atıl... çocuklarının anneye ihtiyacı var ve senin de çocuklarına ....
 
aLoNe DaRk .!.:
Selam aslında nerden nasıl anlatcam bılmıyorum .
Gelişi güzel antacam işte.Öncekı actıgım bı ıkı konuyu kısaca özetlıyım.Boşanma surecındeyım.Zor gunler gecırdım.Fazlasıyla yıprandım.Yada ben kendımı fazlasıyla yıprattım.İki cocugum var.Ve ben suanda ayakta duramıcak kadar yorgun hıssedıyorum kendımı.Bu tarz acılan konularda hep guclu olmak zorundasın dıye motıve etmeye calısırken konu sahıbelerını bı baktım kı bugun aslında ben cok gucsuzmusum.Cok zayıfmışım.
Ne zaman nasıl bu hale geldım bılmıyorum ama içinde oldugum boşluk gitgide yutuyor sankı benı.Kendımı bu kadar güçsüz hıssetmem benim suçum mu sizce?
Bılıyorum aslında bunu ben yaptım kendıme.Hayata hep kendı cıkarlarım dogrultusunda bakmak yerıne hep baskalarının penceresınden baktım.Hayatımdakı ınsanların artısını eksısını dusundum hep.Ve bıgun yanlız kalınca yanımda olacaklarını sandım.Şımdı bakıyorum hıc kımse kalmamıs.Yanımda olmaları için insanlara kötu mu davranmalıydım?
Ayakta durmam yenı bı hayata baslamam gerek.Peki nası kendımı yenıden güclu hıssedebılırım?
Bu surecten gecen bayanlar nasıl başardınız?
Sadece anlatmaya yalnızlıgımı paylasmaya ihtiyacım vardı.Teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Benimde bosanma sürecinde 1 çocuğum vardı. O içimde ki boşluk hissini iyibiliyorum.
Açıkcası sihirli degnegim falan yoktu, biraz o acıyı çektim ama kendime söz geçirebildigim anlarda hep kızımla yapacağım iyi şeylerin (bosanma bittikten sonraki ) hayallerini kurdum. Sonra sürekli olumlu şeylerle ilgilendim. Birşeyleri başarmış kadınların hayatlarını okudum (internetten ).
Derken derken aaa ben ne üzecegim millet için kendimi moduna geçtim.
 
Bence sorun icinizde degil, disinizda. 10 sene kv kp ile yasamak ne demek.. Cok zor bir hayat. Hastalanmaniz normal ve bence bosandiktan sonra hastaliginiz da duzelmeye baslayacak. Bir de ben herkesin yalniz oldugunu dusunuyorum. Sadece hayatimizin bazi anlari diger insanlarla kesisiyor.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X