Merhaba,
Yakın bir zamanda evleniyorum. Şu an yaşadığım şehirden farklı bir şehre taşınacağım evlilik sebebiyle.
Annemle şu an aynı şehirde yaşıyoruz. Eşi yok, benden başka çocuğu yok. Herhangi bir yakın akrabamız yok.
Yakın bir zamanda annemin bir rahatsızlığını öğrendik.
Doktor ameliyat olması gerektiğini söyledi. Fakat bu ameliyattan sonra minimum 3-4 ay yalnız yaşayamazmış.
Mutlaka yanında birinin olması ve günlük hayatını idame edebilmesi için yardımcı olması gerekiyormuş. Tuvalete götürmek vs dahil.
Yanına yardımcı vs düşündüm fakat yatılı olması gerekiyor ve maaşları doğal olarak yüksek bu sebeple seçenek halinden çıktı...
Annem ben gideceğim için ve yalnız olacağı için ameliyata sıcak bakmadı. İlk başta alternatif tedaviler denemek istediğini söyledi doktora.
Doktor "sen bilirsin ama ben ameliyatı öneririm" demiş.
Sonrasında ben araştırdım ve ameliyatı geciktirmenin iyi olmadığını okudum hep. Çok fazla stres ve sıkıntı yaptım kendime, aynı zamanda vicdan azabı...
Sürekli kafamda senaryolar dönüyor. Ameliyatı geciktirdiği için daha kötü olduğu ve artık ameliyatında işe yaramayacağı gibi gibi...
Zaten annem yalnız kalacak diye hep huzursuzdum.
Nişanlımla konuşup, durumu anlattım.
Sonra annemle konuştum. Bizim yanımıza gelirsin biz balayından dönünce, bizim olduğumuz şehirde ameliyat olursun toparlanana kadar bizimle kalırsın dedim.
Annem kabul etmedi, yeni evli olacağımızı ve evliliğe alışacağımız baş başa vakit geçireceğimiz dönemde gelip bize dert olmak istemediğini söyledi. Hayatınızı alt üst etmeye hakkım yok dedi.
Bu konuşması daha da etkiledi beni. Bunun sağlık olduğunu, başka bir şeye benzemediğini söyledim. Biz inşallah bir ömür beraber olacağız nişanlımla zaten, niye gelip bize rahatsızlık vereceğini düşünüyorsun aynı şekilde nişanlımın annesi bu durumda olsaydı oda gelirdi yanımıza dedim. Annemi zorla kabul ettirdim, tekrar bi doktorla görüşeceğiz fakat bir yandan da kötü hissediyorum.
Nişanlım asla sorun yapmadı, "gelir tabi burada olur ameliyatını kalır bizimle iyileşene kadar" dedi ama yine de nişanlıma karşı da kötü hissediyorum içten içe.
Balayından yeni dönmüşüz, aradan birkaç hafta geçmiş hop annem gelecek ve aylarca bizde kalacak.
Evliliğimiz negatif anlamda etkilenir mi diye endişeleniyorum...
2-3 yıllık evli olsaydık ve sonra bu yaşansaydı hiç böyle şeyler düşünmezdim ama daha evliliğin en başında böyle olması garip mi olacak, nasıl olacak bilmiyorum...
Başka bir çare yok zaten görünen, annemin iyi olması için her halükarda böyle olması lazım ama kötü hissetmeden edemiyorum.
Fikirlerinizi almak, biraz içimi rahatlatmak istiyorum sanırım...
Bu arada Allah gerçekten kimseyi elden ayaktan düşürmesin, kimseyi kimseye muhtaç etmesin. Sağlıkla sınanmayalım hiçbirimiz inşallah...
Güncelleme : Düğün ertelemeyi hiç düşünmemiştim. Davetiyeler basıldı, düğün yeri parası ödendi, balayı parası ödendi. Evimiz tutuldu, tüm eşya içeride yerleştirildi oturulmaya hazır, kirası ödeniyor...
Hani bilmiyorum bu mu daha iyi olur emin olamadım. Annemin toparlanması minimum 3-4 ay dedi doktor ama 1 seneye de yayılabilirmiş. Hani bu sebeple düğünü de ertelemek istemiyorum bu kadar her şey hazırken... 15 gün sonra nikahım var..
Güncelleme 2 : Nişanlım ile şimdi düğünü ertelemeyi konuştum, sıcak bakmadı. Ne yapalım yeni evli olacaksak sağlık bu sonuçta dedi. Keyfe keder bir durum olsaydı istemezdim daha yeni evliyken bu kadar süre gelmesini ama sağlıktan daha önemli bir şey yok dedi. Anneme ayrı ev tutma işi olmaz çünkü tuvalete giderken yardıma ihtiyacı olacak. Belki bir ihtimal annem toparlanana kadar ben yanında kalırım 3-4 ay. düğün vs yine olmuş olur. Bilmiyorum. Ama şu an ki konuşmamız nişanlımla, annemin gelmesi taraftarında oda.
