Sorun var mı yok mu ?

Selam arkadaşlar,
ya çok ciddi problemlerim yada hiçbirşeyim yok, kendi hüsnükuruntularım bunlar. Aslında bi doktora gitmeyi düşündüm ama gidenlerinde memnun olmadığını gördüm.
sorunum biraz kendim biraz evliliğim, kendimle ilgili problemimle başlayım; son zamanlarda hiçbirşeyden keyif alamaz, sıkılgan ve sanki dünya yıkılmışta altında kalmış gibi hissediyorum. bunu artık kabullenmeye başladım çünkü hergün hissediyorum bu hisleri, çalışmak istemiyorum, temizlik yapmak istemiyorum, mağazalrı dolaşırken sıkılıyorum... bu maddeler öyle gidiyor.
Evliliğimle ilgili sorunum ise gemileri çok çabuk yıkık herşeyi bırakıp gitmek istiyorum, önceden inanlılmaz derecede fevri davranıyordum ve kendime zarar verme boyutuna bile gitti ne yazık ki zaman zaman. ama onu aştım artık daha sakinim sadece canım çok sıkılıca ağlıyorum, sık sık bazen. işte böyle.
Yani ne yapmalıyım, bilemiyorum, sizin fikirlerinize ve tecrübelerinize çok ihtiyacım var.

sen depresyona girmişsin canım,bir an önce bi uzmandan yardım alırsan o sana gerekli tavsiyelerde bulunacaktır

canım hayatta iniş çıkış olur iyi düşünmeye ve farklı bişeyler yapmaya çalış ben de zaman zaman öyleyim hiçbişeye mi takati olmazz insanın, olmuyor işte.her an depresyon diye psikolog pskiyatr tarzı yöntemler denersek kendimizi 10 sene sonra ilaçlı tedavide ilacı bırakırsak intihar edecek yerde buluruz.

bazen olur böyle haller ama yine de imkanın varsa doktora git bence :)

onlysea .!.:

Selam arkadaşlar,
ya çok ciddi problemlerim yada hiçbirşeyim yok, kendi hüsnükuruntularım bunlar. Aslında bi doktora gitmeyi düşündüm ama gidenlerinde memnun olmadığını gördüm.
sorunum biraz kendim biraz evliliğim, kendimle ilgili problemimle başlayım; son zamanlarda hiçbirşeyden keyif alamaz, sıkılgan ve sanki dünya yıkılmışta altında kalmış gibi hissediyorum. bunu artık kabullenmeye başladım çünkü hergün hissediyorum bu hisleri, çalışmak istemiyorum, temizlik yapmak istemiyorum, mağazalrı dolaşırken sıkılıyorum... bu maddeler öyle gidiyor.
Evliliğimle ilgili sorunum ise gemileri çok çabuk yıkık herşeyi bırakıp gitmek istiyorum, önceden inanlılmaz derecede fevri davranıyordum ve kendime zarar verme boyutuna bile gitti ne yazık ki zaman zaman. ama onu aştım artık daha sakinim sadece canım çok sıkılıca ağlıyorum, sık sık bazen. işte böyle.
Yani ne yapmalıyım, bilemiyorum, sizin fikirlerinize ve tecrübelerinize çok ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

al bendende okadar..(

aslında birçoğumuz zaman zaman yaşadığı sorunlar bunlar,önce çok fevri olunuyo sonraları içekapanmaya başlanıyo...bende öyleydim öncleri sorunlarım olduğunda eşime aileme anlatırdım yani gerek duygularımla gerekse sinirli halimle anlatırdım..açıkcası eskiden tepki verirdim.beni üzen şeyleri paylaşırdım,sevinçlerimi heyecanla hararetle anlatırdım..şimdi ise yok yok yok TEPKİ YOK... duyarsızlaşıyorum yıllar geçtikçe kendi içimde yaşıyorum sorunlarımı sevinçlerimi ve en çok ta üzüntülerimi...konuşmaktan mı yoruldum sinirlenip kızmaktanmı bilmiyorum.hayatımda eskiden problemleri konuşarak kavgalar ederek çözerdim.şimdi ise konuşmuyorum problemler artıyor ancak üstelemediğim için hayatımda hiçbir sorun yokmuş gibi gözüküyor.sadece dışarıya karşı değil kendimede öyle geliyo ..bu iyi mi kötü mü bilmiyorum...ama hayatımda uzun zamandır değiştirdiğim tek şey BEKLENTİLERİMİ EN AZA İNDİRMEK oldu .ailem eşim çevrem herkesten beklentilerimi enaza indirdim ve mutlu olmaya başladım diyebilirim.çok düşünen biriyim herşeyi herkesi,bu süreçte unuttuğum tek şey kendim olmuş bunuda yeni farkediyorum bu aralarda bunu değiştirmek için uğraşıyorum ,annemi,babamı,eşimi,çocumu,kardeşlerimi,arkadaşlarımı vs..düşünürken onların sorunlarına çare ararken kendimi unuttuğumu farkettim ,şimdi diyorum ya onunla uğraşıyorum mümkün olduğunca başkalarının sorunlarını dinlememeye çalışıyorum,tv sorunlarını anlatan insanlar çıktığında dahi kanal değiştryorum ya da çok yakınımsa etkilenmemek için çok üstelemiyorum.çünkü ben başkasının sorunu için günlerce uykusuz kalıp üzülen biriyim,bu bana artık çok ağır geliyor bunun içinde hep şöyle düşünüyorum.elbette o kişinin bu sorunu çözülecek herşey iyi olacak ama ben şimdi çok düşünürsem kendime yazık olacak....diyorum.kendimi unutmuşum dedim ya ben uzun zamandır düşünüyorum benim ençok sevdiğim yemek yok,sevdiğim renk yok,eşim hangi filme gidelim dediğinde benim için hiç farketmiyo,arkadaşlarımla yemeğe gittiğimde hep aynısından diyorum...ben başkalarıyla ilgilenmekten kendimi unutmuşum...şimdi tedavi etmeye çalışıyorum yorgun ruhumu